Sax Friend ซ่อนแอบรัก

Chapter 21

ฟาโรห์ดึงมือของเบบี๋ให้ตามเขาไปขึ้นรถด้วยความร้อนรนใจ อยากจะรู้เสียตอนนี้แล้วว่าตกลงเธอท้องจริงหรือว่าป่วยเป็นอะไรไปรึเปล่า ตอนนี้เขาภาวนาขอให้เป็นอย่างแรก รับรองว่าแฮปปี้ทุกฝ่ายและเขาจะได้จัดการปัญหาในที่ทำงานแล้วรีบรับตำแหน่งเพราะการเป็นพ่อคนต้องใช้เงินเยอะซึ่งเขาควรจะยอมรับตำแหน่งCEOได้สักที

"รีบไปไหนเล่าโรงพยาบาลมันไม่หายไปไหนหรอก อีกอย่างตอนนี้เริ่มหิวแล้วอยากกินหมูกระทะด้วย อยากกินสามชั้น"

เบบี๋ดึงมือของตัวเองกลับเริ่มงอแงใส่ชายหนุ่มอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาจะไม่ยอมเธอแน่ยังไงก็ต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าท้องรึเปล่าถึงตอนนั้นรับรองว่าเขาจะตามใจเธอทุกอย่าง

"ไม่ได้ต้องไปหาหมอก่อน"

"แต่ว่าฉันหิวอ่ะแกไม่เคยหิวเหรอ แกไม่รู้เหรอว่าถ้าเราหิวแล้วไม่ได้กินมันทรมานขนาดไหน"

หญิงสาวมองชายหนุ่มน้ำตาคลอ ฟาโรห์หลับตาลงสูดลมหายใจลึกๆอย่างระงับอารมณ์โกรธ เอาเป็นว่าเขาจะไม่โกรธไม่ดุด่าว่าอะไรเธอเพราะคิดว่าฮอร์โมนกำลังเปลี่ยนแปลงไม่คงที่ เขาจะคุยกับเธอด้วยเหตุผล

"เอางี้นะแกยอมไปตรวจที่โรงพยาบาลก่อน และถ้าผลตรวจออกเสร็จฉันสัญญาว่าจะตามใจทุกอย่าง อยากได้อะไรอยากกินอะไรพาไปทุกที่ขอแค่ไปโรงพยาบาลก่อน อดทนสักนิดได้มั้ย"

หญิงสาวมองหน้าฟาโรห์ที่ตอนนี้มองมาอย่างอ้วนวอนสุดๆ เธอกำลังลังเลว่าจะเอายังไงดี ความจริงมันก็หิวแหละแต่ว่าถ้าอดทนนิดหนึ่งแล้วเขาตามใจมันก็คุ้มนะ

"ก็ได้แต่ว่าห้ามนานนะ"

"โอเคดีเลยแบบนี้"

เขายิ้มออกมาอย่างโล่งอกรีบพาเธอขึ้นรถก่อนจะหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเพื่อตรวจการตั้งครรภ์ของเบบี๋ และเมื่อมาถึงเขาก็รีบพาเธอเข้าไปข้างในพอเจอคุณพยาบาลก็ร้อนรนรีบเข้าไปหา

"คุณพยาบาลครับผมต้องการตรวจครรภ์ให้ภรรยา ขอแบบเร็วที่สุดเลยนะครับ"

"ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณ งั้นเดี๋ยวเชิญทางนี้เลยค่ะทางเราจะรีบตรวจให้นะคะ"

คุณพยาบาลพาทั้งสองคนเดินไปนั่งรอหน้าห้องตรวจ ซักประวัติไม่มากจากนั้นก็เรียกให้เบบี๋ไปตรวจปัสสาวะเจาะเลือดให้เรียบร้อย รอผลไม่นานพยาบาลก็มาเรียกให้ทั้งสองคนเข้าไปเจอคุณหมอข้างในห้องตรวจ

"เชิญเลยครับ"

