เมื่อทุกคนนั่งทานเธอก็หยิบ โถข้าวมาวางไว้ใกล้ ๆ เผื่อเติม และนำถ้วยน้ำซุป ปรุงรสจัดหน่อยไปวางให้ เพิ่มอีกถ้วย หนึ่ง
" รั่วเอ๋อ นี่ใส่ใจจริง ๆ เล่อเล่อ ดูพี่สะใภ้เป็นตัวอย่างภายหน้าไปอยู่บ้านสามีจะได้มีคนรักใคร่" แม่อู๋
" ค่ะ แม่หนูจะเรียนรู้จากพี่สะใภ้รองให้มาก ๆ "
อี้เฉินกินไปก็ยิ้มอย่างมีความสุข สายตาคอยจับจ้องภรรยาที่เดินทำนั่น ทำนี่อยู่ในบ้าน พ่อแม่เห็นก็พลอยมีความสุขกับลูกไปด้วย
" เจ้าใหญ่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้คุยด้วยเลย มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า อาเฉิน" พ่ออู๋ถาม
" ผมไม่มีครับ แต่พี่ใหญ่มีไหมผมไม่รู้ครับ "
" เป็นพี่น้องกัน มีอะไรก็คุยกันปรับความเข้าใจกัน ไม่ใช่ มีอะไรไม่พูดคุยกันแล้วก็ทะเลาะกันทีหลัง แบบนั้นไม่ดี โต ๆ มีครอบครัวกันหมดแล้ว อีกหน่อยมีลูกมีเต้าจะได้ไม่มาทะเลาะกันให้อายลูกหลาน "
" ครับพ่อ "
ทุกคนกินข้าวกันหมดแล้วก็แยกกันพักผ่อน อี้เฉินเข้ามาในห้อง เห็นภรรยานั่งเย็บช
