ยืนคิดฟุ้งซ่านครู่ใหญ่ มนต์มีนาก็ดึงให้สติตัวเองกลับมา รีบก้าวขาเข้าไปยืนใต้ฝักบัว อาบน้ำล้างฟองสบู่ด้วยความรวดเร็ว
เป่าผมจนแห้ง ร่างบางตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าสีขาวมินิมอล หยิบกระโปรงยาวเอวสูงกับเสื้อยืดสีขาวพิมพ์ลายที่แขวนอยู่มาสวมใส่ แต่งหน้าทาปากเบา ๆ ก็เป็นอันเสร็จ
เมื่อฉุกคิดขึ้นได้ว่านุชจรีนอนป่วยอยู่ในห้อง ได้ยินว่าคนที่ตั้งครรภ์อ่อน ๆ ยิ่งต้องระวังและดูแลเป็นพิเศษเธอก็ยิ่งเป็นห่วงอยากไปดูอาการ ตั้งใจว่าจะเข้าครัวไปทำข้าวต้มให้นุชจรีก่อนแล้วค่อยออกไปทำธุระของตัวเอง
นวลนางกับนุชจรีต่างก็มีน้ำใจกับเธอตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามาอยู่อาศัยในบ้านหลังนี้ ยามเจ็บป่วยเธอเลยอยากจะแสดงน้ำใจกลับไปบ้าง
แต่กลับพบว่านุชจรีที่เธอห่วงว่าจะยังไม่ได้ทานข้าวทานยา กำลังนั่งทานข้าวต้มอยู่ พอพูดคุยจึงรู้ว่าพิชยะเป็นคนเอาเข้ามาให้
พิชยะเป็นนายจ้างที่มีความเมตตา เห็นอกเห็นใจคนรับใช้ในบ้านไม่ต่างจากบิดามารดาข
