สาวบ้านนากับหนุ่มหน้าตาอินเตอร์(ฟรีตลอดชีพ)

บทที่ 3 ตามหา

"มึงหยุดขำเลยอีมีฮี" เดมี่อับอายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน นางคงไม่กล้าชวนเพื่อนย่างกายไปเที่ยวที่บาร์นั้นอีก ไอติมก็ยังไม่ได้ดูดแถมเสียเงินฟรีๆไปอีก

"แล้วไอ้กล้ามโตนั้นมันทำหน้ายังไง" ขำก็ขำเพื่อนอยู่หรอก แต่เธอก็อยากรู้เหตุการณ์ต่อจากนั้น

"กลิ่นกระจายขนาดนั้นใครมันจะทนอยู่ได้วะ ไอ้นั่นถึงกับหน้าถอดสีรีบถอดออก วิ่งเข้าห้องน้ำจนต้องโก่งคออ๊วกไม่หยุด กูต้องเสียเงินเพิ่มให้มันพาตัวเองไปหาหมออีก สวรรค์กูยังไม่ทันได้เริ่มก็ดันมันล่มไปเสียก่อน" เดมี่ทำหน้าเศร้าเสียใจเมื่อนึกถึงเหตุการณ์อันน่าอับอายที่เพิ่งผ่านมาไม่นาน

"แล้วมึงทำไมไม่อั้นขี้ไว้เดมี่มึงปล่อยมันออกมาทำไม" มีฮีพูดไปก็หัวเราะเพื่อนสาวไป เป็นใครเจอแบบนี้มันจะไม่ขำบ้าง

"อีมีฮีใครมันจะไปอั้นได้วะ ตอปิโดยักษ์แทงสวนเข้ารอบเดียวขี้มันก็ไหลย้อนกลับออกมาทันที

ฮอยกูยังบานหุบไม่ได้จนป่านนี้ ตอนนี้กูยังต้องใส่ผ้าอ้อมผู้ใหญ่เพราะขี้มันยังไหลไม่หยุด ฮอยกูบานจนนั่งไม่ได้กูเริ่มเข็ดกับของใหญ่แล้ว วันหลังแดกแค่กล้วยน้ำหว้าพอ" สงสารเพื่อนก็สงสารอยากขำก็อยาก

"มึงหยุดขำแล้วเมาท์เรื่องของมึงมา เป็นไงบ้างกล้วยใหญ่ขาวสมใจมึงไหมอีมีฮี" มีฮีมีอันต้องหยุดขำกับเรื่องของเพื่อนสาว เมื่อนางวกกลับมาถามเรื่องของเธอ จะเริ่มเล่ายังไงดีเธอยังไม่ทันได้เริ่มก็กลัวอนาคอนดายักษ์กลืนกิน จนต้องวิ่งเก็บเสื้อผ้าหนีออกมา

"ผู้ชายคนนั้นงานดีงานแน่นจนต้องซี๊ดปาก ปากกูเตรียมห่อรอดูด" มีฮีกำลังจินนาการถึงร่างกายอันสมบูรณ์แบบของผู้ชายคนนั้น

"อีมีฮีเล่าต่อมึงจะหยุดพูดทำไมกูกำลังนึกภาพตาม" เดมี่รู้สึกอิจฉาเพื่อนสาวของเธอที่สวรรค์คงไม่ล่มไปเสียก่อน นางกำลังหลับตาพริ้มวาดฝันจินตนาการตามคำบอกเล่าของเพื่อนสาว

"เออๆกูกำลังจะเล่าต่อ เขาให้กูถอดเสื้อผ้าโชว์ของดีของกู พอกูถอดออกหมดเท่านั้นแหละ ผู้ชายคนนั้นถึงกับอ้าปากค้างน้ำไหลกันทีเดียว" มีฮีนึกถึงตอนที่ผู้ชายคนนั้นเห็นร่างกายของเธอถึงกับรีบถอดเสื้อผ้า