คุณหมอผายมือเชิญทั้งสองคนเข้าไปข้างใน เผิดแฟ้มเอกสารดูก่อนจะเงยหน้ามองสบตากับทั้งสองคนแล้วยิ้มออกมา

"ยินดีด้วยนะครับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่"

เบบี๋และฟาโรห์อ้าปากค้างอย่างช็อคไปเลย สิ่งที่กลัวก็มาถึงเธอท้องจริงด้วยท้องทั้งๆที่ยังไม่ได้แต่งงานท้องทั้งๆที่ยังไม่มีสามีเลยด้วยซ้ำ ฟาโรห์เหมือนจะได้สติรีบเอ่ยถามกลับด้วยความตื่นเต้น

"แบบนี้ผมต้องดูแลภรรยายังไงบ้างครับ"

"เดี๋ยวหมอจะให้คุณพยาบาลแนะนำก่อนกลับนะครับ แต่ว่าหมอได้ตรวจเลือดไปด้วยค่า hCGของคุณแม่ค่อนข้างจะสูงกว่าคนท้องทั่วไป"

"หมายความว่ายังไงครับมันอันตรายรึเปล่า"

ทั้งสองคนฟังแล้วรู้สึกใจเสีย ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไรแต่การที่ทักมาแบบนี้มันไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ คุณหมอมองทั้งสองคนก่อนจะยิ้มออกมา

"ใจเย็นครับไม่ได้อันตรายอะไร ที่จะบอกก็คือถ้ามันสูงมากมีโอกาสที่จะท้องครรภ์แฝด ยังไงหมอขอนัดตรวจอีกทีนะครับ"

ฟาโรห์ถึงกับยิ้มไม่หุบเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่จะมีทีเดียวสองคนเลยเหรอมันจะโชคดีเกินไปรึเปล่าเนี่ย เขาหันไปมองเบบี๋ที่ตอนนี้กำลังช็อคอยู่จนพูดไม่ออก

"ดีใจมั้ยจะได้ลูกแฝดด้วย"

"ดีใจเหรอ..."

เธอมองมือตัวเองที่มันสั่นไม่หยุดและไม่รู้ว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไงกับสถานการณ์ในตอนนี้ ไหนพ่อกับแม่ของเธออีกทุกอย่างมันดูวุ่นวายไปหมด

"เอาเป็นว่าเดี๋ยวหมอให้ยากลับไปกินก่อน แล้วนัดมาดูอีกทีนะครับ ช่วงนี้ก็ดูแลตัวเองให้มากอย่ายกของหนักกินแต่ของมีประโยชน์ พักผ่อนให้เพียงพอไม่เครียดแค่นี้ก็ปลอดภัยหายห่วง"

"ขอบคุณนะครับคุณหมอผมจะพยายามดูแลอย่างดีที่สุด"

"งั้นรอรับยาข้างนอกนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"

ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องตรวจเหลือบสายตามองกันอย่างรู้สึกแปลก ตอนนี้ทั้งคู่ไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปแล้วเพราะหลังจากนี้จะกลายเป็นคุณพ่อกับคุณแม่เต็มตัว

"เอ่อ... นาย"

"หืม... หิวใช่มั้ยรอแป๊บหนึ่งนะเดี๋ยวพาไปกินหมูกระทะ"

ฟาโรห์ยิ้มออกมาเดินตรงไปรับยาให้หญิงสาว ฟังคำแนะนำจากคุณพยาบาลทุกอย่างไม่มีตกหล่น หลังจากนี้เขาจะต้องลดงานของตัวเองลงและมีเวลาดูแลเบบี๋กับลูกให้มากขึ้น เบบี๋นั่งรออยู่ที่เก้าอี้มองฟาโรห์ที่ตั้งแกตั้งใจทำทุกอย่างแทนเธอด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เอาจริงมันก็ไม่ได้แย่นะเพราะเขาก็ดีกับเธอมาตลอด ถึงจะปากเสียไปบ้างแต่เขาสามารถดูแลเธอกับลูกให้สบายไปทั้งชาติแน่นอน

