Chapter Fifteen: Memory
Nakarating kami ni James sa condo niya. Kagaya ng condo ni Mathew medyo malaki rin ito at may dalawang room lang. Inilibot ko ang aking paningin, kumpara sa condo ni Mathew, may maraming painting si James. Napatingin ako sa isang painting sa gitna, isang babaeng nalulunod, napakunot ang noo ko, bakit naman ganoon? Tiningnan ko si James at nakatingin din pala ito sa painting.
"Ikaw ang nag-paint ng mga ito?" Tanong ko sa kanya, tumango lamang siya. Nakikita ko ang lungkot sa kanyang mga mata.
"Ang galing mo naman, bihira lang ang may talent na ganyan, ako nga walang ka talent-talent." Wika ko, para naman mawala ang lungkot sa mga mata nito. Hindi ko alam na magaling palang magpaint nag lalaki. Kung titingnan ito ay parang ang mahal-mahal. At napakalinis pa ng kan
