รักละมุน ❤️

รักละมุน❤️EP. 4

ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้น 3 ชั่วโมง

ทิมมี่ที่ประคองปุยฝ้ายมาถึงรถ รีบเปิดประตูหน้าฝั่งซ้ายแล้วยัดเพื่อนสาวลงไปในรถทันที เมื่อปิดประตูเรียบร้อยก็มองหาขนมพายเพราะคิดว่าเพื่ิอนเดินตามกันมาแต่ตอนนี้เพื่อนหายไปไหน!! กระเทยเบิกตากว้างด้วยความตกใจหันซ้ายแลขวา ก่อนจะวิ่งหน้าตั้งกลับไปข้างในคืน

ห้องน้ำเอย โซนคนเต้นเอย โต๊ะเดิมที่เคยนั่งเอย แม้แต่ตามช่องเล็กๆที่คนไม่สามารถเข้าไปได้ทิมมี่ก็ยังสอดส่ายตามองหาเพื่ิอนสาวด้วยความกระวนกระวายใจพร้อมตีอกชกลมบ่นกระปอดกระแปดถึงความชะล่าใจที่คิดว่าเพื่อนสาวจะตามมาจึงเดินหิ้วปีกปุยฝ้ายไปข้างหน้าโดยไม่เหลียวกลับมามอง ตอนนี้ไปกับใคร อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ โดนใครลากไปหรือเปล่าก็ไม่อาจรู้ได้ โทรหาก็ไม่รับสาย โอ้ย!!กระเทยจะบ้าตาย ขอกลับไปตั้งหลักก่อนละกัน ถ้าเช้านี้ยังไม่เจอกันที่มหาลัย กระเทยจะแจ้ง กระเทยจะแจ้งค๊าทุกคนนนน

"Blacklist Pub"

เช้าวันใหม่ที่สดใส แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงตาทำให้ร่างบอบบางที่กำลังนอนหลับอย่างมีความสุขถึงกับขยี้ตาสองสามทีก่อนจะตื่นขึ้นเต็มตาแล้วกระพริบตาปริบๆมองไปรอบๆห้องโทนสีดำทึบแต่ตกแต่งอย่างหรูหราด้วยความมึนงง ที่นี่ที่ไหน?

รู้สึกหนักที่ช่วงเอวแปลกๆและเจ็บขัดยอกไปทั้งร่างเหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อก้มลงมองไปที่ช่วงอกกลับเห็นกลุ่มผมสีดำสลวยซุกอยู่ตรงเนินอกอวบอิ่มของเธอ เธออ้าปากค้างด้วยความตกใจ ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากเพราะกลัวหลุดกรี๊ดออกไปและแล้วความทรงจำทั้งหลายก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆหลั่งไหลเข้าสู่สมองของเธอเหมือนเขื่อนแตก!!

บทรักอันเร่าร้อนระหว่าง เธอ กับ เขา และเธอที่เป็นฝ่ายร้องขอกับเขา มันน่าอายเสียนี่กระไร มือเรียวสวยยกขึ้นปิดหน้าด้วยความอายแม้เจ้าของร่างสูงที่หลับใหลอยู่จะยังไม่ตื่นขึ้นมาก็ตาม

จากแรงขยับของร่างบางส่งผลให้เจ้าของร่างหนาขยับตัวยุกยิกก่อนจะค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา

ตาคมสวยคล้ายผู้หญิงสบเข้ากับดวงตากลมโตที่เบิกกว้างอย่างตกใจเหมือนแม่กวางน้อยยังไงยังงั้นเลยน่าเอ็นดู หึ!!

มิ้นท์ได้แต่คิดในใจก่อนจะตีหน้านิ่งแล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหยิบบุหรี่ที่วางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งมาจุดสูบและนั่งลงบนโซฟาที่หันหน้าเข้าหาเตียงนอนเพื่อมองสาวน้อยตรงหน้า

ขนมพายหน้าแดงด้วยความเขินอายรีบก้มหน้าลงอย่างไว คนบ้า ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวไม่รู้จักอายเธอสักนิดไหนจะมัดกล้ามแน่นๆแล้วยังจะหน้าท้องแข็งเป็นลอนได้รูปสวยนั้นอีกยิ่งคิดใบหน้าก็ยิ่งเห่อแดงลามไปจนถึงใบหู

มิ้นท์ที่ลอบมองปฏิกิริยาสาวน้อยตรงหน้าถึงกับยิ้มมุมปากจะอายทำไมเมื่อคืนก็เห็นกันหมดแล้ว เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงแบบเธอนี่แหละคนอื่นมีแต่ชอบที่เขาโชว์ส่วนเธอนี่รีบก้มหน้าหลบแปลกจริงๆ

กลิ่นบุหรี่รสมิ้นท์ค่อยๆส่งกลิ่นหอมคละคลุ้งไปทั่วห้องทำให้ขนมพายที่ก้มหน้าอยู่รีบเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง

ก่อนที่จะค่อยๆเปล่งเสียงหวานตะกุกตะกักพูดออกมาเรื่องนี้เขาไม่ผิดเธอเองที่ผิดที่ร้องขอความช่วยเหลือจากเขา

"คือ เอ่อ คะ คือว่า เรื่องเมื่อคืน พายต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำแบบนั้นไปและก็ขอบคุณที่ยอมช่วยเหลือพาย"

ใช่ว่าเธอไม่เสียใจที่อยู่ๆมาเที่ยวครั้งแรกก็ดันมาเสียซิง ให้คนแปลกหน้าที่หน้าตาดีมากก็ตามแต่จะให้เธอเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขามันก็คงไม่ใช่ ถึงเธอจะเมาจนแทบไม่มีสติหลงเหลือแต่หลังจากเขาอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้วเอาน้ำราดทั้งตัวของเธอสติที่มีเหลืออันน้อยนิดก็กลับคืนมาแต่ความต้องการบางอย่างที่เธอก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรมันสั่งให้เธอทำอะไรบ้าๆแบบนั้นลงไป เธอไม่ได้โง่พอที่จะไม่รู้ว่าเขาพยายามช่วยเธอ แต่เป็นเธอที่ผลักไสการช่วยเหลือนั้นออกไปเอง!!จะโทษใครได้ล่ะทีนี้นอกจากโทษตัวเอง และคงจำไปอีกนานกับการที่ต้องมาเที่ยวผับ!!กินเหล้าจนเมาและดันไปไว้ใจคนที่ไม่รู้จักด้วยการไปดื่มเหล้าของเขาจนมีสภาพแบบนี้ บทเรียนครั้งนี้เธอคงจำไปจนตาย!!!

ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างสูง มีเพียงควันบุหรี่ที่ยังคงลอยฟุ้งอยู่กลางอากาศ

ก่อนที่จะมีใครได้เอ่ยอะไรออกมาเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ในกระเป๋าใบเล็กๆสีดำที่ถูกวางทิ้งไว้บนโซฟาตั้งแต่เมื่อคืนก็ทำให้มิ้นท์เบนสายตาจากร่างบางไปที่กระเป๋าทันที ในขณะที่เจ้าของโทรศัพท์ก็กำลังจ้องไปที่กระเป๋าเช่นกัน มิ้นท์ตัดสินใจหยิบกระเป๋ามาเปิดออกและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนที่จะขยี้บุหรี่ลงบนจานรองที่เขี่ยบุหรี่แล้วก็ลุกขึ้นเดินเอาโทรศัพท์มาให้ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงนอน

ขนมพายที่กำผ้าห่มปกปิดร่างกายไว้รีบยื่นมืออกมารับทันทีต้องเป็นเพื่อนเธอแน่ๆที่โทรมารัวๆแบบนี้

"ฮะ ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะทิมมี่"

"ยัยพายยยยยยยยยยยยยย!!!!!!แกหายไปไหนมาเมื่อคืนนี้รู้ไหมฉันกับนังฝ้ายโคตรเป็นห่วงแกเลย นอนไม่หลับทั้งคืน นี่แกรู้อะไรไหม ฉันกะว่าถ้าเช้านี้แกไม่รับโทรศัพท์ฉันจะไปแจ้งความคนหายแล้วนะย่ะ โอ้ย!กระเทยจะบ้าตาย แกไปอยู่ที่ไหนมา ไปกับใครหรืออยู่ไหนบอกมาเดี๋ยวนี้!!!!!!!!"

เสียงโวยวายที่ดังมาตามสายทำเอาขนมพายสะดุ้งด้วยความตกใจกับความเป็นห่วงของเพื่อน

"เอ่อ ทิมมี่ใจเย็นๆก่อนน๊าพายไม่ได้หายไปไหน ตอนนี้พายปลอดภัยดี เนี่ยเพิ่งตื่นเลย พอดีตอนออกมาจากผับพายหาทิมมี่ไม่เจอพายเลยเรียกแท็กซี่ให้มาส่งที่คอนโดอ่ะอย่างอลพายเลยน๊าทิมมี่คนสวย ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง"

"โอ้ย!!กระเทยตกใจหมด นึกว่าโดนใครลากไปกินซะอีก ทีหลังถึงห้องแล้วโทรบอกกันบ้างนะเพื่อนเป็นห่วงรู้ไหม?"

"จ้า จ้า พายรู้แล้วจ้ะทีหลังพายจะไม่ทำอีกแล้วยังไงวันนี้พายรบกวนลาคลาสบ่ายให้หน่อยน๊าพอดีรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย"

"ว้าย!!แกเป็นไรมากไหมยัยพายปวดหัวตัวร้อนตรงไหนหรือเปล่าให้ฉันกับนังฝ้ายไปหาไหม?"

เป็นสิ เป็นมากซะด้วยสิ ฮือออ!!ขนมพายโอดครวญอยู่ในใจ

"พายไม่เป็นไรมากหรอกทิมมี่ไม่ต้องห่วงน๊าแค่ปวดหัวนิดหน่อยสงสัยเมื่อคืนคงดื่มหนักไปกินยาเดี๋ยวก็หายแล้ว"

"กระเทย OK แต่อย่าลืมนะถ้าไม่ไหวแกรีบโทรมาเลยนะเทคแคร์น๊าชะนีน้อย บายยยยย"

เมื่อวางสายเพื่อนสาวไปแล้วขนมพายเป่าปากด้วยความโล่งอกดีที่เพื่อนไม่ถามซอกแซก ขืนถามมากเธอคงได้หลุดปากพูดออกไปแน่ๆ

"แฟน?"

เสียงจากคนที่นั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยปากถามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทำเอาเธอทำหน้าไม่ถูกที่ถูกถามแบบนี้ก่อนจะเปล่งเสียงหวานหูตอบออกไป

"เปล่าค่ะ! เพื่อนพายเองพอดีเมื่อคืนพายมากับเพื่อน แต่เอ่อ เอ่อคือ"

ร่างบาง อ้ำๆอึ้งๆ ไม่กล้าพูดต่อออกไปทำให้ร่างสูงของมิ้นท์เข้าใจในทันทีก่อนพยักหน้าตอบรับเงียบๆและบรรยากาศในห้องก็ตกอยู่ในโหมดเงียบอีกครั้ง

เมื่อเคลียร์กับเพื่อนเรียบร้อยแล้วขนมพายก็ควรที่จะกลับไปที่คอนโดสักที เธอไม่ควรอยู่ที่นี่ร่างบางกลั้นใจข่มความเจ็บปวดก่อนจะค่อยๆเหวี่ยงขาลงไปที่พื้นแต่เมื่อทรงตัวจะลุกขึ้นเดินเธอก็ทรุดฮวบลงไปกองที่พื้นอย่างไม่เป็นท่า เจ็บและปวด ไม่ไหวเธอเดินไม่ไหว

ร่างสูงที่นั่งอยู่รีบผุดลุกขึ้นมาอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกทันทีทำเอาขนมพายเลิ่กลั่กด้วยความตกใจที่โดนอุ้ม

"จะไปไหน?"

ถามขนมพายด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหน้าหล่อก้มลงมาถามจนชิดหน้าเนียนสวยในขณะที่ขนมพายหลบสายตาของมิ้นท์ที่มองมาด้วยความเขินอาย

"พายขอใช้ห้องน้ำได้ไหมคะ พายอยากอาบน้ำเสร็จแล้วพายก็จะกลับค่ะ"

ร่างสูงไม่ตอบอะไรเขาวางเธอลงบนเตียงอีกครั้งก่อนจะดึงผ้าห่มที่ร่างบางเอามาพันตัวไว้เหวี่ยงขึ้นไปไว้บนเตียงแล้วช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนทันที

"ว้าย!! พี่มิ้นท์ พี่จะทำอะไรคะปล่อยพายลงเดี้ยวนี้พายเดินเองได้ค่ะ"

ปากก็ร้องตะโกนไปมือก็ยกขึ้นมาปิดหน้าอกอวบคู่สวยเอาไว้ทันที แต่เมื่อมองไปช่วงล่างก็พบว่าไร้อาภรณ์ปกปิดเช่นกัน จะเอามือที่ปิดนมลงไปปิดข้างล่างก็ยังไงๆอยู่เธออายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว

"หึ เธอจะอายอะไรกันนักกันหนาเมื่อคืนก็เห็นกันหมดแล้วไม่ใช่ อีกอย่างคงเดินไหวหรอกนะหลายรอบซะขนาดนั้น !"

ขนมพายนิ่งไปทันทีที่มิ้นท์พูดจบหน้าเนียนใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย คนบ้าจะย้ำทำไมนักหนาคนอุตสาห์ไม่คิดแล้วนะ

มิ้นท์อุ้มขนมพายเข้าไปวางในอ่างอาบน้ำก่อนจะเปิดน้ำอุ่นผสมน้ำเย็นไว้ให้เธอเสร็จสรรพมือหนาหยิบครีมอาบน้ำแบรนด์ดังมาบีบลงในอ่างอาบน้ำ กลิ่นหอมละมุนกระจายฟุ้งทั่วห้องน้ำก่อนที่เขาจะถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ออกแล้วลงมาแช่ในน้ำกับขนมพาย

เมื่อเห็นแบบนั้นขนมพายก็รีบหันหลังหนีร่างสูงของคนหน้าไม่อายทันที

"พี่จะบ้าเหรอ ลงมาทำไมเนี่ยพายอยากอาบคนเดียวไม่ได้จะให้พี่มาอาบด้วยสักหน่อยขึ้นไปเลยนะ"

เสียงงุ้งงิ้งร้องสั่งคนข้างหลังเรียกรอยยิ้มจากคนที่อยู่ข้างหลังทันทีก่อนที่มิ้นท์จะค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ๆจนซ้อนหลังเนียนสวยของขนมพายมือหนายื่นมาโอบเอวบางไว้ก่อนจะลูบไล้จากเอวขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงหน้าอกอวบสวยกลมกลึง

"พะ พี่ จะทำอะไร หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ"

ขนมพายห้ามมิ้นท์ด้วยเสียงที่สั่นเทา ไม่ได้นะเธอจะให้มันเกิดขึ้นซ้ำสองอีกไม่ได้นะใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆก้มลงมากระซิบที่หูแผ่วเบา

"ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าเธอไม่ได้ตั้งใจที่จะมีอะไรกับฉัน แต่ครั้งนี้ฉันก็จะบอกกับเธอบ้างว่าสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ฉันตั้งใจ"

จบคำพูดนั้นร่างสูงก็รั้งร่างบางเข้าหาตัวทันที ก่อนที่จะอาบน้ำให้เธอด้วยวิธีการของเขา วิธีการที่ช่ำชองจนทำให้สาวน้อยที่ไร้เดียงสาแบบขนมพายโอนอ่อนผ่อนตามเขาไปจนได้

อีกแล้วนะยัยพาย เธอเอาอีกแล้ว สมองสั่งการว่าไม่ แต่ร่างกายกลับตอบสนองเขาไม่หยุดเธออยากจะบ้าตาย!!

ผู้หญิงคนนี้ตัวหอมเธอเหมือนแม่เหล็กขั้วบวกที่มีแรงดึงดูดสูง แค่เห็นแก้มแดงๆเวลาเขินอาย ตากลมโตที่เหมือนลูกกวางน้อยมันทำให้มิ้นท์อดใจไม่ไหว อยากกัด อยากฟัดให้หนำใจ จนสุดท้ายก็เลยเถิดมาจบที่แบบเดิมอีกครั้ง ครั้งที่แล้วเขาแค่ช่วยเธอ แต่ครั้งนี้เขาตั้งใจทำเลยล่ะเห็นแล้วอยากจับกินวันละหลายๆรอบไม่รู้เบื่อ เสียงครางหวานๆทำให้อารมณ์เขาพุ่งถึงขีดสุดก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาด้วยความสุขสม

เมื่ออาบน้ำเสร็จในแบบของมิ้นท์ ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในห้องนอน หน้าสวยหวานงอง้ำของคนตรงหน้าทำเอามิ้นท์เผลอยิ้มออกมาด้วยความ เอ็นดู

หืมม?? เอ็นดู นี่เขารู้สึกแบบนี้กับเธอไปกี่ครั้งแล้วตั้งแต่เมื่อคืนจวบจนตอนนี้ตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มมา นอกจากน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาแล้ว เขาก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย แต่กับเธอ ขนมพาย เขาทั้งเอ็นดู และอยากได้ เขาเป็นคนแรกของเธอ และจะไม่ให้ใครหน้าไหนมันมาซ้ำรอยเขาทั้งนั้น!!!

มิ้นท์แต่งตัวให้ทั้งตัวเอง และขนมพาย เพราะตอนนี้เธอไม่มีแรงแม้แต่จะทำอะไรด้วยซ้ำ เสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่ถูกสวมให้คนตัวเล็กทันทีเมื่อคนตัวเล็กใส่ก็ดูคล้ายกับใส่ชุดเดรสเรียวขาขาวที่โผล่พ้นเสื้อออกมาเห็นแล้ว หวงฉิบหาย!!!

"เดี๋ยวพี่ไปส่งเพราะถ้ากลับเองพี่ว่าคงไม่ถึงห้องเพราะดูจากสภาพแค่เดินยังไม่ไหว"

ร่างบางเม้มปากทำหน้างอนอย่างน่าเอ็นดูก่อนจะตอบกลับร่างสูง

"เพราะใครล่ะ? ใครที่ทำให้พายมีสภาพแบบนี้คนบ้า"เสียงแง่งอนดังขึ้นจมูกทำให้มิ้นท์อดยิ้มออกมาไม่ได้

"ก็นี่ไง พี่ถึงจะไปส่งเราไง!หรืออยากต่ออีกสักรอบ"ก้มหน้าลงไปมองสบตาขนมพายด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ทำเอาขนมพายรีบปฏิเสธเสียงหวานทันที

"บะ บ้า ใครเขาอยากต่อกันพี่อย่ามาโมเมนะพายอยากกลับห้องแล้ว"

ร่างสูงไม่ต่อล้อต่อเถียงให้มากความช้อนอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกโดยไม่ลืมถือกระเป๋าสีดำของคนตัวเล็กสะพายไหล่มาด้วย

เมื่อเขาลงมาถึงชั้น 1 เหล่าลูกน้องที่กำลังทำความสะอาดผับเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับเปิดร้านเย็นนี้ถึงกับอ้าปากค้างด้วยคิดไม่ถึงว่าลูกพี่ของตนจะอุ้มผู้หญิงลงมาจากห้องพักส่วนตัว ทำงานที่นี้มาเกือบ 2 ปีไม่เคยเห็นเฮียอุ้มใครสักคนเห็นแต่มีผู้หญิงวิ่งเข้าหาแต่วันนี้เฮียอุ้มผู้หญิงเว้ย!!น้องหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มคนนี้เป็นใครกัน ทำไมเฮียเขามีมุมอ่อนโยนแบบนี้ ไม่ได้ๆเรื่องนี้ต้องขยาย!!!

เมื่อถึงลานจอดรถ ร่างสูงปล่อยคนตัวเล็กลงพื้นมือข้างหนึ่งจับเอวบางไว้มั่น มืออีกข้างล้วงกระเป๋าหยิบกุญแจมาปลดล็อครถก่อนจะค่อยๆประคองคนตัวเล็กให้นั่งลงที่เบาะหน้าข้างคนขับส่วนตัวเองอ้อมมาเปิดประตูนั่งฝั่งคนขับและค่อยๆออกรถออกจากผับเพื่อไปส่งคนข้างๆ

Audi R8 สีแดงเพลิงรุ่นล่าสุดทะยานออกสู่ท้องถนนใหญ่มุ่งหน้าตรงไปยังคอนโดของขนมพายด้วยความเร็วสูงระหว่างทางไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นระหว่างคนสองคนเพราะขนมพายคิดว่าเธอไม่ได้สนิทกับคนข้างๆขนาดที่จะชวนคุยได้ถึงจะผ่านการมีอะไรกันมาแล้วก็เหอะมีเพียงบทสนทนาเล็กน้อยเท่านั้นที่คอยตอบร่างสูงเมื่อเขาถามทาง

เมื่อมาถึงคอนโดสุดหรู มิ้นท์เลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ชั้นจอดรถทันที ก่อนจะดับรถและลงมาเปิดประตูให้คนตัวเล็ก ร่างบางพยายามจะยืนให้มั่นคงด้วยตัวเองเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องอุ้มเธอไปส่งที่ห้อง เธอเกรงใจเขา ไปสร้างเรื่องให้เขาแล้วยังลำบากให้เขาต้องมาส่งอีก อีกอย่างเธอนึกอายเพื่อนร่วมคอนโดอีกด้วย แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไงเมื่อขาแตะถึงพื้นความเจ็บก็แล่นเข้าสู่ใจกลางความเป็นสาวจนเธอยืนไม่ไหว ต้องทรุดนั่งลงบนเบาะรถดังเดิม

"ไม่ไหว อย่าฝืน!"

เสียงมิ้นท์ท้วงก่อนที่จะช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วล็อครถทันทีก่อนจะอุ้มร่างบางเดินตรงเข้าไปที่ลิฟท์ ดีที่ช่วงนี้เป็นเวลา 10โมงเช้าคนจึงไม่พลุกพล่านเพราะส่วนใหญ่พากันออกไปทำงาน บ้างก็ไปเรียนหนังสือ แต่ถึงกระนั้นขนมพายก็ก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย ไม่แม้แต่จะสบตาพี่ยามที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ชั้นล่างสักนิด