"เหตุใดทั้งๆ ที่เราออกตามหาร่องรอยของสตรีผู้นั้นจนทั่วแล้ว แต่ก็ยังไม่พบเบาะแสใดอีก"
"เราออกตามหาตามที่เยี่ยนฟางได้บอกไว้ แต่หากลองตรองดูให้ดี การที่นางมีใบหน้าเช่นนั้นจะต้องดูโดดเด่นสะดุดตามาก นางคงไม่โง่พอที่จะทำเช่นนั้น"
"ท่านพ่อหมายความว่า นางอาจจะปลอมตัวใช่หรือไม่" ใบหน้าของซุนผูเกิดความครุ่นคิด "แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นนาง"
"ย่อมยากที่จะคาดเดา" ซุนเจิงเคาะนิ้วไปที่โต๊ะไม้ภายในโรงเตี๊ยมที่พวกเขาพักอาศัยอยู่
"แต่ก็ใช่ว่าจะยากจนเกินไปนัก พ่อรู้สึกว่าหย่งอ๋องจะต้องรู้อะไรไม่มากก็น้อยเจ้าไม่แปลกใจหรือ…!? เหตุใดในตอนที่พวกเราจับหรูเยี่ยนฟางไป หย่งอ๋องเลือกที่จะไปช่วยบุรุษอัปลักษณ์ผู้หนึ่งก่อน"
ซุนผูมีดวงตาเป็นประกายเขาทอดมองสบตาผู้เป็นบิดา "หรือว่าเขารู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว…!? "
"ไม่แน่ เหตุใดบุรุษอย่างหย่งอ๋องจะต้องทำเช่นนั้น เขาย่อมมีเหตุผล หากเขาคิดที่จะครอบครองสตรีในดอกเหลียนฮ
