Chapter 6

1305 Words
ช่วงเที่ยงฟาโรห์และเพื่อนเตรียมตัวเดินทางไปหาของอร่อยกินกันใกล้กับบริษัทเพราะช่วงบ่ายต้องมาทำงานต่ออยู่ดี ทั้งสามคนเดินออกมาก็เจอกับบิลลี่และนัตตี้ เธอเห็นฟาโรห์ก็ยิ้มทักทายทันที "ฟาโรห์ไปกินข้าวเหรอ" "อืมไปด้วยกันมั้ยใกล้ๆเนี่ยแหละ" เขาเอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มกว้าง เพื่อนร่วมงานกันก็ต้องทำความรู้จักกันให้มากขึ้นและไม่ทำให้อีกฝ่ายอึดอัดที่จะทำงานด้วยกัน หญิงสาวพยักหน้าทันทีเธอเห็นเขาครั้งแรกก็ถูกชะตาและอยากทำความรู้จักให้มากขึ้นด้วย "ไปสิยังไงขอไปด้วยนะทุกคน" "เชิญเลยไปกันเยอะๆสนุกออก" เพื่อนสนับสนุนให้ไปด้วยกันเพราะดูออกว่าฝ่ายหญิงมีความสนใจในตัวของเพื่อน อีกอย่างเขาโสดมานานมากแล้วถ้าเกิดว่าได้มีคนคุยบ้างก็จะได้ไม่เหงา นัตตี้เดินไปอยู่เคียงข้างฟาโรห์ชวนคุยนั่นนี่โดยที่ชายหนุ่มก็ไม่ปฏิเสธที่จะทำความรู้จักกับเธอ ทั้งสองคนกินข้าวด้วยกันคุยกันไปแถมยังแอบขอไลน์เอาไว้ติดต่อกันอีก ฟาโรห์ก็ยอมให้แต่โดยดีไม่ต่อต้านเพราะคิดว่าเขาควรจะลองเปิดใจให้ใครสักคนดู คุยกันไปไม่ได้จริงจังอะไรแต่ถ้าวันหนึ่งมันจะมีอะไรที่มากกว่าคงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ "แล้วฟาโรห์ชอบกินอะไรเหรอ" "ก็กินได้หมดแหละไม่ค่อยเลือกกินเท่าไหร่ ว่าแต่นัตตี้ไม่กินถั่วฝักยาวเหรอเขี่ยออกหมดเลย คราวหลังก็บอกแม่ค้าได้นะว่าไม่ใส่ร้านนี้ตามใจลูกค้าอยู่แล้ว" "ได้ค่ะวันหลังจะบอกแม่ค้าเอง" ทั้งสองคนหันไปคุยกับเพื่อนๆที่นั่งร่วมโต๊ะกันมีทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ความสนิทสนมเริ่มมีมากขึ้นและการที่ฟาโรห์ได้คุยกับนัตตี้มันก็ไม่ได้แย่นะ เธอคุยสนุกและมีเสน่ห์ในการพูดไพเราะฟังแล้วรื่นหูดี ทางด้านของเบบี๋เธอเดินมานั่งลงตรงโซฟา วันนี้เพื่อนสาวมาหาที่ร้านเพื่อคุยเรื่องงานวันเกิดของเธอในวันพรุ่งนี้ "ตกลงว่าจะให้ฉันช่วยอะไรอ่ะ แล้วแกจะจัดวันเกิดตัวเองที่ไหนที่ร้านนี้ป่ะ" "ก็คิดว่าจะจัดที่นี่แหละสะดวกดี เดี๋ยวให้พนักงานคอยยดูแลส่วนเรื่องอาหารเดี๋ยวฉันทำเอง" "งั้นเดี๋ยวฉันมาช่วยนะ" "ฉันด้วย เดียวจะมาตกแต่งดอกไม้ลูกโป่งอะไรหลายอย่างให้มันดูสดใส ว่าแต่แกอ่ะชวนเพื่อนในกลุ่มครบยัง" ส้มเช้งเอ่ยถามเพื่อนสนิทงานวันเกิดของเบบี๋พวกเธอก็อยากจะจัดงานให้เพื่อนอย่างเต็มที่ ทุกปีก็จัดที่นี่แหละและเพื่อนทุกคนก็มารวมตัวกันเหมือนงานเลี้ยงรุ่นเลย "บอกแล้วทุกคนก็บอกว่าจะมานะ" "ก็ดีจะได้รวมรุ่นกันสักหน่อย ว่าแต่ไม่เจอไอ้ฟาเลยอ่ะเห็นว่าไปทำงานเป็นพนักงานกินเงินเดือน คนบ้าอะไรทายาทพันล้านหมื่นล้านแต่ไปทำงานบริษัทมันคิดอะไรอยู่อ่ะ" ทุกคนที่เป็นเพื่อนสนิทกันทราบดีว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเพื่อนคนอื่น แต่ที่เพื่อนยังไม่รู้ก็คือฟาโรห์กับเบบี๋แอบมีความสัมพันธ์กันแบบที่คาดไม่ถึงและคงไม่มีใครคิดฝันว่าทั้งสองคนจะมาลงเอยในสภาพแบบนี้ ต่อหน้าเพื่อนทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนรักกันเบื้องหลังไม่มีใครรู้เลย "แกก็รู้ว่าพ่อของฟาโรห์อยากให้เขาสะสมประสบการณ์เยอะๆ ทำแบบนี้เขาจะได้มีประสบการณ์มากเวลาขึ้นตำแหน่งคนจะได้ยอมรับไง" "ก็จริงนะแกพูดถูก