EP.09 คลุมถุงกับเทพบุตร
898 Words
ใบหน้าเปลือยเปล่าของผู้หญิงสักคนช่างหาได้ยากมากกว่าเรือนร่างที่เปล่าเปลือยของผู้หญิงนับสิบนับร้อยเสียอีก โดยเฉพาะกลิ่นแชมพูสระผมหรืออาจจะเป็นโลชั่นที่เธอใช้..กลิ่นฟรุ๊ตตี้แบบนั้น ไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้จากผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยเข้าใกล้สักคน แต่หากจะให้มาเป็นคู่ควง..เขาคงต้องคิดนานสักปีสองปีทีเดียว
อรินชำเลืองมองเพื่อนรักของเขา เพราะดูท่าเบนจามินจะติดใจผู้หญิงคนนั้นอยู่มากทีเดียว ก็เป็นปกติของคนที่อยู่กับความเฟอร์เฟ็คท์มาตลอดชีวิต ยามมาเห็นสิ่งที่แตกต่างแม้อาจจะไม่ดีเท่า แต่ความต่างนั่นแหละที่กลายเป็นเสน่ห์จนลืมได้ยาก อาจจะเรียกว่า “แปลกกลิ่น” ก็ได้ และแน่นอนหากเข้าไปในสถานที่แบบนั้น เบนจามินอาจจะพบเจอความต่างอีกเยอะจนคาดไม่ถึงทีเดียว
ดวงตาคมเฉี่ยวเหมือนแมวเหมียวไม่ค่อยสบอารมณ์มองตรงไปยังเพื่อนสาวที่นั่งหลบมุมอยู่บนโซฟาตัวยาว ปาลิดากำลังทอดอารมณ์ออกไปไกลและคงไม่คิดว่ามีใครอีกคนที่นั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย เธอถึงได้ทำอย่างกับอยู่ตัวคนเดียวเหมือน 3 วันที่แล้วมา
วิฬาร์ถอนหายใจพลางส่ายศีรษะไปมา โชคดีแค่ไหนแล้วที่ปาลิดาติดต่อมาในขณะที่เธอกำลังจะกลับเมืองไทยพอดี หากเพื่อนที่แสนบริสุทธิ์ของเธอคนนี้คิดที่จะหนีเตลิดไปไกลเพราะไม่สามารถติดต่อเธอได้ เธอจะทำยังไงเพราะขนาดว่ามีเธอนั่งอยู่ตรงนี้ ปาลิดายังเหม่อลอยเหมือนความทุกข์อยู่ล้อมรอบกายจนไม่สามารถสะบัดให้หลุดออกไปได้
“หนูปลา.. คิดอะไรอยู่”
ปาลิดาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อวิฬาร์วางฝ่ามือบนบ่าทั้งสองข้างของเธอก่อนที่เพื่อนรักจะออกแรงบีบนวดเบาๆ เพราะอยากให้เธอผ่อนคลายความตึงเครียดลงเสียบ้าง ไม่ใช่มัวแต่มานั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่อย่างนี้
“อื้อ.. มีเรื่องเดียวนั่นแหละ” คนตอบเบนสีหน้าไปอีกทางเพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอออกมาให้เพื่อนรักเห็น
“ถ้ามีเรื่องเดียวก็ดี เราจะได้ช่วยกันแก้ไขแบบยกกำลังสองไง ดีไหม! แมวบวกหนูปลา เมื่อแมวกับปลามาอยู่ด้วยกัน รับรองว่านางแมวป่าตัวนี้จะหวงปลาย่างของมันไว้อย่างสุดๆ จะไม่ยอมให้ไอ้หน้าไหนมาขโมยไปได้หรอก โดยเฉพาะไอ้น้ำเน่านั่นด้วย”
“เขาชื่อน้ำเอก”
“เออ..นั่นแหละ แต่ถ้านายนั่นอยากจะเป็นศัตรูกับแมว ก็เป็นได้แค่น้ำเน่าเท่านั้นแหละ คอยดูอย่าให้เจอหน้านะ ถ้าเจอเมื่อไรแม่จะแพ่นกระบาลให้ โทษฐานที่โตแต่ตัวเสียเปล่าแต่กลับยอมให้พ่อแม่จับคลุมถุงชน ว่าแต่แก.. นายนั่นหน้าตาเป็นไง หล่อไหม”
“ก็.. จมูกโด่ง ตาคม คิ้วเข้ม ปากบางๆ ผิวออกแทนๆ หน่อย ผมหยักศก ตัวสูงๆ สูงมากเลยแหละ รูปร่างก็.. อืม.. ประมาณเรนอ่ะ”
ปาลิดาพยายามนึกถึงน้ำเอกและบรรยายคุณลักษณะของเขาออกมาให้เพื่อนรักฟัง แต่เมื่อเธอพูดจบ วิฬาร์ที่ร้องออกมาดังๆ ก็ทำให้เธอถึงกับสะดุ้ง
“เรน! แกต้องบ้าแน่ยัยหนูปลา โอววว.. ฉันไม่อยากจะเชื่อ เป็นฉันนะ” วิฬาร์ยกมือกุมศีรษะตัวเองก่อนจะส่ายใบหน้าไปมาเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะถล่มลงมาตรงหน้าซะอย่างงั้น
“แมว! แกเป็นอะไรของแก แมว!”
“ยัยหนูปลา แกมันบ้า! ถ้าเป็นฉันนะจะกระโดดล็อกคอแล้วจับให้มั่นคั้นให้ตาย จะไม่ปล่อยให้หลุดรอดน้ำมือไปได้ เพราะที่แกบรรยายมา นั่นมันเทพบุตรเลยนะเจ๊”
“เทพบุตร.. ก็จริงของแก แต่เป็นเทพบุตรซาตานเสียมากกว่า”
“ทำไม..นายนั่นมันเลวเข้าเส้นเลยเรอะ”
“ก็ไม่ค่อยเลวเท่าไร แต่..ก็ไม่ค่อยดี”
“แก..เล่ามาเลยนะ บอกมาให้หมด เพราะมาดแมนแอนด์แฮนซั่มแบบนี้ ถ้าแกไม่เอา ฉันเอาเองก็ได้ พรุ่งนี้ให้ป๊าไปขอให้เลย”
“ยัยบ้า!.. พี่น้ำเอกเขาไม่ใช่คนที่น่าจะคบเลยนะ”
“เล่าๆๆๆๆ เล่ามาเลยแก อย่ามัวแต่ยืดเยื้ออยู่”
ท่าทางอยากรู้อยากเห็นของวิฬาร์ทำให้ปาลิดาต้องเปิดปากเล่า ทั้งที่ไม่อยากจะนึกถึงผู้ชายคนนี้เลยสักนิด จริงอยู่ที่ว่าน้ำเอกหล่อมาก เขาหล่อ เขาดูดีและเป็นที่หมายปองของผู้หญิงทั้งตำบล ลูกชายคนเดียวของกำนันที่มีอิทธิพลพอๆ กับความดีและไม่ดีในตัวเอง ลูกไม้ที่หล่นใต้ต้นเหมือนจะรับมรดกทุกอย่างที่ผู้เป็นพ่อสร้างไว้ให้
เมื่อน้ำเอกเรียนจบกลับมาจากกรุงเทพฯ ผู้เป็นพ่อก็เตรียมอาชีพไว้รองรับ ไม่ว่าจะเป็นการเก็บค่าเช่าเรือกสวนไร่นา การเก็บค่าเช่าแผงค้า การรับซื้อพืชผลทางการเกษตรของชาวบ้าน และอาชีพที่น้ำเอกเลือกเองพร้อมเปิดเป็นธุรกิจใหญ่โตของตำบลก็คือ ธุรกิจสินเชื่อส่วนบุคคล หรือที่ชาวบ้านมักจะเรียกกันว่า “เจ้าพ่อเงินกู้”
- Writer
