บทที่ 17 ดาวดวงใหม่
1465 Words
"อีมีฮีเมื่อไหร่มึงจะตื่นสักทีวะอีนี่ ตื่นสายจนพระอาทิตย์โบกมือลามึงเป็นลอยเด่นเปล่งประกายความร้อนบนท้องฟ้าแล้วมึงรู้ไหม การตื่นแต่เช้าเป็นเรื่องที่ดีรู้หรือเปล่า" เสียงเดมีเพื่อนสาวของมีฮีที่แผดดังลั่นห้องนอน ทำให้มีฮีถึงกับหัวเสียกันเลยทีเดียว
"ถ้าการตื่นเช้าเป็นเรื่องที่ดี งั้นกูขอยกเรื่องดีๆให้คนอื่นแล้วกัน มึงจะมากวนกูนอนทำไมวะ คนมันง่วงมึงไม่เข้าใจหรืองัยวะ" แม้ตาจะยังหลับแต่ปากของมีฮีก็ยังขยันทำงานและบ่นให้เดมี่ไม่หยุดเช่นกัน
"แล้วเมื่อคืนมึงไม่ได้หลับได้นอนเลยหรืองัย หรือว่ามัวแต่ชวนกันตำน้ำพริกยันเช้า เพลาๆใช้ของที่แม่มึงให้มาอย่างทะนุถนอมหน่อยนะ ไม่ใช่ตะบี้ตะบันใช้กันจนเพลิน" เดมี่บ่นงึมงำให้เพื่อนที่ทนฟังเสียงแมลงหวี่แมลงวันแทบไม่ไหว
"โอ๊ยอีนี่จะบ่นอะไรนักหนาวะ กูตื่นก็ได้ว่าแต่มึงมาหากูแต่เช้ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่สำคัญกูจะว่ามึงสามบ้านเจ็ดบ้าน แถมด่าสามวันสามคืนไม่พัก" เอาสิเดมี่เธอกวนฉันได้ฉันก็จะเอาคืนเหมือนกัน นั่นคือสิ่งที่มีฮีคิดเอาไว้ในใจ
"มึงจำไม่ได้เหรอว่าวันนี้ละครมึงออนแอร์วันแรก พี่ๆในกองเลยโทรมาชวนให้เราไปร่วมดูละครด้วยกันและไลฟ์สดให้แฟนๆได้ดูไปพร้อมกัน" เดมี่ทำหน้าที่ผู้จัดการส่วนตัวของมีฮีได้อย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด
"โอ๊ยอีเดมี่ละครมันออนตั้งสองทุ่ม นี่มันเพิ่งจะเที่ยงเองจะรีบตื่นไปทำไมนักหนาวะ" มีฮียังไม่ยอมลุกขึ้นจากที่นอน เดมีไปนั่งลงที่ข้างเตียงและดึงแขนให้เพื่อนรีบลุก
"กูไม่ได้ตื่นเต้นเรื่องละครที่มึงจะได้ออนวันแรก เรื่องละครมึงไม่สำคัญสำหรับกูเลย"
"แล้วถ้าไม่สำคัญแล้วมึงจะรีบมาหากูทำไม" มีฮีตื่นขึ้นมานั่งด้วยใบหน้าที่สลึมสลือเพราะเพื่อนสาวของเธอลากแขนให้ลุกขึ้นมานั่ง
"ต้องรีบสิเพราะมันมีอะไรที่น่าสนใจมากกว่านั้น" เดมีทำหน้าตื่นเต้นจนทำให้มีตาตื่นขึ้นมา และตั้งใจฟังว่ามันมีอะไรที่น่าสนใจมากจนกระทั่งเดมี่ถ่อสังขารมาหาเธอ
"แล้วอะไรที่มันน่าสนใจวะรีบเล่ามาเลย" มีฮีก็ดูตื่นเต้นไม่น้อย ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเรื่องตื่นเต้นอะไรเลย ชีวิตดูจะขาดสีสันไปนิดหน่อย
