ตอนที่ 3/2
1311 Words
ฝั่ง จือรั่ว เธอไม่ได้คิดว่าเรื่องจะบานปลายขนาดนี้ แม้จะไม่ใส่ใจแค่ไหน แต่ก็หนีไม่พ้น เพราะ ยุวชน หลันลู่ ไปร้องเรียนกับหน่วยผลิตว่า จือรั่ว ทำให้ยุวชนหญิงในบ้านเสื่อมเสียไปด้วย และขอให้หัวหน้าหน่วย ย้ายจือรั่ว ไปที่หน่วยอื่น
หลันลู่ จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่เมื่อไฉ่หงส์ มาเล่าถึงผลเสียทีาจะตามมาถ้า จือ รั่ว เสียความบริสุทธิ์ แล้วไม่ได้แต่งงาน คนอื่นอาจมองพวกเธอไม่ดีไปด้วย ถ้ายังอยู่บ้านเดียวกัน เธอจึงได้มาร้องเรียนเรื่องนี้
ไฉ่ หงส์ ได้แอบชอบ อู๋ อี้เฉิน อยู่ก่อนแล้วและเคยส่งสายตาให้ หลายครั้ง แต่อี้เฉิน ไม่เคยตอบกลับเยื่อใย ครั้งนี้เธอจึงต้องการให้ จือรั่ว อิกไปจากหมู่บ้านนี้ เพราะได้เห็น อี้เฉิน เข้ามาคุย กับจือรั่ว วันก่อน จึงได้ปล่อยข่าวเสียหายนี้ขึ้น โดยใช้ ยุวชน หญิง ด้วยกันเป็นคนกระจาย เธอแน่ใจว่า จากข่าวลือเสียหายของ จือ รั่ว คงทำให้บ้านอู๋ไม่กล้ารับจือรั่ว ไปเป็นสะใภ้อย่างแน่นอน
หลิน จือรั่ว ถูกหัวหน้าหน่วยผลิต เรียกไปพบและสอบถาม
" หลิน จือ รั่ว ข่าวที่เธอแนบชิดกับชายไม่ใช่สามีหรือ ญาติร่วมสายเลือดเดียวกัน ทำให้ผิดต่อประเพณีความดีงามของ หมู่บ้าน เมื่อมีคนมาร้องเรียนให้เธอ ย้าย ออกจากหมู่บ้าน เธอจะว่ายังไง "
หัวหน้าหน่วยและควบตำแหน่งผู้นำ หมู่บ้าน กล่าวขึ้น
" ฉัน ไม่ว่ายังไงค่ะ เพราะมันเป็นเหตุการณ์ที่ฉันเองก็กำหนดไม่ได้ " จือรั่ว
"ขอโทษครับ " อี้เฉิน
" ผู้ช่วยอู๋ ว่ายังไง " หัวหน้าหน่วย
" ผมจะมาแจ้งหัวหน้า เรื่องผมกับหลิน จือรั่วครับ แต่ผมขอคุยกับ จือรั่ว ก่อน ครับ "
" อืม งั้นก็ตามสบายนะ " พูดเสร็จ หัวหน้าหน่วยจึงก้าวออกมายืนรอ อยู่ด้านหนึ่งของห้องส่วนคนอื่น ก็คอยมองอยู่ ไกลๆ
" คุณ หลิน ครับ คุณจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอคุณแต่งงาน "
"...." เอ่อ .... คุณว่าอะไรนะคะ " จือรั่ว คิดไม่ถึงว่า อี้เฉิน จะขอคนอย่างเธอแต่งงาน คนไร้ค่าอย่างเธอมีคนต้องการด้วยหรือ ?
