“เฮียเคยบอกมีนแล้วไม่ใช่เหรอว่าตรงนี้ถ้าเข้ามาแล้วออกไปง่าย ๆ ไม่ได้” เสียงพร่าแหบชิดริมหูเธอ เพียงแค่จินตนาการถึงร่องทรวงขาวผ่องอวบอิ่มเบียดชิดกันอยู่ในนั้น
ความตั้งใจที่จะอดเปรี้ยวไว้กินหวานก็ลืมเลือนไปจนหมดสิ้น
มนต์มีนาแทบจะกลั้นลมหายใจในยามที่จมูกโด่งเลื่อนลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของเธอ ชายหนุ่มลิ้มเลียหยาดน้ำบนผิวอ่อนนุ่มแล้วฝังจุมพิตลงไปเบา ๆ มือไม้เธอพลันอ่อนยวบยาบ ความวาบหวามซาบซ่านแล่นพล่านไปทั้งร่างกาย
พิชยะเองก็ไม่ต่างกัน ความรุ่มร้อนที่สุมอยู่ภายในหน้าขาก่อนนี้หนักอึ้งขึ้นทุกขณะ สิ่งที่ยังซ่อนอยู่ในกางเกงเนื้อดีค่อย ๆ แข็งขึง เลือดในกายไหลลงไปรวมกันที่ส่วนนั้น รอการปลดปล่อย
คนตัวเล็กนั่งเกร็งอยู่บนตักแข็งแรงไม่กล้าขยับ สมองว่างเปล่าไม่อาจคิดวิเคราะห์สิ่งใดได้
“เฮีย ฟ…ฟัน” เสียงครางผะแผ่วของหญิงสาวยิ่งทำให้ชายหนุ่มยิ้มพอใจ
เขาจัดการปรับให้เบาะรถเอนลงจนได้ระดับ อำนวยความสะดวก