"พวกพี่ๆในกองเขาชวนเปิดวงกันงัยแก มันน่าตื่นเต้นไหมล่ะ ตั้งแต่มาอยู่ในเมืองกรุงหาวงพวกนี้ไม่มีเลย ฉันเลยตื่นเต้นมาก มันคันไม้คันมือบอกไม่ถูก" มีฮียังทำหน้างงไม่เข้าใจที่เพื่อนพูดถึง มันคือวงอะไร หรือจะเป็นวงหมอลำ แต่พวกพี่ในกองไม่น่าจะรู้จักและเคยดู
"อ้าวอีนี่ทำหน้าเหมือนหมางงอีกแล้ว เมื่อไหร่มึงจะตามทันสักที เอ๋อแดกทุกทีไม่พัฒนา" เดมี่ไม่ทันได้เฉลยว่าวงอะไร แต่กลับหลอกด่าเธออีกดอก
"มึงรีบเข้าเรื่องและอธิบายให้กูเข้าใจด้วยเพื่อน พูดวงเฉยๆใครมันจะไปเข้าใจ มันมีตั้งหลายวง" มีฮีเริ่มทนเดมีที่มัวแต่ลีลาไม่ยอมพูดออกมาสักที จนเธอจะเลิกสนใจและไม่อยากฟังเรื่องที่เพื่อนเธอกำลังจะเล่า ทำให้เดมี่ต้องรีบเล่าก่อนที่เพื่อนสาวเธอจะเปลี่ยนใจไม่ยอมไปด้วย
"พี่ๆเขาชวนเปิดวงไพ่เล่นรอเวลาละครออน งานนี้มีติดไม้ติดมือเพื่อความสนุกสนานเพลินๆแก ฉันไม่ได้เล่นนานมือมันว่าง" ที่แท้ก็วงไพ่กว่าจะพูดออกมาได้
"แหมพอพูดถึงเรื่องเล่นไพ่มึงกระดี้กระด้ามาเลยนะมึง แล้วผัวมึงจะไม่ว่าเอาเหรออีเดมี่"
"ไม่ต้องบอกผัวสิ เล่นกันขำๆสนุกๆ อีกอย่างเรื่องสับรางกูอาจไม่เก่ง แต่เรื่องสับไพ่สามวันสามคืนกูไม่กินข้าวก็ได้"
"ไหนมึงบอกเล่นขำๆไง หวังว่ามึงคงไม่ทำจริงเล่นสามวันสามคืนแบบที่มึงว่าใช่ไหม" ใบหน้าของเดมี่จริงจังเหมือนตั้งใจจะทำแบบนั้นจริง จนมีฮีเริ่มจะขยาด ถ้าทำแบบนั้นนายกระดอของเธอมีหวังได้อาละวาดห้องพังแหงๆ
"ใครมันจะไปทำแบบนั้นได้วะ จุดประสงค์หลักคือไปดูละครที่จะออนวันแรกและดูเรตติ้งละครของแกต่างหาก แกกำลังจะได้เป็นดาวดวงใหม่ของวงการ ทุกคนเลยอยากให้กำลังใจ แต่จุดประสงค์รองแค่อยากหาอะไรสนุกเพื่อคลายเครียดต่างหากล่ะ"
"แกแน่ใจนะเดมี่ ฉันจะได้ขอดอร์ริกอละบอกตามนั้น"
"แหมอีมีฮีตอนนี้จะทำอะไรก็ต้องขอผัวก่อนสินะ" เดมี่จีบปากจีบคอว่าให้เพื่อนสาวด้วยความหมั่นไส้ เอะอะอะไรมีฮีต้องขอผัวก่อนแม่คนหลงผัว
"หรือว่าแกไม่ต้องขอ" มีฮีย้อนถามเดมี่ที่ว่าเธออยู่ฝ่ายเดียว
"กูก็ต้องขอก่อนเหมือนเดี๋ยวเป็นเรื่อง งั้นแยกย้ายโทรขอผัว พูดให้ตรงกันด้วยนะว่าไปรอดูละคร
ออนวันแรกพร้อมกัน เดี๋ยวจะไม่ได้ออกจากห้องทั้งคู่" เดมี่ต้องกำชับเพื่อนสาวของเธอที่ชอบหลุดปากพูดความลับออกมา จนผัวจับได้หลายครั้งแล้ว
