ตอนที่ 9/1
1294 Words
วันนี้ อี้เฉินกับภรรยาตื่นมาแต่เช้าเพราะจะไปส่งแม่หลินกับจางหมิ่น ที่สถานีรถไฟ จือรั่ว ก็จะแวะไปล้างแผลด้วยทีเดียว และต้องไปซื้อพวกของสด และเครื่องปรุงมาไว้ทำกับข้าวด้วย เธอได้บอกกับสามีแล้วว่าจะแยกทำอาหารทานกันเอง ซึ่งบอกกับพ่อแม่แล้ว ส่วนเครื่องครัวทุกอย่าง แม่หลินได้ซื้อไว้ให้เธอครบอยู่แล้ว บางอย่างก็เอามาจากบ้านยุวชน บ้าง หากสามีอยากจะแสดงความกตัญญูก็ให้ส่ง พวกอาหารจานเนื้อให้พ่อแม่บ้าง เท่านั้นก็ถือว่าไม่หนักหนาอะไร
อี้เฉิน ไปยืมรถแทรกเตอร์ที่หน่วยผลิต มารับแม่หลิน กับภรรยา ที่บ้าน
" ฉันกลับก่อนนะคะ คุณอู๋ ยังไงก็ฝาก รั่วเอ๋อ ด้วยนะคะ " แม่หลิน บอกกับแม่อู่
" คุณหลินไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลลูกสะใภ้ เหมือนลูกสาวตัวเอง นะคะ "
"ขอบคุณมากค่ะ เห็นแบบนี้ฉันก็หมดห่วง ลูกสาวไป ได้มากแล้ว หล่ะคะ"
" เดินทางลอดภ้ยนะครับ คุณหลิน " พ่ออู๋
" สวัสดี ค่ะคุณน้า เดินทางดีดี ค่ะ " เล่อเล่อ
" สวัสดีครับ คุณลุงคุณป้า พี่สาว เล่อเล่อ พี่ใหญ่" จางหมิ่น ( พี่สะใภ้ใหญ่ ไม่ได้ออกมาส่ง)
" จ๊ะ หมิ่นเอ๋อ เดินทางดีดีหล่ะ " เล่อเล่อ
" หนูอันเล่อ น้ามีของจะให้ จ๊ะ ถือว่าเป็นของพบหน้าแล้วกันนะ ขอบใจที่คอยดูแลน้ากับ หมิ่นเอ๋อ อย่างดี "
แม่หลิน หยิบปิ่นเงินให้ อันเล่อ 1 อัน เพราะไม่ได้เตรียมของมา
" คุณน้า อย่าเกรงใจหนูค่ะ คุณน้าเป็นแม่ของพี่สะใภ้ เท่ากับเป็นญาติกัน นะคะ" เล่อเล่อ รู้สึกเกรงใจที่จะรับของ
" หนูรับไปเถอะ ปิ่นอันนี้น่าจะเหมาะกับเด็กสาว ๆ อย่างหนู มากกว่าน้าแล้วหล่ะ และนี่ซองแดงน้าให้ไว้ล่วงหน้า จะปีใหม่แล้ว รับไว้นะจ้ะ "
แม่หลินมาอยู่บ้านอู๋ หลายวันและเห็นความจริงใจของคนบ้านอู๋ ดีทั้งยังชอบนิสัยใจคอ ลูกสาวบ้านนี้มากพอควร จึงอยากมอบของขวัญเล็กน้อย ด้วยปิ่นนี้เธอซื้อมา เพราะคิดถึงลูกสาวตอน อายุ 14-15 ปี แต่พอตอนนี้ลูกสาวแต่งงาน ออกเรือนแล้วคงไม่เหมาะกับปิ่นอันนี้เท่าไหร่ จึงไม่ได้ให้กับ จือรั่ว
และการกระทำของแม่หลินก็หวังจะเพิ่มความชอบให้กับลูกสาว ของตัวเองในภายหน้า จะได้มีคนในบ้านคอยช่วยเหลือ จือรั่วต่อไป มีคนชอบทำอะไรก็ง่ายขึ้น ไม่ต้องคอยระแวงระวัง มากนัก
" ขอบคุณค่ะ คุณน้า หนูชอบปิ่นนี้ค่ะ " เล่อเล่อ
" ชอบก็ดีแล้ว น้ากลับก่อน "
เมื่อกล่าวร่ำลากันเรียบร้อยก็ออกไปเข้าเมืองทันที ระหว่างทางก็มีคนขออาศัยไปด้วย หลายคน ในนั้นมี ไฉ่หงส์ ยุวชนหญิงกับ เจียวชิ่ง ขอติดรถมาด้วย
" จือรั่ว เห็นมีคนบอกว่าตกบันใดตั้งแต่วันแต่งงาน หายดีแล้วเหรอ จ๊ะ" ไฉ่หงส์ ถามถึงเสียงห่วงใย
" ค่ะ " จือรั่ว
" ....."
