Nanlilisik ang mga mata ko habang nakadala sa lupa. Mayamaya pa’y sunod-sunod ko silang pinagbabaril gamit ang hawak kong armalite. Kasabay ng pagtulo ng aking luha ay siyang buhos ng malakas na ulan mula sa kalangitan. Para bang nakikiramay siya sa aking paglulukso dahil nawala ang mahalagang tao sa buhay ko.
Nang maubos ang bala ng armalite ay agad akong tumayo mula sa pagkakadapa ko sa lupa. Maliksi kong kinuha ang isang mahabang kahoy. Pagkatapos ay walang takot na sinalubong ko ang ibang mga kalaban ko. Kitang-kita ko na sabay-sabay silang sumugod papalapit sa akin at talagang gusto nila akong patayin.
Maliksi ring umangat ang aking katawan at basta ko na lang inangat ang aking hawak na kahoy. Talagang sa leeg ko sila pinatamaan upang mamatay ka agad sila. Nang lumapat ang aking pa
