“ลีรักพี่คินนะคะ” ประโยคนี้ตราตรึงในใจของผม ผมเฝ้ารอประโยคนี้มานานหลังจากที่เรากลับมาเจอกันอีกครั้งในรูปแบบของคู่บ่าวสาว ผมเฝ้าหวังว่าสักวันเธอจะพูดมันออกมาในวันที่เธอเชื่อว่าผมรักเธอสุดหัวใจ และในวันนี้ผมก็ได้ฟัง ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันที่แย่ แต่ที่แน่ ๆ สิ่งที่ลีพูดมามันทำให้ผมยิ้มได้ ถึงแม้ลีจะโดนไอ้ฟิวส์ย่ำยีผมก็ไม่คิดจะรังเกียจเธอ เพราะไอ้เรื่องบ้า ๆ ที่มันเกิดขึ้นมันเป็นความผิดของผมล้วน ๆ ผมสิต้องโทษตัวเองที่ทำให้เมียรักตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายแบบนี้ ถ้าผมไม่ไว้ใจเพื่อนมากจนเกินไปอะไรต่อมิอะไรคงไม่แย่แบบนี้
“นี่ค่ะ ลองฟังดูนะคะ ฟังจบแล้วก็ลงมาทานข้าวเดี๋ยวลีจะไปทำกับข้าวไว้รอ” ลีลุกจากเก้าอี้เดินไปหยิบมือถือที่ชาร์จแบตอยู่แล้วเดินกลับมาหาผม เธอยืนกดอะไรสักอย่างแล้วยื่นมือถือมาให้ผม จากนั้นเธอก็หอมที่แก้มของผมแล้วกรีดยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ผมฟังเสียงที่ถูกบันทึกไว้เรื่อย ๆ ด้วย