" ผม บอกว่าอยากขอคุณ แต่งงานมาเป็นภรรยาผมครับคุณจะตกลงไหม ?" อี้เฉิน พูดเบาๆ ได้ยินเพียง 2 คน
" เอ่อ ก็ได้ค่ะ เอาตามคุณว่า " จือรั่ว คิดว่าเธอไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว เพราะตอนนี้เธอก็ถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไม่บริสุทธิ์ไปแล้ว ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องอดอยากเหมือนเดิมอย่างน้อย สามีก็มีตำแหน่งอยู่บ้าง คงพอเลี้ยงเธอได้บ้างแหล่ะ
" ครับ " เมื่อตกลงกันได้ จึงเรียกหัวหน้าหน่วย มาบอกกล่าวว่าจะขอ จือรั่ว แต่งงาน ซึ่งคงจะจัดงานแต่ง หลังจากนี้ไม่นาน แต่รอเก็บผลิตรอบนี้เสร็จก่อน
" ผู้ช่วยอู๋ คิดดีแล้วหรือ เรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่ความผิดของผู้ช่วยอู๋เลยนะ เพียงส่ง หลินจือรั่ว ไปหน่วยอื่นก็คงไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อ"
" แต่ก็ไม่ใช่ ความผิดของ จือรั่วเหมือนกันนี่ครับ เธอไม่ได้เรียกให้ผมไปช่วยเธอ แต่ผมคิดดีแล้วครับ คิดก่อนที่จะเข้าไปช่วยเธอด้วยซ้ำ และผมก็รู้ เรื่องข้อห้ามความใกล้ชิดของชายหญิงดีครับ "
หัวหน้าหน่วยก็ไม่มีคำจะขัดแย้ง แม้จะเสียดายผู้ช่วย อู่ อยู่มากด้วยหมายตาไว้เป็นหลานเขย
** นั่งดูมาจนถึงตอนนี้ หลิว จือรั่ว ก็มอง อี้เฉิน อย่างประทับใจอย่างมาก ตั้งแต่โตมาจนป่านนี้ก็พึ่งจะเคยเห็นผู้ชายที่ถูกใจตั้งแต่แรกพบ "
" สามีแห่งชาติสินะ อิอิ"
************************************
" คุณนาย รั่วรั่ว เธอจะนอนกินโรงแรมหรือไง ห้ะ" เสียงกิฟซี่ เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน แล้วเห็นเพื่อนยังนอนหลับตายิ้ม น้อยๆ อยู่
" อืม เช้าแล้วเหรอ กำลังฝันดีเลย"
" ยะ นี่จะ 9.00โมงแล้ว ไม่ใช่ตี๋เล็กจะมาถึงแล้วเหรอ "
" เอ้า จริงสิ ฉันอาบน้ำแต่งตัวก่อน "
" ยะ รีบเลย อะไรจะนอนขนาดนี้"
พอคิดได้ว่าจะได้เจอ น้องชาย เจ้หมวยก็รีบสลัดผ้าห่ม วิ่งเข้าห้องน้ำ อย่างไว ลืมสิ้นความฝันอันยาวนาน ที่ผ่านมาทั้งคืน
**************************************
ตี๋เล็ก หรือ จอมพล มาถึงโรงแรมและกำลังนั่งรอพี่สาวที่ล็อบบี้ โรงแรมโดยมีพนักงานบางส่วนรอบมองเป็นระยะ ๆ เขาก็เข้าใจดีว่าคงสงสัย เพราะเขาก็ปลอมตัว มาพอสมควร ด้วยต้องการความเป็นส่วนตัว
" Hi ตี๋เล็ก อืม คิดถึงจัง " พอมองเห็นน้องชายนั่งอยู่ จึงเดนเข้ามากอด ทักทายทันที
" เจเจ้ สบายดีเปล่า ดูแก่ขึ้นป่าวเนี้ยะ "
" นี่ แกเคยตายป่าว ปากแย่างนี้เดี๋ยวเถอะ "
