บทที่ 1 เข้ากรุง
1750 Words
มีฮีสาวน้อยบ้านนา ที่มีแม่เป็นเจ้าของที่นาอันมหาศาลให้คนเช่าทำกิน ฐานะที่บ้านนาก็ไม่ได้ธรรมดาเข้าขั้นเศรษฐี มีฮีมีความต้องการ หนี
ชีวิตบ้านๆไปโลดเล่นบนเส้นทางอินเตอร์ มีฮีจึงขอแม่เพื่อไปทำตามความฝัน โดยชักชวนเพื่อนชายใจหญิงกระตุ้งกระติ้งมุ่งสู่กรุงเทพ ด้วยความมั่นหน้าและมั่นโหนกว่าเธอก็คือสาวงามแห่งท้องทุ่งอีสาน
"อีมีฮี หล่อนจะหิ้วกระเตงสาวร่างบางแบบฉันไปไหนนักหนา หาที่พักก่อนไหมมึง ไข่กูที่ยังไม่ได้ผ่าน้ำเปียกจนกางในกูบิดออกมาถูบ้านได้อยู่แล้ว" เพื่อนสาวของมีฮีบ่นกระปอดกระแปด ด้วยสภาพอากาศที่แสนร้อนจนไข่หด นางจัดเต็มเสื้อผ้าหน้าผมเพื่อเข้ากรุง โดยหารู้ไม่ว่าตัวนางคือห่อหมกดีๆนี่เอง
"แหมอีแหล่ มึงก็จ่มกูดีแท้ ฮ่วย กูกะเมื่อยช่วงล่างกูก็เปียกมอดยอดคือกัน" มีฮีตอบเสียงดังฟังชัดโดยไม่ได้สนใจคนรอบข้างจะมองมายังไง มีฮีคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนต้องมองมาที่คนสวย มีฮีต้องฝึกตัวเองให้ชินเมื่อจะก้าวเท้าเข้าประตูโกอินเตอร์
"ว๊าย!!ตายๆ ตบปากมึงสิบรอบค่ะเพื่อนสาว เข้ากรุงมึงสิมาเว่าไทยตกลาวบ่ได้อีเพื่อน แล้วมึงก็ห้ามเอิ้นกูอีแหล่เพื่อน กูมีชื่อใหม่เดมี่ค่ะเพื่อน เดมี่ค่ะ ไหนเอิ้นสิ" ฉันเบะปากมองบนอีเดมี่
"แหมอีเดมี่ มึงว่ากูพูดไทยตกลาว มึงสำเหนียกฟังตัวเองพูดก่อนเถอะ มึงไม่ตกลาวเลยค่ะอีเดมี่ มึงยิ่งกว่าอีกอีห่า พูดไทยสองคำตกลาวห้าคำค่ะ เขาคงไม่รู้หรอกมึงกับกูหนีนาเข้ากรุง" สองสาวเอาแต่ทะเลาะกันตั้งแต่ลงจากรถและลากกระเป๋าใบใหญ่หาที่ไปให้ตัวเอง
"แล้วมึงจะพากูไปที่ไหนล่ะ มึงรู้ที่มึงจะไปแล้ว
เหรออีมีฮี" เดมี่โปรยยิ้มตลอดทางเพราะใครๆก็ต่างมองมาที่เธอสองคนและซุบซิบหัวเราะ คงตกตะลึงพึงพืดในความงามของสาวบ้านนา
"ตอนนี้กูว่าต้องหาที่พักที่อยู่แถวๆตึกแกรมม่าที่ที่กูจะไปสมัครเป็นดาราสิวะ" มีฮีกำลังขบคิด เธอต้องหาที่อยู่ใกล้ที่ทำงานในอนาคตของเธอ
"แล้วไปยัง จะนั่งตุ๊กตุ๊กก็ไม่เห็นมีสักคัน" อีแหล่หรือเดมี่ของเราสอดส่ายสายตามองซ้ายมองขวา ไม่เห็นมีตุ๊กสักคัน
"อีเดมี่มึงโง่จริงหรือโง่เล่นๆ มึงจะขี่ตุ๊กตุ๊กคนในเมืองเขาไม่นั่งกันแล้ว แท็กซี่ค่ะเพื่อน ตามกูมาทำตัวเป็นสาวในเมืองให้ได้แบบกู กูว่าเราต้องไปโบกแท็กและบอกที่ที่เราจะไปกัน หาโรงแรมพักสักคืน แล้วค่อยหาห้องหรือคอนโดอยู่ เป็นงัยล่ะความคิดกู" และแล้วทั้งสองสาวก็หาที่พักได้สมใจ ก่อนจะตะลุยท่องราตรี แสงสีในเมืองช่างสว่างไสวเหลือเกิน
"ตายแล้วอีงูหลามมึงคลายเพื่อนกูออกจากปากเดี๋ยวนี้ คย้อนอีแหล่ออกมา เข้ากรุงได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนงูหลามยักษ์เขมือบเข้าท้อง ปากมันคงกว้างมากถึงกลืนเพื่อนกูไปได้ทั้งตัว" มีฮีมองร่างเพื่อนสาวในชุดลายทั้งตัว มันเป็นภาพชวนสยอง
