เย็นวันเดียวกัน ที่รีสอร์ตของลูกคลื่น
พยัคฆ์เดินมาหาฉลามซึ่งนั่งคุยกับลูกคลื่นที่ด้านหน้าห้องพัก ตาก็มองไปยังสองสาวซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้เตี้ยๆ ข้างๆ กัน เต๋าเต้ยกำลังตื่นเต้นกับการทำขนมครกไข่นกกระทาด้วยกระทะขนมครกที่ซื้อตอนไปเที่ยวข้างนอก
พยัคฆ์นั่งลงข้างลูกคลื่น เอาไม้จิ้มไข่นกกระทาฝีมือเต๋าเต้ยที่เสิร์ฟไว้บนโต๊ะมากิน ก่อนจะรับแก้วไวน์จากฉลาม
“เหนื่อยไหมวะ ไปที่ดินเนี่ยเสียเวลาทั้งวัน” ลูกคลื่นไม่ได้มีประสบการณ์ตรง แต่ได้ยินมาจากหลายๆ คนว่าการไปทำธุระที่ที่ดิน คือการเสียเวลาทั้งวัน
“เหนื่อย แต่ก็โอเค สบายใจ” พยัคฆ์ตอบและรีบหันไปรับถ้วยใบเล็กๆ ที่เต๋าเต้ยประคองมาให้
“ไข่นกค่ะ หนูทำกับทูมหัว” เต๋าเต้ยชี้ไปยังเตาขนมครก
“ขอบคุณค่ะ นางฟ้าของลุงเสือ” พยัคฆ์ลูบหัวทุยๆ ของเต๋าเต้ย และยกมือรับไหว้อุ๋ง
“เต๋าเต้ยทำให้พ่อฉลามเพิ่มได้ไหมคะ” ฉลามยื่นถ้วยที่หมดแล้วให้ลูกสาว
“ได้ค่ะ ที่ยักยอชักคู
