“ไม่เป็นไรค่า อริสไม่เจ็บเลย อริสขอโทษนะค่า อริสไม่ทันระวังเอง” เสียงเกๆ น่ารักรีบออกตัว
“คุณหนู เป็นไงบ้างครับ” ตามด้วยเสียงโวยวายของกลุ่มชายฉกรรจ์
“ขอโทษด้วยคะรินเผลอใจลอยไปหน่อย เลยไม่ทันระวัง” หญิงสาวเอ่ยขอโทษเสียงอ่อยๆ
“คุณครู...คุณครูจำอริสได้ไหมค่า? อริสอยู่อีกห้องหนึ่งแต่เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน” เด็กหญิงพูดเจื้อยแจ้ว เธอรีบแสดงตัวเมื่อเจอคนรู้จัก มณีรินพยายามนึก ก่อนจะร้องอ๋อในใจ เด็กผู้หญิงที่เป็นเด็กต้องห้าม พอๆ กับวินเซ้นต์ อริสซา ลูฟว์บุตรสาวของมาเฟียใหญ่ คริสเตียน ลูฟว์
“จำได้สิจ้ะ ใครจะจำไม่ได้ล่ะหนูเป็นนางฟ้าห้อง2”
“อิอิ...ครูมาทำอะไรแถวนี้คะ” เด็กหญิงยิ้มแป้น
“มาพักจ้ะ อริสล่ะมาทำอะไร”
“อริสหนีปะป๊ามาค่า เบื่อปะป๊าที่สุด!! มีแต่งานกับงาน ไม่สนใจอริสเลย” ใบหน้าหงิกงอและบึ้งตึงเมื่อพูดถึงบิดา มณีรินถอนลมหายใจ นี่ลูกๆ ของมาเฟียล้วนแล้วแต่มีปัญหากันหมดหรือยังไงกัน วินเซ้
