ตอนที่ 20
“ผมไม่เป็นอะไรมากไม่ต้องถึงโรงพยาบาลหรอกแล้วอรณ์ล่ะเป็นอะไรบ้างหรือเปล่าบาดเจ็บตรงไหนมั้ย”
ภาคินพยุงตัวเองขึ้นนั่งเขาจับตัวเธอดูบ้างว่ามีรอยซ้ำตรงไหนบ้างไหม กลิ่นหอมอ่อน ๆ แค่กลิ่นกายเธอยังกระตุ้น ความต้องการเขาได้เพียงนี้ ถ้าได้ร่วมเตียงจะดีขนาดไหน เธอสัมผัสไปที่ร่องรอยที่เขาโดนทําร้าย เขายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เขาน่าจะจัดการมันเสียเอง ไม่น่าเรียกคะแนนสงสารจากเธอด้วยวิธีนี้เลย
“อรณ์ไม่เป็นอะไรมากคะ ขอบคุณคุณภาคินมากนะคะที่เข้ามาช่วย” อินทุอรณ์ลุกขึ้นยืนพยุงตัวภาคินเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนใกล้ ๆ
อินทุอรณ์หลงปลื้มภาคินไปแล้วเพราะเขามาช่วยเธอแบบนี้ถึงสองครั้งแล้ว ครั้งแรกตอนที่วิ่งหนีโจรหื่นกามสองคนกับรุ้งระวีร์จนทำให้เธอได้รู้จักเขา และครั้งนี้เขาก็เป็นคนช่วยเธอเอาไว้อีกครั้ง
นัยน์ตาสีเข้มดูมีพลัง จมูกโด่งเป็นรูปดูสง่างามในท่าทีสบาย ๆ คนตรงหน้าไม่ธรรมดาเลยทําลมหายใจเธอสะดุดได้ อิ
