ยั่ว
1562 Words
“ว่ามาสิ”
“คุณลูกคลื่นบอกว่าทุกๆ วันฮัลโลวีน ร้านเราจะเปิดให้บริการเฉพาะลูกค้าวีวีไอพีเท่านั้น”
“ใครมั่งล่ะที่จัดว่าเป็นวีวีไอพี คนขับอูเบอร์อย่างฉันด้วยเปล่า”
“เฮียมันเหนือกว่าลูกค้าพวกนั้นแล้ว เฮียเป็นเพื่อน แต่เมย์หมายถึงกลุ่มที่มาเล่นกาฉิโนของบอสแล้วได้พักห้องเพรสฉิเดนท์สูท พร้อมบริการลีมูซีนฟรีน่ะ วันนี้จะเปิดให้บริการเฉพาะกลุ่มนั้น เฮ้อ อธิบายเหนื่อย พูดก็ไม่ถนัด เข้าใจยังล่ะ”
“เข้าใจแล้ว”
“ค่อยยังชั่ว แล้วเมย์เห็นว่าว็อดก้าโปรแลนด์ตัวนี้เขาร่ำลือว่าแรงดีนัก เลยอยากให้เฮียดื่มให้ลืมความเฉ้า”
“เลี้ยงเหรอ”
“เปล่า วันนี้ฟรี ฟรี ฟรี และฟรี เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ ส่วนไอ้เรื่องจะเลี้ยงน่ะ เฮียฝันไปเถอะ เมย์เอาเงินไว้เปย์เด็กหนุ่มค่ะเฮียขา”
“แล้วเธอเป็นนักดื่มเหรอ” พอไม่ได้ใส่แว่นแล้วดูสวยขึ้น แต่จะชัดเจนกว่านี้หากไม่ถูกเคลือบด้วยเครื่องสำอางจนหนา
“โธ่ ฉบายมาก นี่ไม่ใช่เมรีขี้เมานะ แต่เป็นเมย์คอทองแดง” ปานดวงใจรินเหล้าลงไปในแก้วทั้งสอง
“เดี๋ยว ผสมสักหน่อย ตัวนี้มันแรงมาก” พยัคฆ์ยั้งมือบางก่อนที่เธอจะส่งเครื่องดื่มเข้าปาก
“ป๊อดว่ะ” ปานดวงใจว่าเขา และลุกไปหยิบน้ำผลไม้มาเทใส่แก้วทั้งสองใบ เธอส่งให้เขาแก้วหนึ่ง และค่อยๆ ละเลียดจิบแก้วตัวเอง
พยัคฆ์มองลำคอระหงขยับน้อยๆ ยามเครื่องดื่มไหลลงคอ แต่เขี้ยวที่เธอใส่ไว้ทำให้เหล้าบางส่วนไหลย้อยลงมา ยอมรับโดยดุษณีว่าสายตาเขาไหลตามเครื่องดื่มลงไปที่เนินอกเธอ เขาเผลอกลืนเครื่องดื่มตามทั้งที่ยังไม่ได้จิบด้วยซ้ำ พยัคฆ์ไม่รู้ตัวว่าตนเองกำลังยื่นมือออกไปยังหยาดหยดของน้ำ
“เฮีย มันดีมาก ทั้งกลิ่นและรสชาติอ่อนโยนมาก” เธอเบิกตาประหลาดใจ ไม่เห็นด้วยกับการจัดอันดับที่ยกให้เหล้าตัวนี้แรงที่สุดในโลก
“ระ...เหรอ” พยัคฆ์ชักมือกลับทันควัน แต่สายตาสงสัยของปานดวงใจทำให้เขาหนีไม่พ้น “มีอะไรติดตรงคอเธอน่ะ”
“ตรงไหนเหรอเฮีย” ปานดวงใจลูบลำคอจนสะดุดกับสิ่งที่เธอไม่ชอบ “นี่หรือเปล่า”
“ชะใช่ๆ” เขารับสมอ้างกับไฝเม็ดเล็กๆ ที่นิ้วเธอแตะ
“ไฝ เมย์ไม่ชอบเลย มันเป็นจุดเด่นให้คนชอบมองคอของเมย์ กลับไปว่าจะไปจี้ออก”
“อย่าจี้เลย มันทำให้เธอดูเป็นกุลสตรีได้” พยัคฆ์เห็นด้วยตั้งแต่เห็นครั้งแรกว่ามันเป็นจุดเด่นบนลำคอขาวๆ แล้วมันก็ทำให้ปานดวงใจดูเซ็กซี่ขึ้นด้วย แต่ไม่เท่ากับร่องรอยของเครื่องดื่มในตอนนี้
ปานดวงใจผสมเครื่องดื่มอีกแก้ว แล้วยื่นไปขอชนกับเขา
“แด่ค่ำคืนนี้เฮีย ปลดปล่อยทุกฉิ่งทุกอย่างออกมา แล้วลืมมันให้หมด”
“หึๆ ปลดปล่อยทุกอย่างเลยใช่ไหม” เขามองตาเธอ “เธอจะทำให้ฉันลืมมันให้หมด?”