"โอ๊ย!!มีฮีกูอิจฉามึงวะที่มีของดีอยู่กับตัว แล้วยังไงมึงกับเขากระโดดขึ้นเตียงแล้วขย่มจนน้ำแตกเลยใช่ไหม" เดมี่จินตนาการไปไกล

"พอเขาเห็นกูถอดออกเขาก็รีบถอดออกมาบ้าง มึงเอ๊ยอย่าให้พูด มึงเคยดูหนังเรื่องอนาคอนดาไหม ของผู้ชายคนนั้นเป็นแบบนั้นเลย มันกำลังผงกหัวจะฉกเข้าที่กู กูเลยเปิดแนบหนีออกมา ยังไม่ทันได้เล่นกับอนาคอนดายักษ์" มีฮีหน้าสลดใครมีนจะไปกล้าทั้งใหญ่ทั้งยาว มะเขือม่วงยังอาย

"อีเหี้ยเล่ามาซะยืดยาวที่แท้แม่งก็ปอด ไข่กูเลยหดไม่รู้ตัวอีเพื่อนเลว"

"เอ้าอีห่า มึงคิดว่ารูกูใหญ่ขนาดจะเขมือบอนาคอนดายักษ์ได้หรือไง ดินแดนผืนน้อยที่แม่กูให้มามันก็แหกกันพอดี ขนาดรูบานๆของมึงยังขี้พุ่งมาได้เลย รูที่ไม่เคยใช้งานแบบกูไม่เยี่ยวพุ่งยิ่งกว่ามึงเลยหรือไงอีห่า" สองสาวต้องทำหน้าหงอยเปิดประสบการณ์ก็ยังไม่ได้เปิด

"แล้วนี่มึงจะเอายังไงต่อ" สองสาวนั่งทำใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เดมี่ก็ถามเพื่อนสาวต่อว่าเธอจะจัดการยังไงต่อกับชีวิต

"กูมาที่นี่เพราะอยากโกอินเตอร์ พรุ่งนี้เราไปสมัครเป็นดาราที่ตึกแกรมม่ากัน ชีวิตกูกำลังจะโบยบินไปกับเส้นทางข้างหน้า" มีฮีกำลังวาดฝันว่ามีแฟนคลับแห่มาให้กำลังใจเธอตอนออกงานอีเว้นท์

"หยุดมโนแล้วก็นอนค่ะ พรุ่งนี้หน้ามันจะเหี่ยว มึงกับกูต้องเตรียมพร้อม เรื่องเมคอัพกูจะทำให้มึงสวย ไว้ใจอีเดมี่คนนี้ได้เลย" มีฮีมองหน้าเพื่อนสาวด้วยความหวาดวิตก กลัวมันจะพาวินาศสันตะโรก่อนโกอินเตอร์ สองสาวจัดแจงตัวเองเสร็จก็พากันรีบเข้านอน

ทางด้านดอร์ริกที่กำลังกระวนกระวายกับแม่สาวแตงโม ที่ทำเขาปั่นป่วนมาทำให้อยากแล้วจากไปเขาไม่เคยโดนผู้หญิงที่ไว้กลางทาง

"ลีโอนาโด เรื่องที่ฉันให้ไปสืบได้ความคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว" เจ้านายหนุ่มวัวกระทิงเลือดร้อนที่เพิ่งตามหาสาวได้ไม่ถึงสองชั่วโมง ใครมันจะไปเก่งถึงขั้นกับตามหาได้ทันทีข้อมูลอะไรก็ไม่มีให้ มีเพียงเสื้อลายดอก และเสื้อลายเสือดาวเท่านั้นที่เห็นได้เด่นชัด เจ้านายเขาต้องโดนหลอกเอาเงินแน่ถึงขั้นให้สืบหา

"โธ่เจ้านายครับผมไม่ใช่โดเรม่อนที่เปิดประตูมิติออกไปแล้วหาเจอได้ทันที เจ้านายอย่าทำตัวเป็นวัยรุ่นใจร้อนหัดทำใจให้เย็นๆลงบ้าง แค่นี้ก็ต้องให้ผมสอน ไม่รู้เป็นเจ้านายผมได้ยังไง" ดอร์ริกถึงกับควันออกหู สรุปเขาเป็นเจ้านายหรือว่าเป็นลูกน้องมันกันแน่ ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แม่มันฝากฝังให้ดอร์ริกอบรมขัดเกลานิสัย จะให้ส่งคืนกลับไปหาแม่ของมันคงไม่ได้