"ว๊าย!! ตาย ตาย ตบปากมึงสิบทีเดี๋ยวนี้ อีปอบ อีกระสือ กูเพื่อนมึงค่ะ งูที่ไหนจะกล้ามาเขมือบกู ชุดออกล่าผู้ชายที่จะกินลงท้องค่ะ ชุดเสือดาวสาวพราวเสน่ห์ นักล่าแห่งรัตติกาล มึงมีตาบ่เนี่ย ตาบ่ถึงของสวยงามๆ" เพื่อนสาวผู้มั่นใจในความสวยได้กล่าวไว้ สวยควายตายทั้งคอก
"ถุย!! เสือสาวบ้านมึงสิอีแหล่ กูนึกว่าแหนมตุ้ม มึงแต่งแบบกูเนี่ยถึงจะเหมือนสาวเมืองกรุง" มีฮีหมุนตัวโชว์ความสวยของตัวเองให้เพื่อนสาวดูหนึ่งรอบ
" อีดอก อีสวยคัก มองไปทางไหนก็ดอก ดอก มันสิบดอกค่ะเพื่อน ถ้ากูเป็นแมลงวันกูคงบินตอมมึงแล้วล่ะอีห่า" เดมีจีบปากจีบคอว่าให้เพื่อนสาวที่มาค่อนแคะเธอก่อน
"กูเป็นดอกไม้ที่สวยงามใช่ไหมเพื่อน แมลงวันถึงตอมกู ช่างน่าภาคภูมิใจในความสวยของกูเหลือเกิน"
"มึงเป็นขี้ค่ะ แมลงวันบ้านมึงตอมดอกไม้หรืองัยอีดอก แมลงวันมันตอมแต่ขี้ เพื่อนสาวคะอีปึก"
"บ้านกูกับบ้านมึงบ้านเดียวกันไหม พอกูขี้เกียจเถียงกับมึง มึงคนไม่อินในแฟชั่นของกู มึงดูไว้เป็นตัวอย่างดีๆ พอกูเดินเข้าไป ทุกสายตาต้องจดจ้องมาที่กูเป็นตาเดียว" มีฮียังมั่นใจในเทสของตัวเอง
"ค่ะ มองมึงไม่ใช่ว่ามึงสวยค่ะเพื่อน แต่มึงคือของแปลกที่ไม่ใช่จะหาดูได้ง่ายๆ กูสะพึงกับความสวยมึงมาก"
"ที่มึงพูดมามึงชมกูว่าสวยใช่ไหมวะ" มีฮีดีใจที่เพื่อนสาวชมเป็นครั้งแรก
"เปล่ามึงน่ากลัว จนน่าสะพึง" เดมี่ปล่อยขำเมื่อเพื่อนโกรธ หมามาหมากลับไม่โกง
"โอ๊ยอีแหนมตุ้ม อีเดมี่มึงสวยตายล่ะ กูนึกว่ามึงถูกงูเขมือบเข้าไปแล้วเหลือแต่หัวโผล่มา รีบไปกันเถอะ ว่าแต่มึงอยากไปเที่ยวที่ไหน เดี๋ยวกูจัดเอง"
"กูอยากไปที่มีผู้ชายเยอะๆมาคอยเอาอกเอาใจนะมึง เขาบอกที่นั่นมีแต่ผู้หล่อๆ เสือสาวแบบกูจะไปตะครุบผู้ชายกระดูกอ่อนๆ มาเคี้ยวกรุบกริบเป็นอาหารคาว" เดมี่ยังทำหน้าฟินเวอร์เมื่อคิดว่ามือหยาบๆของเธอจะได้ลูบคลำกระดอใหญ่ๆ เลียแท่งไอติมหวานๆ ความสุขพลันโดนถีบตกจากสวรรค์เพราะเพื่อนผู้แสนจะปากดี
"กูไม่แน่ใจนะว่ามึงจะได้ตะครุบเหยื่อหรือโดนเหยื่อถีบกระเด้งกระดอน" มีฮียังคงกระแซะเพื่อนสาวของเธอไม่เลิก
"อีปลาร้าสับ อีกระโถน อีสวยไม่เหลือ" เดมี่เคืองเพื่อนสาวที่กระแซะเธอตลอดเวลา
"พอเลิกจ่ม ไปกันผู้ชายเมืองกรุงรออยู่ มึงคงอยากอมข้าวหลามงาช้างให้ปากแหก" เดมี่และมีฮีถึงจะชอบกัดชอบแขวะกันบ่อยๆ แต่พวกนางก็รักกันมาก และแล้วเสือสาวสองตัว เห้ย สองคนก็มาถึงยังเป้าหมาย เข้ากรุงครั้งแรกก็ชวนกันมาแดกผู้ชายอลาสก้า