เมื่อจือรั่ว ตอบสั้น ๆ ไฉ่หงส์ จึงไม่ถามอะไรอีก
" แม่ค่ะ ถ้าไปถึงแล้ว แม่เขียนจดหมาย มาบอกหนูด้วยนะคะ " จือรั่ว
" จ้ะ แม่จะให้หมิ่นเอ๋อ เขียนให้ "
" พี่สาว รอง ไม่ต้องห่วงผมดูแลแม่ได้แล้ว ครับ"
" อืม หมิ่นเอ๋อ โตแล้ว จริง ๆ"
จือรั่ว พูดเย้าน้องชาย ยิ่งเห็นน้องชาย ก็คิดถึงตี๋เล็ก เธอไม่ได้บอกลาน้องชายตรงเหมือนคนอื่น ด้วยกลัวว่าจำทำใจไม่ได้
" ครับ ผมโตแล้ว ปีหน้าก็ดข้าเรียน ม.ปลายแล้ว "
" จ๊ะ พี่สาวคงต้องฝาก พ่อกับแม่ ให้หมิ่นเอ๋อ ดูแลต่อไปแล้วหล่ะ ตี๋เล็ก ของพี่รอง "
"...." หึหึ แม่หลิน
อี้เฉินนั่งขับรถและฟังภรรยาคุยกับ แม่และน้องไปเงียบ ๆ และคอยยิ้มมุมปาก เมื่อภรรยาเหลียวมามอง
" คุณเจ็บแผลไหมครับ หลุมเยอะมาก ไม่รู้จะหลบยังไง " อี้เฉินเอ่ยถาม
" ไม่มากหรอกค่ะ คุณขับไปเถอะไม่ต้องห่วง เดี๋ยวคุณแม่จะไม่ทันรถไฟ "
" ครับ "
เมื่อเข้าเขตตัวเมือง ก็จอดให้คนที่มาด้วยลงทางเข้าตลาด ก่อนจะขับเลยไปสถานีรถไฟ
จือรั่ว ยื่นเงินให้สามีไปซื้อตั๋ว 2 ใบ ค่าตั๋วใบละ 15 หยวน จึงให้ไป 50 หยวน เผื่อที่เหลือให้สามีได้ติดตัวไว้ใช้ ด้วยรู้ว่าที่สามีคงไม่มีเงินติดตัวแล้ว เพราะเงินเก็บเกือบทั้งหมดถูกนำมาเป็นสินสอด และไหนจะใช้จ่ายช่วงที่เธออยู่ โรงพยาบาล ไหนจะเติมน้ำมันรถแทรกเตอร์ ที่ยืมหน่วยมาใช้ แต่ก็เติมน้ำมันเอง
" คุณค่ะ ไปซื้อตั๋วให้แม่กับน้อง ด้วยค่ะ "
" ครับ เดี๋ยวผมรีบไปจัดการครับ" อี้เฉินรับเงินจากภรรยาไปซื้อตั๋ว 2 ใบ เหลือเงินเดี๋ยวค่อยคืนภรรยา
" แม่ค่ะ เดี๋ยวหนูเดินไปซื้อของตรงนั้นก่อน แม่รอตรงนี้นะคะ อย่าไปไหน "
" จ๊ะ ให้น้องไปด้วยไหม "
" ไม่เป็นไรค่ะ ซื้อไม่เยอะ"
