TECHIN TALK
หลังจากที่ได้ฟังเขาพูดความหลังออกมา เราสองคนก็กลับขึ้นมานั่งปรับทุกข์บนเตียง
อยากฟังมากกว่านี้ ถึงแม่งจะเจ็บก็เถอะ
ผมจับมือเขาเอาไว้ เรานั่งขัดสมาธิมองหน้ากัน หากแต่คนที่ดื่มเยอะกำลังตาหวาดเยิ้ม ยิ้มหวานใส่
พี่รันหน้าแดงฉานจากการดื่มไปหลายกระป๋อง ซึ่งดูเหมือนว่ายิ่งดื่มเข้าไปเยอะมากเท่าไหร่ เขาจะยิ่งพูดความจริงออกมามากขึ้นเท่านั้น
คนเมาไม่โกหก
"มีอะไรจะบอกผมอีกมั้ย"
พอความเงียบเข้าครอบงำ เสียงลมหายใจที่ขาดห้วงของคนตรงหน้าก็ยิ่งดังชัดเจน
เขาประหม่าและหลบไม่สบตาด้วย
"พี่รัน" ผมบีบมืออีกฝ่ายเบาๆ ให้รู้สึกตัว
"มึงอะ.. ควรไปเจอคนดีๆ "
"หะ"
คนที่ดีเหรอวะ..
รู้ไหมว่าผมเกลียดอะไรมากที่สุด เกลียดการที่เขาชอบตัดสินทุกอย่างตัวคนเดียว โดยที่ไม่ถามผมเลยสักคำ
ทำไมถึงเป็นคนเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ว่าระหว่างคนที่ดีกับคนที่ผมรักมันไม่เหมือนกัน
แล้วที่ว่าดีในแบบของเขาล่ะ มันคือแบบไหน