“แม่นเจ้า” เธอตอบ ลงท้ายด้วยภาษาบ้านเกิด
เขาหัวเราะ หยิบแก้วมาชนกับเธอ ก่อนจิบเครื่องดื่มดีกรีแรง 96% ตาม
รสชาติของมันนุ่มละมุนไม่ผิดเพี้ยนไปจากที่เธอบอก แต่เขารู้ฤทธิ์เดชของมันดี
“เอาทิชชูไหม” ดูเธอจะไม่แยแสกับของเหลวที่ไหลลงมา เป็นเขาเสียเองที่ไม่อาจละสายตาไปได้ เขายังอยากนั่งอยู่ในบรรยากาศนี้ให้ตลอดรอดฝั่งจึงต้องขอความร่วมมือให้เธอช่วยจำกัดมันออก
“ไม่อะเฮีย” ปานดวงใจปฏิเสธ จู่ๆ ก็ลุกออกจากโต๊ะ
พยัคฆ์มองตามด้วยความสงสัย แวมไพร์สาวแวะดื่มกับนักพนันหนุ่มที่ยื่นแก้วให้ระหว่างที่เธอเดินผ่าน เจ้าสาวขอบคุณด้วยการยื่นหน้าเข้าไปจะกัดลำคอพวกนั้น แต่ก็ถอยออกมาและเต้นยั่วๆ โยกๆ แบบที่เขาเห็นประจำ แต่คราวนี้เขารู้สึกว่ามันเป็นภาพบาดตา บาดความรู้สึก
ปานดวงใจกลับมาพร้อมกับน้ำหวานสีแดง
“ตะกี้เฮียว่าเหล้าเปื้อนคอใช่ปะ”
“อือ” เขามองเธอเทน้ำหวาน ตามด้วยเหล้า
“เมย์เลยเพิ่งนึกได้ว่าแวมไพร์ต้องกินเลือดจะได้ฉมจริง”
พยัคฆ์มองน้ำหวานผสมเหล้าไหลลงมาจากมุมปากสองข้าง ใจเต้นแรงเมื่อลองคิดว่าน้ำสีแดงนั้นเป็นเลือดของเขาที่เธอเพิ่งดูดมาจากลำคอ
ยิ่งมืด แสงไฟก็ยิ่งน้อยลง แต่วิบวับด้วยแสงสีที่สาดตามจังหวะเพลง เหล้าแก้วแล้วแก้วเล่าหมดไป
“ฉิ่งที่ไม่แน่นอนที่ฉุดคือความรัก ต่อให้รักแทบตาย ถ้าเขาหมดใจ มันก็ไปต่อไม่ได้” ปานดวงใจตะโกนแข่งกับเสียงดนตรีทำนองสยองขวัญ
“พูดจนฉันท่องได้แล้ว” พยัคฆ์ตะโกนกลับ
“เราต้องกลับมารักตัวเอง ต้องมูฟออนให้ได้” เธอไม่ได้บอกเขา แต่บอกกับตัวเอง
เหนือกว่าการที่อยากให้เขาตัดใจจากมารีก็คือ เธออยากจะลืมคนที่ยังคงยืนหนึ่งอยู่ในหัวใจตัวเอง
“เออรู้”
แสงที่สาดมาทางโต๊ะสะท้อนหยาดน้ำข้างริมฝีปาก ลำคอ หากคราวนี้ที่สะดุดตาที่สุดกลับเป็นหยาดน้ำตาบนพวงแก้มของคนข้างกาย ไม่ทันไรเธอก็ทิ้งหัวลงมาพิงหัวไหล่เขาและถอนใจ
พยัคฆ์ก้มมองในจังหวะที่เธอแหงนหน้าขึ้นมา วูบหนึ่งใบหน้าเธอหายไปกับความมืด แล้วเขาก็พลันตกใจเมื่อจู่ๆ ใบหน้าสีขาวก็สว่างพรึ่บขึ้นเพราะแสงไฟ ทว่าแค่เสี้ยววินาทีที่ได้มองเข้าไปในดวงตา เขาก็สัมผัสถึงความรู้สึกมากมายของเธอ มือหนายกขึ้นมาที่ใบหน้าของแวมไพร์สาวหวังปาดน้ำตา
“ไปเต้นกันดีกว่า” เธอดันมือเขาออก คว้าเครื่องดื่มเทเข้าปากแล้วเหนี่ยวเขาให้ลุกขึ้นยืน
พยัคฆ์ลุกตาม ให้เธอจับจูงเข้าไปในดินแดนที่เหล่าผีเดินขวักไขว่ กระทั่งถึงหน้าเวทีที่มีนักร้องแสดงดนตรีสด
