หลังจากที่พาเจ้าสาวหมาด ๆ อย่างบัวตองไปกราบและแนะนำให้แม่ครูที่นั่งอยู่บนบ้านรู้จักเรียบร้อยแล้ว ภูผาก็จูงเธอเดินยิ้มแป้นลงมาข้างล่างเพื่อแนะนำให้เพื่อนรักและน้องที่โตมาในสถานเด็กกำพร้าด้วยกันรู้จัก
“ บัวตอง นี่ราม เพื่อนรักพี่ เราโตมาด้วยกัน นอนห้องเดียวกันตลอด ”
แล้วมันก็เป็นคนพาเขาไปขึ้นครูด้วย แต่ภูผาไม่ได้พูดออกไป ละไว้ในฐานที่เข้าใจ บัวตองยกมือขึ้นสวัสดีราม
“ สวัสดีจ้ะพี่ราม ”
“ สวัสดีครับบัวตอง บัวตองน่ารักมากเลยนะ สมแล้วที่เพื่อนพี่ตกหลุมรัก ” เธอหน้าแดง พูดอะไรไม่ออก
“ แล้วนั่นคุณน้ำหนึ่ง เมียราม ”
“ สวัสดีค่ะคุณน้ำหนึ่ง ”
“ อุ๊ย ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ เรียกน้ำหนึ่งเฉย ๆ ก็พอ ” น้ำหนึ่งส่งยิ้มให้บัวตอง เธอก็ส่งยิ้มหวานกลับมาเช่นเดียวกัน
เมฆากับตะวัน สองทหารบกรุ่นน้
