แม้น้ำตาที่หลั่งไหล จนทำให้ดวงตาของเธอมันพร่า แต่เธอก็ยังพยายามที่จะเดินออกมา ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ไม่น่ามาที่นี่เลย หลายๆอย่าง หลายๆเหตุผล มันพรั่งพรูเข้ามารวมกัน จนเธอมิอาจจะตั้งตัวทัน ขาเรียวที่มีเสื้อยืดตัวยาว ปกปิดมาถึงเพียงต้นขาขาว ขยับก้าวออกมาเบื้องหน้าอย่างมุ่งมั่น ไม่กลัวว่ามันจะสะดุดกับสิ่งใด ในขณะที่ดวงตาของเธอมันพร่าไปด้วยหยาดน้ำตา จนไม่อาจจะมองสิ่งใดได้ถนัด เธอไม่กลัวว่าจะสะดุดกับสิ่งใด จนอาจจะทำให้ล้มหน้าคว่ำ เพราะเธอเชื่ออย่างสุดใจเลยว่า จะไม่มีสิ่งใดมาทดแทนความเจ็บปวดนี้ได้ แม้เธอจะ..
เอี๊ยดดดดดดด!
เสียงเบรคที่ลากยาว เรียกสติที่กำลังหลุดลอยให้คืนกลับ ไม่ทันได้หันมองด้วยซ้ำ ว่าเสียงเบรคที่ดังมาก มันมาจากรถคันไหน เพราะจังหวะที่เธอจะหันหน้าไปหา แขนของเธอก็ถูกกระชากอย่างรุนแรง ก่อนที่เธอจะปะทะกับอกแกร่ง ตามด้วยเสียงสบถหยาบที่ลอยกระทบตามหลังมา
"อยากตายรึไงวะ"
"ขอโทษครับ