"ไอ้ลีโอนาโดมึงอยากถูกกลับไปอยู่ที่เดิมใช่ไหม"เขาโมโหจนพูดอะไรไม่ออกอยากจะถีบมันสักที

"ผมไปทำงานดีกว่าเดี๋ยวจะหาว่าผมทำงานไม่ได้เรื่องอีก ที่ตามหาเขาเนี่ยคิดอะไรกับยัยดอกนั่นหรือเปล่าครับ ผมเพิ่งรู้ว่าจะเจ้านายชอบกินของแปลก" ผมยังไม่ได้จัดการมันเหมือนจะรู้ตัวรีบออกไป คืนนี้ผมคงนอนไม่หลับคิดถึงที่นาแปลงนั้น

"อีมีฮีกูว่ามึงเปลี่ยนชุดใหม่ดีไหม กูว่ามันเตะตาไป" เดมี่กำลังพยายามเตือนเพื่อนสาวของเธอถึงการเลือกแต่งชุดออกไปตึกแกรมม่า ออกไปไม่ถึงไหนควายคงวิ่งไล่ขวิด

"โดดเด่นสิดีกูจะได้เป็นจุดสนใจตั้งแต่แรกเห็น" ความมั่นใจของเธอเกินร้อย

"มึงเชื่อกูเหอะอีมีฮีกูหวังดีอยากให้มึงไปถึงตึก

แกรมม่าอย่างปลอดภัยตูด" เดมี่จดๆจ้องอยู่ที่ชุดของมีฮี ที่มันหมุนโชว์ตัวอยู่หน้ากระจก

"ทำไมวะกูว่าชุดกูสวยออก" มีฮียังมั่นใจในตัวเองสูงมาก ชุดนี้เธอเลือกและสั่งมาจากในเนตเองกับมือ

"มันแดงจนแสบตาถ้าอยู่แถวบ้านควายได้ไล่ขวิด มึงจะไปล่อวัวกระทิงที่ไหนอีมีฮี กูล่ะกลุ้มใจกับมึง" เดมี่ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความมั่นของมีฮี

"กูจะไปล่อวัวกระทิงที่ตึกแกรมม่ายังไงล่ะ รีบไปเถอะ เดี๋ยวสาย" เมื่อความมั่นหน้ามั่นโหนกที่ไม่มียาตัวไหนเอาอยู่และมาช่วยมีฮีได้ เดมี่ได้แต่ทำใจเดินตามเพื่อนของเธอไปทั้งที่มันขัดใจเธอเหลือเกิน

"มึงเชื่อหรือยังทีนี้เห็นไหมแค่กูเดินเข้ามาในตึกกูก็ตกคนไปได้เยอะ ทุกคนมันมองกูกับมึงและพูดจาสรรเสริญเยินยอกันถ้วนหน้า"

"มึงดูดีๆก่อนไหมอีมีฮีกูว่าสายตาพวกนั้นมองมาที่เราแปลกๆ" สองสาวยังคงกระซิบกระซาบกันขณะเดินเข้าไปข้างใน

"เพราะฉันสวยมาก" เดมี่แบะปากใส่เพื่อนสาวของเธอทันที ไม่รู้หลวมตัวมาคบกับมันได้ยังไง

ทางด้านดอร์ริกวันนี้เขาเข้ามาดูงานที่แกรมม่า เพราะเลขาแจ้งไปว่าวันนี้จะมีการแคสนักแสดงหน้าใหม่ เขาต้องเข้ามาเป็นผู้ตัดสินคัดเลือกในครั้งนี้ด้วย เขารู้สึกตาซ้ายของเขามันกระตุกแปลกๆ สงสัยวันนี้คงได้เจอเรื่องดีๆ