"อีมีฮี มึงดูสิมีแต่ผู้หล่อๆกูเลือกไม่ถูกเลย กล้วยและไข่กูสั่นอยากออกมาแหวกว่ายในท้องนที กูห่อปากรอดูดกระดอหกสิบ" ตอนนี้สองสาวนั่งเลือกผู้ชายอยู่บริเวณโซนใกล้ๆบาร์เครื่องดื่มเพื่อสะดวกต่อการสั่ง และการมองหาผู้ชาย มีฮีแค่อยากลองหาประสบการณ์ที่เธอไม่เคยลอง แค่อยากลูบๆคลำๆจับๆ ไม่ได้อยากจับยัดเหมือนเดมี่เพื่อนสาวของเธอ
"อีเดมี่มึงเก็บอาการหน่อย งับปากแล้วกลืนน้ำลายลงคอเดี๋ยวนี้เขาจะว่ามึงเป็นแห้"
"แห้บ้านมึงสิอีดอกจะสวยได้เท่ากู กูเป็นแห้ทองคำที่หายากในเมืองกรุง แล้วมึงเลือกได้สักตัวยังอีดอก" เดมี่ด่าให้เพื่อนสาวที่มาเที่ยวด้วยกันหนึ่งดอก วันนี้พวกเธอทั้งสองไม่รู้ว่าได้กันคนละกี่ดอกแล้วไม่รู้ ปากที่ยังไม่ได้ผ่าหมาออกทั้งคู่ หมาบ้าที่บ้านยังต้องยอมแพ้
"คนนะไม่ใช่ไก่จะได้ลากลงไปกินใต้น้ำ กูต้องสรรหาที่กระดอใหญ่ กูชอบอวบใหญ่ไซค์อินเตอร์ กูไม่ได้ชอบใหญ่ดำๆ คลำๆแล้วเตะเข้าประตูแบบมึงอีเดมี่" มีฮีทำหน้าหมั่นไส้ให้เพื่อนสาวที่นิยมชมชอบของใหญ่ของดำ
"ที่มึงพูดมามึงเคยลองแล้วเหอะ อีทฤษฏีคัมภีร์ร้อยเล่ม แบบกูเขาเรียกเมือกประสบการณ์ ดำๆใหญ่ๆ ไซร้มันเพราะมันดำเท่ากันทุกจุดดูดไม่เห็นรอย" เดมี่ยังพร่ำพรรณาหนุ่มในฝันผิวสีแทนของมัน มันบอกเร้าใจได้อารมณ์
"ว๊าย!!อีมีฮี กูว่าผู้ชายคนนั้นสเปคมึง ขาวกล้วยใหญ่หน้าอินเตอร์"เดมี่สะกิดให้เพื่อนสาวดู ผู้ชายหน้าอินเตอร์ที่กำลังเดินผ่านที่หน้าบาร์เครื่องดื่ม
"น้องๆ" เจอของใหญ่ตรงตามมาตรฐานมีเหรอที่มีฮีจะพลาดเรียกเด็กเสริฟเข้ามาถาม
"ครับ พี่ๆสนใจน้องๆคนไหนเรียกมานั่งเป็นเพื่อนบอกผมได้เลยนะครับ" เด็กเสริฟกระตือรือร้นเข้ามาหาสองสาวเพราะหวังทริป
"พี่อยากได้ผู้ชายคนนั้นที่เดินผ่านหน้าบาร์เมื่อกี้ ผู้ชายคนนั้นนะชื่ออะไร พี่ทุ่มไม่อั้น" เด็กเสิร์ฟมองไปที่ดอร์ริก หนุ่มลูกไทยอเมริกัน คนที่นี่ไม่กล้ายุ่ง
"คนนั้นน่าจะไม่ได้ครับ ผมว่าพี่เลือกน้องๆคนใหม่ดีกว่าครับ" เด็กเสิร์ฟที่เธอเรียกมาถามรีบส่ายหน้าและตอบปฏิเสธทันที ใครจะกล้านั่นเจ้าของที่นี่
"ไม่ พี่อยากได้คนนั้น เอ๊ะ!ที่นี่เป็นอะไรกันแทนที่จะบริการลูกค้า บริการไม่ได้เรื่อง ฉันจะโพสประจานที่นี่ให้เสียหายไปเลย" มีฮีใช้เสียงที่ดังมากจนใครๆต่างหันมามองที่พวกเธอสองคน รวมทั้งดอร์ริกหนุ่มหล่ออินเตอร์ที่หันมามองด้วย ความแปลกของเธอมันสะดุด จนแทบพุ่ง(น้ำลายพุ่งสำลัก) ดอร์ริกตั้งใจฟัง นายขนมต้ม และยัยผู้หญิงมากดอก
"อีมีฮีมึงนี่สุดมากอีดอก" เดมีกระซิบกระซาบข้างหูเพื่อนสาว มันยิ่งทำให้มีฮีฮึกเหิม มีฮีก็แกล้งข่มไปอย่างนั้นแหละ ถ้าเธอได้ของดีมา คนที่นี่จะได้เลิกมองเธอด้วยสายตาแปลก หรืออิจฉาความรวย ความสวยของเธอ เธอยิ้มภาคภูมิใจที่ได้ข่มคนในนี้
- Writer
