อนุชิตและขวัญฤทัยมาถึงโรงพยาบาลก็โทรถามห้องพักของลูกสาวจากลูกชายตัวเองทันที พอรู้แล้วว่าอยู่ห้องไหน ชั้นไหนก็พากันมาหาอุรณา ทั้งสองแม้จะอายุหกสิบกว่ากันแล้ว แต่ก็ยังแข็งแรงเดินเหินสะดวก พอมาถึงเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นลูกสาวตัวเองนั่งพิงหัวเตียงอยู่และข้างเตียงมีพริมานั่งอยู่เป็นเพื่อน
“เป็นยังไงมั่งยัยเนมของแม่” ขวัญฤทัยเดินเข้าไปหาพร้อมถามถึงอาการ
“สวัสดีค่ะคุณป้า สวัสดีค่ะคุณลุง” พริมายกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองที่เดินมาหยุดยืนข้างเตียงของอุรณาตรงข้ามกับตนเอง
“ไหว้พระเถอะหนูพรีม” เป็นอนุชิตเอ่ย ส่วนขวัญฤทัยทำเพียงแค่พยักหน้ารับไหว้ส่งยิ้มเอ็นดูให้เด็กสาวที่ตัวเองเอ็นดูเหมือนลูกสาวอีกคน
“เดี๋ยวพรีมไปรินน้ำให้คุณลุง คุณป้านะคะ คุณป้ามานั่งเก้าอี้ดีกว่าค่ะจะได้ไม่ปวดขา” พริมาพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้
“ขอบใจนะหนูพรีม” ขวัญฤทัยเอ่ยแล้วเดินอ้อมเตียงมานั่งแทนที่เด็กสาวแล้วหันมาสนใจลูกสาวตัวเ
