ตอนที่ 15
“โอ๊ย..นี่อาจารย์แกสอนอะไรเนี่ยฉันไม่ค่อยจะรู้เรื่องเลยให้ตายเถอะ” รุ้งระวีร์บ่น
“ก็เธอไม่ฟังเลยนี่หน่าแล้วทำอะไรนะ เธอเอาแต่วาดรูปตอนอาจารย์สอนอย่างนั้นเหรอไง”
“ก็รุ้งไม่ได้มีสมองอันแสนฉลาดที่ฟังอาจารย์นั่นพูดยาวเหยียดแล้วรู้เรื่องเหมือนอรณ์สักหน่อย การระบายความเครียดทางเดียวของรุ้งก็มีแต่วาดรูปเนี่ยแหละ”
อรณ์ชักสีหน้ามองเพื่อนสาวอย่างเอือมระอา แล้วเสียงกระแอ่มไอของอาจารย์สุเมธก็ดังขึ้น
“สองคนนั้นคุยอะไรกัน”
“เอ่อ..ปะ เปล่าค่ะ” อินทุอรณ์ตอบอย่างหวั่นๆ พลางก้มหน้าก้มตาเขียนข้อความที่อาจารย์จดไว้บนกระดาษยิก ๆ
“แต่เมื่อกี้นี้เห็นพวกเธอซุบซิบกันในเวลาเรียนนี่น่า ลองมาทำโจทย์ข้อนี้ดูสักข้อสิ เริ่มที่เธอเลยรุ้งระวีร์”
อาจารย์สุเมธหน้าดุชี้มาที่รุ้งระวีร์ เธอหันมามองหน้าเพื่อนอย่างอินทุอรณ์ด้วยสายตาที่อ่านได้ว่า ‘ทำไมต้องซวยอย่างนี้’ แล้วก็เดินลุกขึ้นไปยืนอยู่หน้ากระดานดำ จดๆ
