เธอไม่ยื้อ เขาไม่ยั้ง

1557 Words

ปานดวงใจจ้ำอ้าวไปยังโถงลิฟต์ที่ปีกตึกอีกด้านซึ่งแทบจะไม่มีการใช้งาน ชั้นนี้มีแต่ห้องประชุม ห้องหลักๆ ที่เปิดใช้จะเป็นปีกตึกที่เธอเพิ่งจากมา ตรงนี้จึงเงียบสงบที่สุด ไม่มีคนเดิน หากจะมีจริงๆ แค่เสียงรองเท้ากระทบพื้นในระยะยี่สิบเมตรก็ได้ยินแล้ว “พี่มารี สะดวกคุยไหม” ปานดวงใจป้องปากกับโทรศัพท์ “สะดวกๆ คุณจอมพาน้องขุนไปเยี่ยมคุณพ่อที่โรงพยาบาล เสร็จแล้วก็จะพากินข้าวที่ห้าง กลับมาเย็นเลย” “เมย์เจอเขาอะพี่” พูดถึงตรงนี้เสียงก็ตื่นเต้นยิ่งขึ้น “เขาน่ะใคร” เสียงที่ตอบกลับมาอย่างกระตือรือร้นทำให้ปานดวงใจได้สติ ตอนแรกที่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะไม่ยุ่งก็เพราะไม่คิดว่าพยัคฆ์จะโผล่หัวมาที่นี่ แต่...ถ้าเธอบอกมารีไป เธอจะมีหน้าที่ความรับผิดชอบพ่วงกลับมา ‘ทำไมโง่แบบนี้วะอีเมย์ ทำไมไม่มีสติ’ ปานดวงใจเอามือข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ทุบหัวให้กับความฉลาดน้อยของตัวเอง แต่จะทำยังไงดีล่ะ พลั้งปากไปแล้ว “คุณเสื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD