"ท่านรองคะ" คุณเลขาแขเอ่ยเรียกฉัน
"คะ?" ฉันเงยหน้าจากเอกสารที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเซ็น
"พรุ่งนี้ท่านรองมีนัดทานข้าวกับคุณพิภพเพื่อพูดคุยถึงการต่อสัญญาซื้อขายกับบริษัทของเรานะคะ" คุณเลขาแขมีสีหน้ากังวลและเมื่อเธอพูดจบฉันก็กังวลเช่นกัน
"คุณพิภพมาคนเดียวเหมือนเดิมเหรอคะ" ฉันเอ่ยถามและรู้สึกกังวลพอสมควร
"ใช่ค่ะ คุณพิภพบินจากนิวยอร์กเพื่อมาต่อสัญญากับท่านรองโดยตรง" คุณเลขาแขยิ้มเจื่อน
คุณพิภพคือลูกค้ารายใหญ่ที่รับออเดอร์ผลิตภัณฑ์ของบริษัทฉันไม่อั้น ทุกหกเดือนคุณพิภพจะบินมาเมืองไทยเพื่อทานมื้อค่ำกับฉันและต่อสัญญาซื้อขาย สัญญาที่เขาสามารถต่อได้เป็นปีหรือหลาย ๆ ปี แต่เขาเลือกที่จะต่อทุก ๆ หกเดือนเพื่อมาพบเจอและให้ฉันพาเที่ยว
"ชาคงต้องไป ไม่งั้นคุณพิภพก็จะไม่ต่อสัญญา" ฉันว่าอย่างเหนื่อยหน่าย
"แล้วคุณภาคินจะไม่โวยวายเหรอคะ" คุณเลขาแขทักท้วง
"อืม...เดี๋ยวชาลองพูดกับพี่คินดูค่ะ มันเป็นงานพี่คิน
