“เอ...เรามาที่นี้ได้ยังไงนะ” ชายหนุ่มยังไม่สิ้นสงสัย เขามองไปรอบๆ ตัวสำรวจพื้นที่โดยรอบอีกครั้ง
“ไม่รู้สิคะ รินลืมตาขึ้นมา รินก็เห็นคุณนอนอยู่ตรงนี้” มณีรินตอบเสียงแผ่ว เธอเองก็แปลกใจเหมือนกัน ทุกอย่างรอบตัวแปลกตา มีแต่ความเงียบกับความเคว้งคว้าง
แต่เมื่อมีมณีรินอยู่ด้วย แองเจลโร่ก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก เวลาฉ่ำหวานยามอยู่ด้วยกันมีแบบจำกัดจำเขี่ย เพราะมีอุปสรรคชิ้นโต นั่นคือบุตรชาย เขาต้องแอบลักกินขโมยกิน ต้องแอบซ่อนสายตาลูกชายตัวดี...แอบย่องหาโอกาสเพื่อจะได้ดื่มด่ำกับมณีริน เมื่อมีช่วงเวลาแสนสงบเช่นนี้
มือเรียวยาวทั้งสองข้าง...ประคองใบหน้าของหญิงสาวให้โน้มต่ำลง ก่อนจะประทับจูบ แบบดูดดื่ม ที่กลีบปากสีระเรื่อ เรียวลิ้นร้อนสอดแทรกกลีบปากนุ่มเข้าไปควานหาความหวานจากภายใน และหยอกล้อเรียวลิ้นเล็กๆ สร้างความหวิวไหวให้กับมณีริน ยามที่ได้รับจุมพิตแสนหวานแบบไม่ทันตั้งตัว ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกตะ
