EP.02 Beautiful Friend
1002 Words
แต่นั่นกลับทำให้เธอยิ่งเศร้าและคิดถึงเขามากยิ่งขึ้น เมื่อเพื่อนสนิทแนะนำเขาให้กับเธอเพราะเห็นว่าเป็นคนเอเชียเหมือนกัน แม้เธอจะไม่ต้องการและเกือบจะเรียกได้ว่ารังเกียจด้วยซ้ำ แต่เพราะหัวใจที่บอบช้ำเธอจึงไม่มีแรงที่จะปฏิเสธ และจากวันนั้นเธอจึงรับเขาเข้ามาอยู่ในเส้นทางแห่งชีวิตอย่างไม่รู้ตัว และก็ได้รู้ว่าอาชีพ “Beautiful friend” ก็ไม่ได้น่ารังเกียจอย่างที่คิด เพราะเขาไม่ได้ “ขายตัว” เพียงแต่เขา “ขายเวลา” ให้กับเธอเท่านั้น
“ผมไม่ได้ขายตัวนะครับ ผมแค่ขายเวลา ให้คุณได้เพื่อนคลายเหงาเท่านั้น เรื่องเซ็กส์ขึ้นอยู่กับความพอใจของเรา หากพอใจแลกเปลี่ยนผมก็ OK. ไม่ได้เกี่ยวกับเงิน เพราะหากผมพอใจก็..ฟรี..ทุกสถานที่ทุกเวลา”
เด็กหนุ่มที่หล่อเอามากๆ เมื่อ 5 ปีก่อน กับผู้ชายที่แข็งแกร่งไปทั้งตัวในวันนี้ให้ความรู้สึก “อิ่ม” ในทุกครั้งที่เธอได้สัมผัส เขายังคงรักษาสัญญาระหว่างเราได้เป็นอย่างดี
“แปลกหน้าเมื่อพบและทุกอย่างจะจบเมื่ออยู่บนเตียง”
สโลแกนที่เธอมักจะแซวเขาทุกครั้งว่าทั้งหมดนั้นเหมารวมเอา ระเบียง, โต๊ะกินข้าว, ราวบันได, ในรถ, ห้องน้ำ, ห้องรับแขก ตลอดจนชายทะเลหรือแม้แต่ในน้ำไว้ด้วยหรือเปล่า เพราะทั้งหมดนั้นไม่ได้ต่างไปจากเตียงนอนเลยสักนิด เพราะทุกครั้งทุกที่เธอก็รู้สึก “อิ่ม” ไม่แตกต่างกัน และในขณะนี้เธอก็กำลัง “อิ่ม” อีกครั้ง
ภาพเงาที่กำลังเคลื่อนไหวทำให้คนที่นั่งจ้องภาพนั้นเขม็งถึงกับเกิดอาการตึงเครียดไปทั้งกาย เมื่อเรือนร่างอวบอัดที่อิ่มเอมแบบสุดๆ นั้นกำลังเคลื่อนกายขึ้นเหนือร่างกายแข็งแกร่งก่อนจะค่อยๆ กดประทับสะโพกผายลงเบาๆ ซึ่งแม้จะไม่เห็นสีหน้าไม่ได้ยินเสียงแต่เขาก็รู้ว่าคนทั้งสองกำลังรู้สึกเช่นไร ซึ่งแน่นอนความทรมานคงน้อยกว่าเขาเป็นร้อยเท่าพันเท่าเพราะคนทางโน้นกำลังได้รับอาหารบรรเทาความหิวโหย แล้วตัวเขาล่ะจะทำยังไงดี
อาหารที่เห็นแต่ภาพเงา ไม่ได้รับรส ไม่ได้กลิ่น ไม่เห็นแม้แต่สี โดยเฉพาะความทรมานของเขาคงจะสะใจคนทางโน้นชนิดที่ว่าอาหารจานร้อนตรงหน้าดูจะอร่อยขึ้นอีกหลายเท่าตัวทีเดียว
“เฮ้อ!.. อริน นายมัน.. เกินเอื้อมว่ะ เจอหน้าจะเตะสักทีเหอะ นี่น่ะเหรอข้อมูลที่อยากให้ศึกษาก่อนไปดูงานจริง สุดยอดจริงๆ เอกสารดิ้นได้ของนาย มันทำให้เรา..อยากไปฝึกงานที่เมืองไทยซะเดี๋ยวนี้ หึหึหึ..”
