นางร้าย (ซี-ยาหยี)

ผัว

ยาหยีขับรถออกมาจากห้างสรรพสินค้า โดยไม่รอผู้เป็นป้า ที่อาจจะนั่งคุยอยู่กับมารดาของเขาคนนั้น เธอไม่ได้แปลกใจ ที่ป้าของเธอและแม่ของเขาคนนั้นรู้จักกัน เพราะในเมื่อบุตรชายของทั้งสองท่านเป็นเพื่อนกัน มันก็ไม่แปลก ที่คนทั้งคู่จะรู้จักกัน

"ป้าวีคะ หยีจะเอาของไปไว้ที่บ้านพี่คีให้นะคะ ป้าวีมีอะไรให้หยีช่วยอีกรึเปล่า"

(หยีกลับแล้วหรอลูก)

"กลับแล้วค่ะ คือ..อากาศร้อนมาก หยีเลยหนีกลับค่ะ"

(อ๋ออย่างนั้นเอง ป้าจะกลับไปหาตาคีที่โรงพยาบาล รบกวนหยีเก็บของสดเข้าตู้เย็นให้ป้าด้วยนะลูก)

"โอเคค่ะ เดี๋ยวหยีจัดการให้"

(จ้า..)

แล้วระหว่างที่เธอจะกดวางสาย เสียงปลายสายที่ดังแทรกก็ทำให้เธอหยุดชะงัก

(...หลานสาวแม่วีสวยดีนะคะ แต่แม่บีนี่สิ มีแค่ลูกชาย อยากมีลูกสาว ก็คงจะหวังจากลูกสะใภ้ที่บุตรชายหาให้..)

ไม่ทันได้ยินอะไรต่อจากนั้น สายสนทนาก็ตัดออกไป เธอแค่นเสียงหัวเราะออกมาเล็กน้อย และอดคิดไม่ได้ว่า บุตรชายของป้าบีก็ไม่ใช่คนที่จะหาลูกสะใภ้ให้แม่ยากเย็นเข็ญใจอะไรมากมาย ถ้าไม่ติดที่ว่า บุตรชายของท่าน หมายปองคนที่มีเจ้าของก็เท่านั้นเอง

.

.

.

"ซีจะไปไหนลูก.. คุยกับแม่ก่อนได้ไหม"

มารดาร้องถามโดยไว เมื่อรถของบุตรชาย เคลื่อนเข้ามาภายในตัวบ้าน แต่ทว่า เขากลับไม่ได้มีท่าทีว่าจะลงจากรถพร้อมท่าน นั่นมันก็เท่ากับว่า เขากำลังจะไปที่อื่น และท่านจะไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องที่ขมขื่นที่กำลังเกิดขึ้นภายในใจ

ส่วนผู้ที่เป็นบุตรชายก็ได้แต่ถอนหายใจหนักๆ รู้ดีว่ามารดาของเขาต้องการจะคุยเรื่องอะไร ทั้งๆที่เขาตั้งใจที่จะเลี่ยง แต่เหมือนจะเลี่ยงไม่ได้แบบที่ใจต้องการ

"ได้ไปที่โรงพยาบาลบ้างไหม คีรีเป็นยังบ้าง"

ผู้ฟังนิ่งทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น ไม่รู้ว่าระหว่างที่เขาช่วยถือของไปไว้ที่รถให้ มารดาของเขาและมารดาของเพื่อนพูดอะไรต่อมิอะไรกันไปบ้าง

"ซีบอกแม่ว่าเพื่อนไม่ได้เป็นอะไรมาก แล้วซีก็ไม่ยอมบอกแม่ ว่าคีรีแอดมิดที่โรงพยาบาล"

ไม่แปลกหรอกที่มารดาของเขาจะรู้อย่างนั้น ในเมื่อวันที่คีรีเกิดอุบัติเหตุ เป็นการเกิดอุบัติเหตุที่อยู่ตรงหน้าบ้านของเขา แต่ด้วยความที่หลังจากเพียงฝันและแม่เขาคุยกันเสร็จ แม่ของเขาก็ขึ้นบ้านทันที ท่านเลยลงมาจุดที่เกิดอุบัติเหตุไม่ทัน เพราะทันทีที่เขาและเพียงฝัน ไปถึงร่างของคนที่ถูกชน พวกเราก็ช่วยกันนำส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเอง

"แล้วซีก็ไม่ได้เล่าให้แม่ฟัง ว่าหนูฝันและคีรีมีโอกาสที่จะคืนดีกัน เพราะแม้จะหย่า แต่ว่าคีรีก็ตามง้อภรรยาเพื่อที่จะคืนดี"

"แม่ไอ้คีคงเล่าทุกอย่างให้คุณแม่ฟังแล้ว คงไม่มีอะไรที่แม่ต้องรู้จากผมแล้วมั้งครับ"

"ปกติใบหน้าของลูกแม่ ไม่เคยแสดงออกถึงความทุกข์ขนาดนี้เลยนะ ถ้าให้แม่เดา.. ซีก็คงรักเขาไปแล้วใช่ไหม"

บุตรชายเพียงคนเดียวของท่านเงียบปาก พร้อมกับเมินหน้าหลบสายตา ซึ่งเป็นคำตอบได้ว่า สิ่งที่ท่านพูดออกมา มันคือเรื่องจริง

"แม่เข้าใจ และรับรู้แล้วว่าหนูฝันเจอกับอะไรมาบ้าง แต่พวกเขาเป็นสามีภรรยากัน ความไม่เข้าใจกันมันเป็นเรื่องธรรมดา เหมือนลิ้นกับฟันที่ต้องกระทบกระทั่งกันบ้าง แม่เข้าใจ ว่าเด็กผู้หญิงที่ชื่อเพียงฝัน ทำให้ลูกของแม่รู้สึกดีเหมือนที่แม่เองก็รู้สึกเหมือนกัน แต่ในเมื่อความจริงมันไม่ได้เป็นไปในรูปแบบที่เราวาดฝัน ในเมื่อสายใยของคนทั้งคู่ยังมีให้กัน เราจะเอาตัวเองเข้าไปแทรกกลางไม่ได้ เพราะมันจะไม่ได้มีแค่ใครคนใดคนหนึ่งที่เสียใจแต่อาจจะเสียใจทั้งสามคน เพราะแม่รักซี แม่จึงไม่อยากให้ซีต้องตกเป็นมือที่สามของครอบครัวเพื่อน แม่จึงอยากขอ.."

"...ขอให้ซีตัดใจจะได้ไหม"

แม้มารดาจะพูดแบบนั้นออกไป แต่ผู้เป็นบุตรชาย ก็ใช่ว่าจะตอบรับหรือยอมสบตา เขาเมินหน้าหลบออกไปอีกทาง ผู้เป็นแม่ก็พอจะดูรู้ ว่าคำขอที่ขอออกไป บุตรชายคงไม่อาจทำให้ได้ง่ายๆ ท่านก็ได้แต่หวังว่าลูกชายจะยอมทำให้ แม้จะไม่มีคำพูดใดที่เป็นการตอบรับออกมาก็ตาม

@คลับ

ดวงตาคมเพ่งมองบรั่นดีสีอำพันที่อยู่ในมือนิ่ง ในสายตาของคนอื่นที่มองมา อาจจะคิดว่า เจ้าของใบหน้าดูดี ที่การแสดงออกทางสีหน้าในตอนนี้ คล้ายคนที่ไร้ความรู้สึก กำลังจ้องจับผิด ว่าแก้วใบนั้น ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำเหล้า มีส่วนผสมของอะไรอยู่ข้างใน โดยที่ใครต่อใครไม่อาจล่วงรู้ได้เลย ว่าจริงๆแล้ว เขากำลังครุ่นคิดสิ่งใด

'แม่ขอให้ซีตัดใจได้ไหม'

'ผู้ชายประเภทไหนกันล่ะคะ ที่คิดแบบนี้.. คิดว่าเมียคนอื่นมีค่า เพราะรอที่จะเสียบ.. แทนที่สามีของเขาตลอดเวลา ระวังบาปกรรมตามทัน ไม่มีใครคบเอานะคะ'

"บ้าเอ๊ย!"

เขาสบถอย่างหงุดหงิด พลางยกเหล้าเข้าปากติดๆ ก่อนที่ดวงตาคู่นั้นจะแหงนมองในระดับที่สูงกว่าเก่า จนสายตาของเขา สะดุดกับร่างขาวออร่า ที่เปล่งประกายอยู่กลางแสงไฟ

"ในเมื่อคำพูดบ้าๆของเธอ ทำให้ฉันหงุดหงิดจนไม่เป็นอันทำอะไร เธอที่เป็นเจ้าของคำพูด ก็สมควรรับผิดชอบไหม!"

ว่าไป พลางกระดกเหล้าเข้าปากถี่ๆ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาไม่เคยต้องมารู้สึกแย่อะไรแบบนี้ ไม่เคยคิดที่จะเป็นมือที่สาม ที่รอแทรกกลางหรือคิดที่จะแย่งเมียใครทั้งนั้น เพราะที่ความรู้สึกของเขาต้องเทให้เพียงฝัน มันก็เพราะอดีตของเธอ ที่คอยทำให้เธอเจ็บซ้ำๆ เพราะเขาที่อยู่ข้างๆเธอและคอยรับฟัง มันเลยทำให้ความรู้สึกแบบนั้นเกิดขึ้นมาเอง

"มือที่สามงั้นเหรอ คอยเสียบงั้นเหรอ เหอะ!"

เขาแสยะยิ้มอย่างหงุดหงิด ก่อนจะยกเหล้าเข้าปากติดกันถี่ คิ้วหนานิ่วเข้ากันเล็กน้อย เมื่อคนที่เขามองเห็นเมื่อสักครู่ห่างออกจากรัศมีสายตา ก่อนที่มันจะค่อยๆคลายออกมา เมื่อเขาเห็นว่าผู้หญิงคนนั้น ยกโทรศัพท์แนบหู และกำลังมุ่งหน้าออกไปนอกร้าน

เขาวางธนบัตรลงบนโต๊ะทันทีที่เห็นอย่างนั้น ก่อนจะหยัดกายลุกตาม

และเขาก็ยังตามไม่ถึงตัวเธอด้วยซ้ำ..

"ไม่เป็นไรค่ะ มีคนมารับแล้ว"

ร่างบอบบางที่อยู่ในชุดเสื้อสีชมพูตัวสั้นเอวลอยโชว์เนื้อหนังมังสาที่โผล่ออกมาล่อตา กับกางเกงยีนส์ขายาวรัดรูปอวดเรียวขา ที่ทำให้ผู้ใส่ ดูดีและน่ามองขึ้นมาในพริบตา

"อยู่ไหนแล้วนายธี.. ตอนนี้ฉันอยู่หน้าคลับแล้วนะ"

เสียงหวานยังคงเอ่ยออกมา และพยายามที่จะผละห่าง แต่ทว่า ผู้ชายที่อยู่ใกล้กับเธอในตอนนั้น กับยื่นมือไปยึดที่ต้นแขนขาว และเขาก็เห็นว่าเธอรีบปัดห่าง จนกระทั่งสมาร์ทที่เธอแนบไว้กับหู ร่วงลงสู่พื้น

"ทำไรอ่ะ ก็บอกว่ามีคนมารับแล้วไง โทรศัพท์ตกเลยเห็นไหม"

ยาหยีร้องโวยวาย และเขาก็พอจะเดาได้ว่า เธอและผู้ชายคนนั้น ไม่เหมือนคนที่รู้จักกัน

"พี่เคยเจอหน้าน้องบ่อยแล้ว พี่จำได้ พี่รู้ ว่าน้องไม่เคยมาเที่ยวกับผู้ชาย เอาเป็นว่าพี่ถอยเครื่องใหม่ เอารุ่นล่าสุดให้เลยก็ได้ ถ้ายอมให้พี่ไปส่งนะ.."

ผู้ชายคนนั้นโชว์ป๋า และพยายามจะคว้าแขนขาวๆนั่นไปจับอีกครั้ง แต่เจ้าตัวก็ปัดออกห่างทันควัน

"อย่ามายุ่งกับฉัน"

"อย่าเล่นตัวเลยน่า โทรศัพท์ก็แตกยับขนาดนั้น จะโทรให้ใครมารับได้ โรงแรมแถวเนี่ย ระดับห้าดาวเลยนะ พี่พาไปปลอบใจ พร้อมกับมือถือเครื่องใหม่ดีไหม"

ยาหยีรีบขยับกายถอยห่างโดยไว ก่อนที่สายตาของเธอจะตวัดมาเห็นร่างของเขา ที่กำลังยืนมอง

"พี่ซี.."

ซึ่งแน่นอน ว่ายัยนั่นเรียกชื่อเขาทันที สีหน้าของเธอแสดงออกอย่างชัดเจน ว่าต้องการความช่วยเหลือ ซึ่งเขาไม่คิดเลยว่า ผู้หญิงปากร้ายๆ ชอบแต่งตัวอ่อยกามผู้ชาย จะหวงกายเป็นเหมือนกัน

"ถ้าจะไปส่ง เต็มใจไปส่งผัวหนูด้วยไหมล่ะคะ"

เธอว่าอย่างไม่อาย เชิดหน้าท้าทายทั้งๆที่เมื่อครู่เธอแทบจะร้องไห้

"ผัวงั้นเหรอ?"

ผู้ชายคนนั้นทวนคำ ก่อนที่จะหรี่ตามองมาที่เขา ก่อนที่เสียงหวานๆของอีกคน จะร้องเรียกชื่อเขาอีกที

"พี่ซี หยีอยากกลับบ้าน"

เขาชักสีหน้าใส่เธอด้วยความรำคาญ ก่อนจะเดินเข้าไปที่ตรงนั้น พร้อมกับก้มลงเก็บสมาร์ทโฟนที่ร่วงตกแตกอยู่บนพื้น แล้วคว้ามือของยัยนั่นมาจับ

"กลับ!"

เขาขยับไปเบื้องหน้า แต่ทว่าอีกคนกลับขืนตัวเอาไว้ ทำให้เขาต้องมองกลับไปที่เธอใหม่

"ทีหลังอย่ามาวุ่นวาย ถ้าจำหน้าหนูได้ ช่วยจำหน้าผัวหนูด้วย!"