“เฮ้ย หา ไม่ๆๆๆ ไม่ใช่” ปานดวงใจหลงกลเขาไปเต็มๆ เธอคิดหาคำพูดมาแก้ตัวไม่ออก จึงได้แต่ติดอ่าง พอเสียท่าแล้วก็เสียไปหมด มือของเขาเลื่อนเข้ามาตรงแพนตี้ ยิ่งเธอจับเขายิ่งตะครุบแน่น แล้วนิ้วของเขาก็เริ่มอยู่ไม่สุข ทั้งลูบทั้งเร้าให้เธอเกิดความอยาก
“เลิกโกหกเถอะ ไม่เนียนเลยสักเรื่อง แต่ขยันโกหกชะมัด”
“ได้กันตอนเมาอย่าไปนับเลยเฮีย” ขอร้องเขาขณะที่ร่างกายตอบสนองอย่างน่าอาย
“นับ ฉันเป็นเพลย์บอย แต่ไม่เคยคบซ้อน และฉันก็ให้สถานะกับเธอเท่านั้นด้วย”
“มันผ่านมาสี่ปีแล้วนะเฮีย เฮียไปจำศีลมาเหรอถึงยังไม่มีคนอื่นสักที”
“ก็ไม่อยากได้คนอื่นแล้วไง หาเธอให้เจอแล้วเอาเธอทุกที่ มันคือนิพพาน” เขาจงใจเอาคำพูดของเธอมาใช้ “เลิกพูดเรื่องมารีเถอะ น่าเบื่อ ที่ฉันไปนั่งเฝ้าน่ะคือเฝ้าเธอต่างหาก แต่มารีดันสำคัญตัวผิดคิดว่าฉันเสียดาย ที่สำคัญคือมารีหลอกให้เธอมาคุยให้ฉันหายเหงา มันก็เข้าทางฉัน แค่นั้นเอง”
“อย่านะเฮีย