ชายหนุ่มส่ายศีรษะไปมาก่อนจะพิมพ์บางสิ่งบางอย่างตอบกลับไป และเมื่อเห็นว่าจดหมายนั้นไปสู่จุดหมายโดยสวัสดิภาพนิ้วมือจึงกดปุ่มปิดหน้าจอที่ปรากฏภาพจากคนที่อยู่เมืองไทยส่งตรงมาให้ในทันที
กายแกร่งลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เพราะบางสิ่งบางอย่างที่แข็งขืนอยู่ในร่างกายทำให้ไม่สามารถสะกดกายและใจให้ฝืนนั่งนิ่งๆ จ้องมองภาพปลุกเร้าอารมณ์ได้นานกว่านี้ และคงถึงเวลาที่เขาจะต้องออกไปหาอาหารจานโปรดกินเสียที ที่คาดหวังก็คือ..ค่ำคืนนี้เขาคงจะได้อิ่มไม่ต่างจากเพื่อนซี้ที่กลับเมืองไทยไปในทันที่เรียนจบปริญญาโท ปล่อยให้เขาต้องกลายเป็นหนุ่มโสดที่ป๊อบปูล่าอยู่คนเดียวในลอนดอน
และดูเหมือนอาหารจานด่วน! และร้อนสุดๆ สำหรับเขากำลังมารอคอยอยู่ที่หน้าบ้านเสียแล้ว เพราะภาพสาวสวยเปรี้ยวจี๊ดที่ปรากฏอยู่ในอินเตอร์คอมทำให้เขาต้องเผลอยิ้มออกมา..คู่ควงคนใหม่ของเขา
“แองจี้..คุณมาถูกที่ถูกเวลาจริงๆ”
“อริน.. นายทำให้เราจุก รับรองเราจะเอาคืน”
“มาเร็วๆ เถอะนายเบน.. เราจะให้นายเอาคืนแน่ๆ แต่นั่นมันต้องหลังจากที่นายผ่านด่านไปได้นะ หึหึหึ..”
อรินเอ่ยท้าคนที่ส่งข้อความทิ้งไว้พลางนึกขำใบหน้าหล่อๆ ที่แสดงอาการ “จุก” อย่างที่บอก “เบนจามิน เบญ อาร์กอน” หนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษสุดหล่อ ชายหนุ่มในวัยเดียวกันที่รับเอายีนเด่นทั้งจากผู้เป็นแม่และจากพ่อผสมเอาไว้อย่างลงตัว
ไม่ว่าจะเป็นผมดำคิ้วเข้มและผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนตามแบบฉบับคนไทย เรือนกายที่สูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งงุ้มดุจเหยี่ยวและริมฝีปากที่กระจับได้รูป ตลอดจนดวงตาคมที่เข้มล้อมกรอบไปด้วยแพขนตาหนางอนงามรับกับลูกนัยน์ตาสีฟ้าสดใส
ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูเหมือนว่าเบนจามินจะรับเอาความหล่อและความสวยงามจากทั้งพ่อและแม่มาเสียหมด จึงไม่แปลกใจสักนิดที่สาวๆ ที่มหาวิทยาลัยจะสะดุดกับความหล่อแบบลูกครึ่งของเบนจามินนักหนา เพราะ..
“เฮ้ย! เบน เคยมีใครบอกว่านายหล่อบ้างไหมวะ.. นายน่ะมันหล่อจริงๆ เถอะพับผ่า”
“อริน.. คนทั้งโลกจะมองเป็นยังไงเราไม่สน แต่ขอไว้สักคน นายอย่ามาเห็นเราหล่อเลยว่ะ เรายังไม่อยากเปลี่ยนรสนิยม แม้ว่านายจะน่ากินมากๆ ก็ตาม”
อรินจำได้ดีว่าวันนั้นเขาแทบจะทานอะไรไม่ลงเลยทั้งวัน เพราะมัวแต่นึกถึงคำพูดและสายตาของเบนจามินที่ใช้มองเขา คำพูดที่ทำให้เขาอยากจะตะบันใบหน้าหล่อๆ นั้นสักทีและไอ้สายตาที่ทำให้เขาเสียวสันหลังไปตลอดทั้งวันก็ทำให้เขาเข็ดขยาดจริงๆ ติดตรงที่ไอ้เพื่อนซี้ตัวดีดันมาสารภาพเสียก่อนว่าแกล้งอำกัน ไม่อย่างนั้นเขาคงจะกลายเป็นคนที่ผู้หญิงครึ่งมหาวิทยาลัยรังเกียจแน่ๆ
- Writer
