Sarang Talk
หลังจากเมื่อคืนฉันก็สะบัดหน้าขึ้นมาบนห้อง เฮียตามมาเคาะประตูแต่ฉันไม่ยอมออกไป เช้าวันนี้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงค่อนข้างอึมครึมเพราะเราต่างก็ตึงใส่กัน
...เฮียไม่พูด ฉันก็ไม่พูด
แต่ฉันที่ต้องการความสงบกลับต้องมานั่งรำคาญยัยเด็กข้างๆที่เอาแต่พูดนู่นพูดนี่ ในสายตาทุกคนเต็มไปด้วยความเอ็นดูเธอ ทั้งบ้านคงมีแต่ฉันที่รู้สึกไม่ชอบยัยของขวัญ
"ใกล้ปิดเทอมแล้วขวัญอยากไปเที่ยวทะเล พี่เดม่อนพาขวัญไปได้มั๊ยคะ?"
ฉันทำเป็นไม่สนใจแต่หูก็ยังได้ยินบทสนทนาของพี่น้องที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
"ได้สิครับ"
"จริงเหรอคะ?"
พอเห็นเฮียตามใจน้องสาวมากขนาดนี้แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์นึงขึ้นมา ตอนนั้นฉันอยู่มอต้นเพิ่งสอบเสร็จ เฮียให้สัญญาว่าจะพาฉันไปเที่ยวแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พาไป ไม่มีแม้แต่คำขอโทษด้วยซ้ำเพราะเขาลืมมัน จนทุกวันนี้เขาก็ยังจำไม่ได้ว่าเคยให้สัญญาอะไรกับฉันไว้บ้าง
...สองมาตรฐานมั๊ยล่ะ หึ!
"พี่