"ป่ะไปกินหมูกระทะกัน"

ฟาโรห์ยื่นมือมาตรงหน้าหญิงสาว เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยยื่นมือไปจับชายหนุ่มก่อนจะเดินเคียงข้างไปพร้อมกัน

"นายจะเอายังไงต่อเหรอ"

หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เธอแค่ะอยากจะรู้สถานะของเราสองคนว่าจะเอายังไงกันต่อหลังจากนี้ จะเป็นเพียงแค่พ่อละแม่ของลูกหรือจะเอายังไงมันต้องคุยกันตั้งแต่เนิ่นๆ

"หืม... เอายังไงคืออะไรอ่ะ"

"ก็หมายถึงว่าอนาคตของเราไงจะเอายังไงกันต่อ มันพลาดแล้วอ่ะนายจะเก็บเด็กไว้หรือว่า..."

"นี่แกจะเลวถึงขั้นฆ่าลูกตัวเองเหรอเบบี๋ แกใจร้ายไปรึเปล่า"

ฟาโรห์มองหญิงสาวอย่างตกใจที่เธอพูดออกมาแบบนั้น เด็กคนเดียวเขาเลี้ยงได้สบายมากไม่เห็นจะต้องมาคิดทำร้ายลูกเลย เบบี๋รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีเธอไม่ได้หมายความว่าจะทำแท้งสักหน่อย

"ไม่ใช่ๆไม่ได้หมายถึงทำแท้งฉันหมายถึงว่านายจะเก็บไว้เลี้ยงเองหรือจะให้ฉันเลี้ยงที่นี่"

"แล้วจะแยกกันเลี้ยงทำไมอ่ะ แกก็ไปเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้านของฉันไงง่ายจะตาย พ่อกับแม่ฉันรักและเอ็นดูแกมากและยิ่งรู้ว่าแกท้องนะรับรองว่าดูแลอย่างกับเจ้าหญิงอยากได้อะไรขอได้หมดเลยเชื่อป่ะ"

เขามองหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาขำๆ เชื่อสิว่าคนที่เห่อหลานมันมีอยู่จริง แต่ที่บ้านเขาไม่ใช่ปัญหาแต่ปัญหามันอยู่ที่บ้านของเบบี๋มากกว่า เพราะฉะนั้นเขาต้องทำทุกอย่างให้มันถูกต้องสักที

"แล้วจะไปอยู่ในสถานะไหนอ่ะแม่ของลูกเหรอ"

"แม่ของลูกแล้วก็ภรรยาของฉันไง แต่งงานกันนะฉันจะให้พ่อกับแม่ไปคุยกับครอบครัวแกเอง"

เบบี๋หยุดชะงักไปเงยหน้ามองสบตากับฟาโรห์ แววตาของเขามันไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย ทุกอย่างที่เขาพูดมามันคือความจริงและเขาจะทำแบบนั้นแน่นอน

"นายจะแต่งงานกับฉันเหรอ"

"ฉันกำลังถามแกอยู่ว่าจะแต่งกับฉันมั้ย มาย้อนถามทำไมเนี่ยแกนี่นะ"

เขายื่นมือไปยีผมหญิงสาวอย่างหมั่นเขี้ยว เบบี๋เบี่ยงตัวหลบหนียิ้มกว้างออกมาก่อนจะบ่นเขาแก้เขิน

"อย่าสิผมยุ่งนะ"

"หมั่นไส้นี่แน่"

"หยุดนะไอ้ฟาผมฉันยุ่งหมดแล้วน้า งื้อออ"

เบบี๋เอามือลูบผมตัวเองจัดทรงให้เรียบร้อยโดยมีฟาโรห์ยังคอยแกล้งเธอไม่หยุด เขาหัวเราะร่าอย่างมีความสุขที่ได้อยู่กับผู้หญิงที่รักและอยากใช้ชีวิตด้วย

'นี่แหละคือความสุขของเขาที่แท้จริง...'