ระหว่างนั่งรอฉันก็ทำใจยอมรับกับการตัดสินใจของตัวเองในครั้งนี้ไปด้วย ถึงแม้จะไม่ใช่สิ่งที่อยากทำแต่ก็ยังดีกว่าการหนี ฉันเหนื่อยที่ต้องคอยหลบหน้าและสั่นกลัวเขา
ถึงแม้จะเปิดโอกาสให้แต่ก็มั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าฉันไม่มีทางชอบผู้ชายอย่างแปงได้ เราสองคนต่างกันคนละขั้ว
ขณะที่กำลังคิดเรื่องที่ตัดสินใจจู่ๆ สมองก็สั่งการให้เห็นภาพแปงเปลือยท่อนบนปรากฎมาในหัว จนต้องสะบัดหน้าแรงๆ เพื่อไล่ความคิดนั้นออกไปให้หมด
“เราต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ”
รอไม่นานแปงก็เปิดประตูห้องออกมา พอเห็นเขาฉันก็รีบลุกขึ้นเตรียมจะเดินไปที่รถแต่ถูกท้วงเอาไว้ซะก่อน
“จะรีบไปไหน ต้องรอลูกน้องพ่อฉันเอารถมาเปลี่ยนให้ก่อน คงประมาณครึ่งชั่วโมง” เขาพูดแบบไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไรพร้อมกับเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นดื่ม
แต่ฉันนี่สิพอได้ยินเวลาก็รู้สึกกระวนกระวายใจ พ่อโทรมาหลายสายแล้ว ถ้าช้ากว่านี้ฉันอาจเจอทำโทษ
“วะ ว่าไงนะ ครึ่งชั่วโมงห