เธอเดินมาถึงหัวมุม ลับตาจึงเดินเข้าไปหลบต้องมุม หยิบถุง ออกมาแล้วเรียก ซาลาเปา ไส้หมูไข่เค็ม กับ ใส่หวาน ออกมา อย่างละ 10 ลูกใหญ่ น้ำส้ม 5 ขวด และข้าวมันไก่ที่แม่สั่งมาให้ ออกมา 7 กล่อง ไม่กล้าเอาข้าวออกมาเยอะ เพราะกลัวไปในรถแล้วจะเสียง่าย ข้าวเหนียวหมูทอด อีก 5 ห่อ อันนี้น่าจะทานง่าย กว่า และหญิงส้มมา 4-5 ลูก จะได้กินในรถ
หยิบข้าวออกมา 2 กล่อง เป็นของเธอกับสามี และซาลาเปาให้สามีเพิ่ม 2ลูก จะได้กินก่อนไปโรงพยาบาล ให้แม่ไป 5 กล่องเดินทาง 2 วัน คงพอแหล่ะ
จือรั่วหิ้วถุงออกมา จากซอก อี้เฉินมองเห็นพอดีจึงรีบวิ่งไปรับของในมือ
" คุณซื้อของเยอะขนาดนี้ทำไมไม่ให้น้องมาช่วยถือหล่ะครับ"
" ทีแรกว่าจะซื้อนิดเดียวค่ะ แต่ทำไมได้มาหลายอย่างก็ไม่รู้ "
" ไปครับ แม่ใกล้จะต้องขึ้นรถแล้ว"
มาถึงเธอก็ส่งอาหารให้น้องกับแม่ไว้กินบนรถไฟ
" แม่ค่ะ อาหารไว้กินบนรถไฟนะคะ จะได้ไม่ต้องหาซื้อ มีซาลาเปาด้วย ค่ะ แม่ทานข้าวกล่องก่อนนะคะ เพราะเสียง่าย ข้าวเหนียว หมูทอดเก็บได้นานกว่าค่ะ"
" รั่วเอ๋อ ลูกซื้อมาทำไมเยอะแยะ แม่กับน้องกินไม่หมดหรอก เอากลับไปกินที่บ้านเถอะ "
" แม่ค่ะ ไปในรถหาของกินลำบากทั้งยังไม่สะอาด แม่ เอาไปเถอะค่ะ หนูจะได้สบายใจ ส่วนของหนูกับ พี่อี้เฉิน มีแล้วค่ะ หมิ่นเอ๋อ กินเยอะๆ นะ "
" ครับพี่สาวรอง " จากนั้นรถก็ให้สัญญาณ เรียกคนขึ้น
" แม่ครับ ถึงเวลาขึ้นรถแล้ว เดินทางปลอดภัยนะครับ " อี้เฉิน
" แม่ค่ะ หนูรักแม่นะคะ ฝากบอกพ่อด้วย และนี่จดหมายฝากให้พี่สาว ด้วยค่ะ " จือรั่ว บอกแม่ ตามความรู้สึกของจือรั่ว คนเดิม
" จ้ะ แม่กับพ่อก็รักลูก ดูแลตัวเองดีดี "
" พี่สาวรอง ผมก็รักพี่นะ "
" อืม อาตี๋เล็ก พี่สาว ก็รักหมิ่นเอ๋อ นะมากอดกันก่อน"
จือรั่วจึงรวบ ตัวน้อง กับแม่เข้ามากอดลา ก่อนขึ้นรถ
แม่หลินทั้งดีใจ สุขใจที่ลูกสาวหายโกรธ และเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก คนเป็นแม่ก็พลอยหายห่วงไปด้วย กลับไปรอบนี้จะได้บอกกับสามีให้สบายใจ
- Writer