"เออน่ารู้แล้วครั้งนี้ไม่หลุดแน่นอนแกสบายใจได้เลย" เมื่อต่างคนตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ต่างพากันแยกย้ายเพื่อโทรขอผัวตัวเอง และพร้อมใจกันแต่งตัวมุ่งตรงไปที่คอนโดของผู้กำกับที่ใช้เป็นที่นัดกัน
"อีเดมี่มึงกินเรียบอีกแล้ว อีนี่มึงก็ปล่อยให้คนอื่นเขาได้บ้าง" มีฮีบ่นกระปอดกระแปดให้เพื่อนที่กินเรียบอยู่คนเดียว
"ทุกคนจะหยุดเล่นก่อนไหมอีกสองนาทีละครจะมาแล้ว
"ไม่ค่ะจนกว่าจะได้ทุนคืนเรื่องอะไรจะปล่อยให้เดมี่ได้อยู่คนเดียว เรื่องนี้มันยอมกันไม่ได้" เสียงของทีมงานหลายคนที่มีความคิดเห็นไปในทิศทางเดียวกัน จะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะเอาคืนเดมี่ได้ งานรองกลายมาเป็นงานหลัก และงานหลักถูกตีตกไป จากที่จะมาดูละครกลายเป็นมาดูไพ่แทน
"อีมีฮีโทรศัพท์มึงดัง มึงรีบรับโทรศัพท์ก่อนกูรำคาญมันดังหลายรอบแล้ว"เดมี่ตะโกนบอกเพื่อนสาวของเธอที่ตั้งหน้าตั้งตาดูแต่ไพ่ในมือจนไม่สนใจเสียงโทรศัพท์
"ไม่เอาเดี๋ยวไพ่กูเคลื่อนเดี๋ยวมึงก็ได้กินเรียบอีก เรื่องอะไรกูจะยอม" ทุกคนตั้งใจในการเล่นมากจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง จนตอนนี้ใกล้ฟ้าสางแล้วทุกคนยังไม่ยอมลุกไปไหน มีเพียงผู้กำกับคนเดียวที่ดูละครและเช็คเรตติ้งละครตัวเอง ที่เหลือทุกคนถนัดสับอย่างเดียว จนเสียงประตูห้องดังขึ้นถี่ๆรัวๆ
"ใครมาเคาะห้องวะมึงเดินไปดูสิวะ" เพื่อนๆต่างเกี่ยงกันลุกไม่ยอมเดินไปดู จนเจ้าของห้องอย่างผู้กำกับต้องเดินไปเปิด
"ตายห่าชวยแล้วไหมล่ะ มีฮีรีบกลับห้องด่วนเลย" คนที่มาเคาะห้องนั้นคือคนที่จ่ายเงินเดือนให้ทุกคน ผู้กำกับช็อกตาค้างไปเลย
"กลับไปทำไมคะกำลังมือขึ้นเลย ผจก.อยากกลับหรืออยากไปไหนก็เชิญตามสบายเดี๋ยวพวกเราอยู่เฝ้าห้องให้ไม่ต้องห่วง" มีฮีไม่ได้สนใจว่าตอนนี้หน้าผู้กำกับซีดเป็นไก่ต้มแล้ว เพราะเธอกำลังลุ้นไพ่อย่างหนัก
"มีฮีกลับห้องด่วน" มีฮีตกใจหนักมากถึงกับหงายไพ่ในมือให้ทุกคนดูจนหมด และทุกคนต้องรีบทิ้งไพ่ในมือพากันหนีเอาตัวรอด เพราะรู้ว่าเสียงนั้นคือเจ้านายของพวกเธอ
"มาได้งัยคะรู้ไหมละครกระแสดีมากจนพวกเรารอดูกระแสยันเช้าเลย กลับห้องเลยนะคะ"
"เธอตายแน่มีฮี" มีฮีเธอก็คิดแบบนั้นไม่น่ารอด
Great novels start here
- Writer
