ฉันพูดออกไปแล้ว ห้ามเขาไปแล้ว…
แปงหมุนตัวหันมาขมวดคิ้วมอง จากนั้นเขาก็ผลักตัวฉันมาแนบติดกับกำแพงแล้วรวบมือสองข้างขึ้นมาขรึงไว้เหลือศีรษะ
“ห้ามทำไม”
“…ฉะ…ฉันไม่รู้” เมื่อถูกเค้นถามฉันก็รีบก้มหน้าลงหลบสายตา
“มองหน้า ฉันบอกให้มอง!!”
ฉันค่อยๆ หันมาสบตาเขา ตอนนี้หัวใจมันเต้นแรงมากๆ ยิ่งอยู่ใกล้ๆ ความรู้สึกก็ยิ่งชัดเจน แต่เหมือนมีบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่กล้ายอมรับออกไปตรงๆ
“ตอนนี้…เธอรู้สึกยังไง”
“ฉันไม่อยากให้นายไปหาผู้หญิงคนนั้น”
“เพราะอะไร?”
“ฉะ ฉัน” ฉันถอนหายใจก่อนจะพูดตัดบท “ทำไมต้องถามเหตุผลด้วย”
“ถ้าไม่บอกฉันจะไป”
“…ฉันหวง”
“หวง?”
สายตาคู่ตรงหน้าที่จ้องมองทำให้ใบหน้าฉันมันร้อนผ่าวจนเริ่มแดงเถือกเพราะความเขิน
“ขอเวลาหน่อยได้ไหม…แล้วฉันจะตอบทุกอย่างที่นายถาม”
“ลืมไปแล้วรึไงว่าก่อนหน้านี้เธอพูดอะไร”
“ฉัน…สับสน…ตอนนี้ฉันไม่อยากให้นายไปหาผู้หญิงคนนั้นเลนจริงๆ”
แปงยิ้