" 555 ล้อเล่นน่า ใครจะสวยตลอดกาลเท่าเจ้หมวย เล่า นี่ถ้ามาซีรี่ส์ ที่นี่ดาราที่นี่ตกงานหลายคนแล้ว"
" อันนี้ก็โอเวอร์ไปยะ แล้วนี่จะพาไปไหน ว่ามา"
" ที่นี่ผมก็ไม่ค่อยรู้จักนะ เดี๋ยวถามผู้ช่วย ให้ หาอะไรกินก่อนเถอะ หิวมากกก "
" ตี๋เล็ก เรามองไม่เห็นพี่เหรอ " กิ๊ฟซี่
" สวัสดีครับ พี่เกียรติศักดิ์ 555 "
" พี่กิ๊ฟซี่ ยะ เดี๋ยวเถอะนะ "
" นี่น้องนัท เพื่อนพี่ มาด้วยกัน น้องนัทนี่ตี๋เล็ก น้องชายพี่หมวยเค้า"
" สวัสดีครับ "
"ครับ "
"ไป กินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวสายจะร้อน "
กินข้าวเสร็จก็ตกลงกันไปดู พิพิธภัณฑ์ โบราณของเมือง 2 ที่ แล้วจะไปเที่ยวปักกิ่ง กันต่อในวันพรุ่งนี้ แล้วถึงจะกลับเมืองไทย
พิพิธภัณฑ์ แรกเป็นพวกของราชวงศ์เก่า ของโบราณต่าง ๆ เยอะมากซึ่งเขาสามารถอนุรักษ์ไว้ได้เป็นอย่างดี
" เจ้ มาดูอะไรนี่ คนแต่ก่อนนี่เขาอดทน มากนะเจ้ว่าไหม ขนาดไม่มีเครื่องไม้เครื่องมือ ช่วยเขาก็ทำของใช้ ก่อสร้างวิ่งใหญ่ ๆ ได้ เก่งจริงๆ "
เสียงน้องชาย ชวนดูโน่น นี่ ตลอดเวลา ส่วนกิฟซี่ กับน้องนัท ก็แยกไปดูอย่างอื่น ฉันกำลังสนใจภาพประวัติศาสตร์ ช่วงปี 60-80 ที่มีให้ดู อยู่ตรงแฟ้มภาพ เปิดดูไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึกคุ้น ๆ ตาอยู่หลายที่ เหมือนกัน
" เจ้ ดูอะไรอยู่ดูตั้งใจจัง "
" ดูนี่ ช่วงก่อนปฏิวัติไง ยุคข้าวยากหมากแพง ที่อากงเคยเล่าให้ฟัง ก่อนป๊าจะไปเมืองไทยหน่ะ ๆ "
" หดหู่จะตายดูทำไม ไปดูอย่างอื่นกัน เถอะ"
" เดี๋ยวแป๊ปหนึ่ง จะหมดแล้วนี่อันนี้ อันหยาง มาเมืองเขาแล้วขอดูหน่อย "
จือรั่ว เปิดภาพไปจนเจอรูป ผู้ชายคนหนึ่งเป็นรูป ขาวดำ แต่ดูคุ้นตา เธอจ้องมองอยู่แบบนั้น รูปนั้นเป็นรูปหมู่ ถ่ายหลายคนดูข้างล่างภาพเขียนว่า กลุ่มสมาชิกหน่วยการผลิตเจียโกว ยืนมองรูปผู้ชายคนนั้นอยู่พักใหญ่ จนน้องชายต้องมาเรียกอีกครั้ง
" เจ้หมวยดูพอยังไปกันเถอะ มายืนดูผู้ชายโบราณ สงสัยจะชอบหนุ่มจีนแบบ ป๊าจริงๆใช่ปะ "
" เดี๋ยวเถอะเจ้แค่คุ้น ๆ หน้าคนคนหนึ่งเท่านั้น อาจจะเป็นบรรพบุรุษของเราก็ได้ ไปก็ได้พูดมากจริง "
จากนั้นเดินจนทั่วพิพิธภัณฑ์แล้วก็ล้าเกินกว่าจะไปอีกที่ จึงตกลงกันกลับที่พัก ตอนเช้าจะนั่งเครื่องเข้าปักกิ่ง แต่เช้า..
กลับถึงห้องพักที่โรงแรม จือรั่วก็อาบน้ำนอน ส่วนน้องชายก็เช็คอินนอนอีกห้องกับผู้ช่วย จือรั่วไม่ลืมให้กุญแจห้องกับเพื่อนไว้ เพื่อให้ช่วยปลุกตอนเช้า เผื่อนอนเพลิน .
🙏🙏ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ♥️
- Writer