อย่าลืมชวนมันมาด้วยล่ะจะได้อัพเดทชีวิตกัน" "ได้สิเดี๋ยวโทรไปบอกเอง" เบบี๋ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะรับขนมจากพนักงานแล้วส่งไปให้เพื่อนที่โต๊ะ ยังไงคืนนี้เขาก็มาค้างกับเธออยู่แล้วเดี๋ยวค่อยบอกแล้วกัน ซึ่งถ้าเธอไม่พูดเขาก็คงจะจำวันเกิดไม่ได้หรอก คนแบบนั้นอ่ะจะไปสนใจอะไรกับเรื่องราวของเธอล่ะจริงมั้ย ช่วงเย็นเบบี๋เดินขึ้นไปชั้นบนเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ส่วนร้านยังเปิดอยู่แต่เดี๋ยวพนักงานคงจัดการกันเองแหละ หญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอกับฟาโรห์อยู่ในชุดทำงานกำลังกดโทรศัพท์อยู่ตรงโซฟา คุยไปยิ้มไปจนเธอรู้สึกแปลกใจที่เขาเปลี่ยนไป "คุยกับใครอ่ะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว" "หืม... คุยกับสาวที่ออฟฟิศอ่ะ เค้าเป็นพนักงานใหม่เพิ่งมาทำงานวันแรกไปกินข้าวด้วยกันช่วงกลางวันและเธอขอไลน์ไว้แล้วก็ทักมาคุยนะ ทำไมหึงเหรอไง..." ชายหนุ่มหยอกแกล้งหญิงสาวไม่จริงจังนัก คนอย่างเธอไม่สนใจหรอกว่าเขาจะคุยกับใครหรือไปกับใครที่ไหน และถ้าเขาพลาดที่นอนกับคนอื่นเมื่อไหร่เราสองคนก็จะต้องจบสถานะนี้เท่านั้นซึ่งเขายังไม่ยอมจบตอนนี้หรอก "หึงบ้าอะไรไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อยากจะคุยกับใครก็ดูดีๆแล้วกัน ผู้หญิงที่เข้ามาถ้ารู้ว่านายรวยก็หวังแต่ผลประโยชน์ จะหาทั้งทีก็เอาให้ดีและถูกใจพ่อกับแม่นายด้วยจะได้ไม่มีปัญหา" เบบี๋เดินมานั่งลงข้างชายหนุ่ม หญิงสาวใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้แห้งยีหัวตัวเองไปมาก่อนจะชะงักไปเมื่อชายหนุ่มจับผ้าขนหนูไว้แล้วเช็ดผมให้เธอแทน "ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนถูกใจแม่และดีมากเท่ากับแกเลยนะ ฉันจะไปหาผู้หญิงแบบแกมาจากไหนอ่ะมันหายากนะเว้ย" "แกก็พูดซะเวอร์เลยฉันไม่ได้ดีขนาดนั้นซะหน่อย อีกอย่างคุณแม่เค้าเอ็นดูฉันเหมือนลูกคนหนึ่งไม่ได้อยากจะให้ไปเป็นสะใภ้ซะหน่อย" "แกไม่รู้อะไรนี่แม่ก็พูดทุกวันนะว่าให้ฉันจีบแกอ่ะ แต่ก็บอกแม่ไปแล้วนะว่าเราสองคนเป็นเพื่อนรักกันแค่นั้นไม่มีอะไรมากไปกว่านี้" ฟาโรห์รีบแก้ต่างทันทีเพราะไม่อยากให้หญิงสาวคิดมากหรืออึดอัดที่ต้องเจอกับครอบครัวของเขา เบบี๋เงียบไปสักพักก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ "อืมก็ดีแล้วที่พูดแบบนั้น ว่าแต่พรุ่งนี้ว่างมั้ยหรือว่านัดสาวรึเปล่า" "ไม่รู้เหมือนกันอ่ะแต่เมื่อกี้นัตตี้บอกว่าจะชวนไปดูหนังพรุ่งนี้นะทำไมเหรอมีอะไรรึเปล่า" ฟาโรห์เอ่ยถามอย่างสงสัย เบบี๋ส่ายหน้าไม่พูดอะไรอีกเพราะถ้าเขาไม่ว่างเธอก็จะไม่ชวนมางานวันเกิด เพื่อนกำลังจะมีความรักเธอไม่ควรขัดขวางตอนนี้ "ไม่มีอะไรหรอกพอดีว่าพรุ่งนี้เพื่อนๆนัดกินข้าวที่ร้านฉันนะ แต่ถ้าแกไม่ว่างก็ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวฉันบอกทุกคนให้" "เดี๋ยวบอกอีกทีได้มะเพื่อนก็อยากเจอสาวก็อยากเจออ่ะเข้าใจใช่ป่ะ" ชายหนุ่มพูดไปโดยไม่คิดอะไรแต่อีกคนกำลังน้อยใจที่พูดไปขนาดนี้เขายังจำวันเกิดของเธอไม่ได้เลย แล้วบอกว่าเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทแต่ไหงแค่วันเกิดยังจำกันไม่ได้เลย "อืมเข้าใจ เข้าใจทุกอย่างเลย" "น่ารักที่สุดเบบี๋ของป๋า"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD