และแล้วการเดินทางที่แสนยาวนานก็สิ้นสุดลงเราขับรถมาถึงอำเภอแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ก่อนจะช่วยกันขนของลงจากรถไปขึ้นรถโดยสารสองแถวคันใหญ่ที่มาจอดรออยู่แล้ว 4 คันเราแวะจอดรถในตัวอำเภอก่อนที่จะต่อรถสองแถวเข้าไปในโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลออกไปจากตัวอำเภอถึง 30 กิโลซึ่งบนรถสองแถวต้องนั่งแบบเบียดๆกันเพื่อให้เพียงพอต่อจำนวนคนโดยมิ้นท์ให้ขนมพายนั่งตักแทนเพื่อเสียสละที่นั่งให้เพื่อนคนอื่นๆถนนหนทางในการเดินทางลำบากไม่ใช่น้อยหลุมน้อยใหญ่มากมายที่ทำเอารถตกลุมหลายครั้งขนมพายถึงกับกอดคอมิ้นท์แน่นอย่างต้องการหาที่ยึดป้องกันเธอร่วงลงพื้นข้างล่างจนกระทั่งเดินทางมาถึงโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่งที่มีชาวบ้านและคณะครูคอยต้อนรับอยู่โดยได้จัดหาน้ำดื่มมาคอยท่าให้ทุกคนที่ไปถึงได้ดื่มน้ำลอยดอกมะลิหอมชื่นใจ
"ทุกคนครับตอนนี้เราก็มาถึงจุดหมายปลายทางเรียบร้อยแล้วนะครับ เชิญทุกคนลงจากรถได้เลยและเอาสัมภาระไปเก็บไว้ที