“อีเมย์ อีคอทองแดง” เสียงผีตนนั้นตะโกนเมื่อเครื่องดื่มแก้วหนึ่งถูกคว้าไปจากถาดที่ตนถือเสิร์ฟ ตามด้วยอีกแก้วที่ถูกส่งต่อให้พยัคฆ์ เขารับมาดื่มรวดเดียวแล้ววางลงถาด
พยัคฆ์เริ่มมึน แต่อีกคนมึนกว่าจนต้องจับเขาเป็นหลักในจังหวะที่ดนตรีเปลี่ยนเป็นจังหวะสโลว์
“จะฉ้าวววว ปายทำไม แค่คนมันเบิ่ดใจ...วันนี้เรามาพบกันเด้อคนโฉด” ปานดวงใจร้องเพลงลูกทุ่งท่ามกลางเสียงเพลงสากล
“เมาเละแล้ว” พยัคฆ์รวบเอวบางเข้ามาในวงแขน
“โอ๊ย ฉบายมาก” เธอพิสูจน์ให้เขาดูว่าไหว
ปานดวงใจเกาะไหล่เขาไว้เป็นเสา วาดลีลานักเต้นสายยั่วสมเป็นแวมไพร์สาวเจ้าเสน่ห์ มือบางลูบไล้เนื้อตัวชายหนุ่ม จากที่ยืนนิ่งๆ เสาอย่างพยัคฆ์ก็เริ่มขยับตามจังหวะ เต้นเย้าไปกับเธอ
เลือดหนุ่มสูบฉีดมีพลังเมื่อมือบางลูบวนบนแผงอก เชิ้ตที่สวมใส่ให้ความรู้สึกเกะกะ เขาแกะกระดุมเสื้อออกเกือบหมดให้มือนุ่มได้แตะต้อง พยัคฆ์โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ เมื่อปานดวงใจหมุนตัวกลับหลังหันเต้นรูดเสียดสีบั้นท้ายกับเนื้อตัวของเขา จากนั้นเธอก็หันกลับมาอีกที ลมหายใจอุ่นๆ ที่รินรดบนแผงอกทำให้พยัคฆ์วูบวาบ นิ้วเล็กๆ วาดเป็นรูปหัวใจบนหน้าอกเขา ก่อนจะไต่เตาะแตะลงไปยังลอนซิกซ์แพ็ก เธอเซเข้ามาหาเขา แหงนหน้าปรือตาเผยอปากเพราะโดนแอลกอฮอล์แผดเผา
อยากจูบ แค่คิดชายหนุ่มก็โน้มตัวลง แต่สาวเจ้ากลับรูดตัวลงไปเต้นแทบจะติดพื้น
“ยั่วเหรอ” เขายิ้ม
แวมไพร์สาวส่ายสะบัดสะโพกขึ้นมาอีกครั้ง เขาจับเธอไว้ เธอเห็นเขาสนุก สติที่เหลือน้อยก็พาร่างกายเข้าหา ไม่รู้เต้นท่าอะไรไปบ้าง เพื่อนเดินถือเครื่องดื่มผ่านมาก็คว้ามาดื่ม
“จะฉ้าววววไปทำไม มาเต้นให้ลืมมัน” เธอร้องเพลงอีกครั้ง
พยัคฆ์มันเขี้ยวกับความน่ารักของเธอจนทนไม่ไหว มือหนาบีบปากเธอ ก้มลงจะจูบแต่ติดที่เขี้ยวแวมไพร์เป็นอุปสรรค ร่างกายส่วนหน้าเสียดสีเครียดครัดมากขึ้น แอลกอฮอล์ไม่ได้มีผลให้สมรรถภาพของเขาลดลง ซ้ำกระตุ้นความต้องการที่กักเก็บมานาน
มือหนาข้างหนึ่งอ้อมไปแถวบั้นท้าย ดันร่างเธอเข้ามาแนบสะโพก แล้วเลื่อนมือนั้นลงไปที่ขาก่อนจะขยับขึ้นมาใต้กระโปรง ขยำก้นอวบๆ งอนๆ ของเธอที่เด้งไปเด้งมา
ฉากหน้าที่สุขุมถูกกระชาก เผยอสุรกายในกางเกงเริงร่าผงาดเสียดสีกับเธอ สาวน้อยที่มึนเมาหายใจติดๆ ขัดๆ ร่างของเธอจู่ๆ ก็โงนเงนทรงตัวไม่อยู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขาข้างหนึ่งถูกเขายกแทบจะขึ้นไปพาดเอวหนา
เสื้อเกาะอกแทบจะไม่เก็บทรงขาวอวบ ความอวบนูนและวิบวับด้วยกลิสเตอร์ดึงรั้งใบหน้าเขาลงไป
- Writer
