หลังจากเข้ามามนห้องแปงก็ปล่อยมือที่จับแขนฉันออกแล้วตวาดเสียงดัง “อยากอธิบายมากก็พูดมา!!”
“ที่เป็นแบบนี้เพราะข่าวลือเรื่องฉันกับพี่ธีร์ใช่ไหม”
“ไม่รู้” ปากบอกว่าให้อธิบายแต่พอเอาเข้าจริงเขาไม่เปิดใจรับฟังเลยสักนิด
ฉันจับมือแปงให้เดินมาที่โซฟาแล้วกดให้เขานั่งลงไป จากนั้นก็นั่งคร่อมลงบนตักแกร่ง
“เธอสนใจความรู้สึกของฉันด้วยรึไง” แปงถามก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบตากับฉัน
“ถ้าไม่สนใจฉันจะมาหานายเวลานี้หรอ”
“เหอะ!”
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงไม่สนใจ แต่ตอนนี้ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว”
“…….” พูดขนาดนี้แล้วแปงก็ยังไม่ยอมหันหน้ามา
“เรื่องข่าวลือนั่นมันไม่ใช่ความจริง นายก็น่าจะรู้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงมีข่าวแบบนั้นออกมา”
“ระหว่างฉันกับพี่ธีร์มันไม่มีอะไรทั้งนั้น นายอย่าโกรธเพราะเรื่องนี้ได้ไหม”
“พูดอะไรหน่อยสิฉันอยู่ได้ไม่นานนะ ใจคอนายจะปล่อยให้เวลาผ่านไปแบบไม่พูดอะไรเลยแบบนี้หรอ”
“แป
