เมื่อได้ยินคำว่าตาย ก็เหมือนจะเป็นท่าไม้ตายให้บัวตองหยุดนิ่งและยอมสยบ เธอกลัวเขาได้รับอันตราย กลัวเขาจากไปอย่างไม่มีวันกลับที่สุด สามวันที่เขาไปปฏิบัติภารกิจเธอแทบบ้า กังวลครุ่นคิดและเป็นห่วงเขอยู่ตลอด แล้วนี่เขากลับมาแล้ว กลับมาอย่างปลอดภัย เธอควรจะโอบอุ้มให้ไออุ่นเพื่อปลอบประโลมเขาบ้างมิใช่หรือ
เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็จ้องหน้าเขานิ่งเนิ่นนาน เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นเบา ๆ
“ ผมรักบัวตองนะ บัวตองล่ะ รักผมบ้างไหม ” เธอพยักหน้า
“ รักสิจ๊ะ บัวตองรักและเป็นห่วงผู้หมวดที่สุด ”
“ ชื่นใจจังเลย คนดีของผม ” เขาเอ่ยชิดริมฝีปากเธอแล้วประกบปากหนากับปากอวบอิ่มนั้นทันที ก่อนจะดูดดึงออดอ้อน ส่งลิ้นเข้าไปเลียไล้ภายใน จากแรกที่แสนหวานก็เริ่มเร่งเร้าขึ้นเรื่อย ๆ กายสาวอ่อนระทวยสะท้านอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง เขาจูบเธอเนิ่นนาน จูบจนเธอแทบจะสิ้นลมหายใจไป
