10
#หลงเมียครั้งที่สิบ
(ต่อ)
“...ผมมองไม่ได้หรือ”
พลันนัยน์ตาเฉี่ยมคมทอประกายวาววับขึ้นมาทันทีเมื่อดวงหน้าละมุนเบือนหน้าหนีกันแถมดวงตาคู่สวยนั่นยังหลุกหลิกไปมา ท่าทีอยู่ไม่ติดของอีกคนน่าแกล้งน่าหยอกไม่น้อย
“ไม่...ไม่ได้ค่ะ”
“ให้พี่มองหน่อยได้ไหมครับ...หืม”
พันดาวชะงักกึกทันที ปากกาในมือร่วงหล่น ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกตะลึงกับประโยคเมื่อครู่
พะ พี่ หรือ ?เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม...หมอภามแทนตัวเองว่าพี่หรือ พันดาวตวัดสายตามองอีกคนเผลอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออึกใหญ่โดยไม่รู้ตัว
“...อึก”
“หึ...แมลงวันบินเข้าปากหมดแล้วครับ” ภวินทร์ยิ้มขำกับท่าทีของหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะเคลื่อนตัวขยับเขาไปใกล้พร้อมกับส่งมือไปดันคางของอีกคนที่กำลังอ้าปากค้างให้ปิดขึ้นไป
“คะ คุณ—”
“หลังจากนี้แทนตัวเองว่าดาวแล้วเรียกผมว่าพี่ได้ไหม”
สายตาสองคู่สอดประสานกัน ก้อนเนื้อภายในอกเต้นรัวเร็วจนต่างฝ่ายต่างก็ได้ยิ
