ภวินทร์หลงเมีย

#หลงเมียครั้งที่หนึ่ง

01

#หลงเมียครั้งที่หนึ่ง

ร่างสูงของภวินทร์นอนเปลือยท่อนบน หลับตานิ่งอยู่กลางเตียงนอนหลังใหญ่ อกหนากระเพื่อมตามแรงหายใจเข้าออกที่ยังไม่คงที่ ความเหนื่อยอ่อนจากการช่วยตัวเองไปสองรอบก็ยังไม่สามารถบรรเทาอารมณ์ใคร่ให้จางลงไปได้

เขาเลือกปฏิเสธความช่วยเหลือของไอพอร์ชที่ตั้งใจจะส่งเด็กนั่ง ดริ้งก์ในร้านมาให้แก้ขัด สภาพเขาในตอนนี้ที่มีสติครบถ้วนแต่กำลังขาดความยับยั้งชั่งใจทำให้ไม่อยากเหาใส่หัวให้ตัวเอง

เกิดมีใครคิดจะผูกมัดกับเขาโดยการเรียกร้องให้รับผิดชอบลูกในท้องขึ้นมาปัญหาคงตามมาอีกเป็นพรวน ชีวิตของเขาคงไม่สงบสุขไปตลอดชีวิตแน่ ๆ

ในระหว่างที่ร่างสูงกำลังนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย เสียงแง้มบานประตูหน้าห้องดังขึ้นก่อนจะตามด้วยเสียงปิดประตู ใครสักคนวิ่งผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว จุดประสงค์เดียวของคนแปลกหน้าคงจะเป็นห้องน้ำเพราะเขาได้ยินเสียงขย้อนดังขึ้นเป็นระยะ

ร่างสูงที่ไม่ได้สนใจอะไรก็ปิดตาข่มอารมณ์พลุ่งพล่านนิ่ง ๆ เนิ่นนานกว่าเสียงดังกุกกักในห้องน้ำจะเงียบสงบลง ภวินทร์ได้แต่ภาวนาในใจอยากให้คนแปลกหน้าออกไปจากห้องของเขาซักที

แต่เหมือนวันนี้จะไม่ใช่วันของเขา เมื่ออีกคนที่เขาคิดว่าออกจากห้องไปแล้วกลับเดินมาทิ้งตัวลงบนร่างของเขาอย่างแรง

“อะ!”

“ฮึ่ม!” ร่างสูงสะดุ้งจนตัวงอเมื่อช่วงลำตัวของอีกฝ่ายที่กระแทกลงบนหน้าท้องส่วนล่างเล่นเอาจุกไม่น้อย

กลิ่นของแอลกอฮอล์ปะปนไปกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ฟุ้งกระจายอยู่รอบ ๆ แต่ทว่าเสียงร้องตกใจของอีกคน...อ่า ผู้หญิง

แบบนี้อันตราย...อันตรายมาก ๆ

ภวินทร์พยายามหลับหูหลับตาทำตัวแข็งทื่อราวกับต้องการสกัดกลั้นอารมณ์ทว่าคนนุ่มนิ่มบนร่างกลับไม่ให้ความร่วมมือแม้แต่น้อย คนเมาพยายามปีนลงจากร่างของเขาแต่กระนั้นอะไร ๆ ก็บดเบียดแนบชิดเสียจนอารมณ์พลุ่งพล่านแทบจะระเบิดออกมาอีกครา

แรงขยับเสียดสีบริเวณกลางกายที่ภวินทร์พยายามทำให้สงบกลับตื่นผงาดขึ้นมาอีกครั้ง

“อึก...อ่า” ร่างสูงครางออกมาอย่างแผ่วเบาเมื่อต้นขาของอีกคนถูสัมผัสบริเวณกลางกายความเป็นชายจนรู้สึกปวดหนึบไปหมด

ภวินทร์ตัดสินใจยกวงแขนโอบรอบคนบนร่างเอาไว้เผื่อให้หยุดขยับเขยื้อนเสียทีซึ่งก็เป็นไปตามคาดเมื่ออีกฝ่ายชะงักตัวแข็งทื่อไปในทันที

ลมหายใจอุ่นร้อนเจือกลิ่นส่าเหล้าเป่ารดอยู่ใต้คาง แสงไฟภายในห้องที่ไม่เอื้ออำนวยทำให้เขาเห็นเพียงลาง ๆ มองหน้าอีกคนได้ไม่ชัดเจน แต่ทว่ากลิ่นหอมอ่อน ๆ ของบางอย่างที่เตะจมูกยังคงเด่นชัด

ดูเหมือนความยับยั้งชั่งใจของภวินทร์เมื่อครู่จะถูกลดทอนลงไปเรื่อย ๆ เมื่อเจ้าตัวเผลอฝังจมูกลงไปที่ซอกคอของคนบนร่างก่อนจะสูดดมความหอมฟอดใหญ่อย่างหลงใหล

ฟอดดดด

อ่า...กลิ่นของดอกกุหลาบมันหอมขนาดนี้ได้ยังไงกันหรือเพราะอยู่บนเรือนกายนุ่มนิ่มนี้เลยหอมเป็นพิเศษกันแน่

“อื้อ! อึก ดะเดี๋ยว” เสียงหวานพูดยานคางไปพลางสะอึกไป

“หอม อึก...อ่า”

คนที่เริ่มทนอารมณ์ตนเองไม่ไหวลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะพลิกร่างคนที่ตัวอ่อนปวกเปียกให้อยู่ใต้อาณัติ มือหนาคว้าข้อมือบางที่พยายามผลักไสเอาไว้ก่อนจะกดลงกับเตียง ข้อมือของเธอมีสร้อยเงินเส้นเล็ก ๆ ร้อยคล้องไว้ มีจี้รูปตัวอักษรบางอย่างทว่าแสงไฟสลัวภายในห้องทำให้มองไม่ชัด

“คะคุณ—”

“ช่วยผม...ช่วยผมหน่อยได้ไหม อึก” เสียงทุ้มต่ำที่แหบพร่าไปตามแรงอารมณ์กระซิบแผ่วเบาข้างใบหูเล็ก

“!!!” คำขอร้องที่ภวินทร์เอ่ยออกมาไม่สามารถทำให้ร่างบางชะงักได้เท่ากับน้ำเสียงที่แสนจะคุ้นหูนั่น!

เสียงเหมือนกับคนที่เธอ— ไม่สิ...ไม่มีทาง

ถึงแม้จะพยายามปฏิเสธขนาดไหนแต่ทำไมในใจของเธอกลับมั่นใจว่าคนตรงหน้าคือคนนั้นไม่ผิดแน่ ๆ

ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้สมองของเธอประมวลผลได้ช้าลง ความตั้งใจที่จะเอ่ยคำปฏิเสธถูกพับเก็บดังเดิม เมื่อถูกริมฝีปากนุ่มหยุ่นประกบลงมาก่อนจะขบเม้มอย่างแผ่วเบา มือหนาที่ล็อคข้อมือบางเอาไว้คลายออกก่อนจะลากวนเวียนซ้ำ ๆ ที่เอวคอดกิ่ว

พันดาวปิดปากเงียบ ไม่มีเสียงใดพูดออกมา ก่อนจะนิ่งอึ้งตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่งเมื่อถูกลิ้นร้อนตวัดเลียรอบริมฝีปากสลับกับดูดดึงเบา ๆ ราวกับต้องการขออนุญาต

คนที่สติพร่าเลือนด้วยฤทธิ์น้ำเมาหลับตาปี๋ คล้องวงแขนโอบรอบบ่าหนาก่อนจะตัดสินใจอ้าปากน้อย ๆ บดเบียดริมฝีปากกลับไป ภวินทร์ที่เฝ้ารออยู่แล้วไม่ปล่อยให้เสียเวลาแทรกลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจในโพรงปากหวานทันที

“อื้อ...อึก” เสียงครางผะแผ่วของคนใต้ร่างที่เล็ดลอดออกมาประกอบกับกลิ่นหอมของกุหลาบอ่อน ๆ ของเจ้าตัวเป็นยากระตุ้นชั้นดีจนอยากจับมารังแกให้รู้แล้วรู้รอด

อัตราการเต้นของหัวใจของพันดาวเร็วขึ้นทุกวินาที เดิมอาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ แต่ตอนนี้เธอแน่ใจว่าเป็นเพราะฝ่ามือร้อนที่ลากปัดป่ายสัมผัสไปทั่วร่างของเธอจนความรู้สึกปั่นป่วนในท้องน้อยมากขึ้นทวี

กว่าจะรู้ตัวยอดอกก็สัมผัสกับแผงอกหนาของร่างสูงที่แนบชิดลงมา เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ห่มบนร่างถูกปลดออกไปตอนไหนก็ไม่อาจรู้ได้ ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อทำเอาคนไม่เคยใบหน้าร้อนวูบวาบเผลอใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำจนแทบจะทะลุออกมา

“อื้อ!...แฮ่ก”

ภวินทร์ดูดเม้มปลายลิ้นและริมฝีปากอย่างนุ่มนวลก่อนจะค่อย ๆ ทวีความลุ่มลึกมากขึ้นเรื่อย ๆ จนโพรงปากแทบจะละลายด้วยอุณหภูมิจากรสจูบที่เร่าร้อน

“อ่า...อึก”

ความไม่ประสีประสาของร่างบางกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี ยิ่งเขาเพิ่มน้ำหนักในรสจูบเท่าไหร่ นิ้วเรียวของอีกฝ่ายก็ยิ่งจิกเข้าที่แผ่นหลังของเขาเอาไว้แน่นเท่านั้น

ร่างสูงผละริมฝีปากออกก่อนจะหว่านพรมความร้อนไปตั้งแต่แก้ม ใบหูเล็กและซอกคอ ฝ่ามือใหญ่ไล้ไปตามผิวผิวบอบบางไร้ความหยาบกร้านที่สั่นเทาน้อย ๆ ก่อนจะเลื่อนไปตามสีข้าง สัมผัสแนบชิดของเรือนร่างนุ่มนิ่มน่าฟัดน่ากอดทำเอาภวินทร์ลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

พันดาวเนื้อตัวสั่นเทิ้มเมื่อถูกดูดเข้าที่ซอกคอจนขึ้นสีแดงระเรื่อ ต่อให้บิดตัวหนีอย่างไรแต่ริมฝีปากของร่างสูงยังตามมาไม่ลดละ ความเสียวซ่านเริ่มก่อตัวขึ้นเมื่อถูกปลุกเร้าอย่างนุ่มนวลและต่อเนื่อง เนื้อตัวทุกตารางนิ้วที่ถูกริมฝีปากร้อนลากผ่านเป็นเหมือนการผจญภัยที่น่าตื่นเต้น

ภวินทร์ผละออกมาจากร่างนวลเนียนตรงหน้า ถอดกางเกงออกอย่างรวดเร็วและโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนจะก้มลงไปครอบริมฝีปากดูดดึงตุ่มไตชูชันสลับกับละเลงปลายลิ้น สองมือหนาขย้ำหน้าอกของคนตัวเล็กอย่างไม่สงวนท่าทีอีกต่อไป

“อ๊ะ คะคุณ...อื้อ!”

พันดาวส่งเสียงครางอือออกมาเป็นระยะ กายบิดเร่าด้วยความเสียว เธอคาดเดาไม่ได้ว่าเขาจะทำอะไร บางครั้งยอดอกก็ถูกจับบิด บางทีก็ขยี้ดึงดัน บางจังหวะก็หนีบขึ้นมาดูดเต็มแรง ปลุกอารมณ์ซาบซ่านจนลมหายใจถี่กระชั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ

ร่างสูงค่อย ๆ ไล่มือลงไปบริเวณจุดสงวนของเธอ เขาแตะกลีบกุหลาบเนียนสีชมพูระเรื่ออย่างทะนุถนอม พันดาวสะดุ้งออกมาอีกคราเมื่อถูกสัมผัสส่วนที่ไวต่อความรู้สึก ใต้ท้องน้อยรู้สึกร้อนวูบวาบไม่น้อยกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเจอ

“อะ...เดี๋ยวค่ะ อ๊า!” นิ้วเรียวลากวนอยู่ที่ปากทางจนร่องฉ่ำมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา ภวินทร์ที่ความอดทนใกล้จะหมดลงก็แทรกนิ้วเข้าไปจนสุดในคราเดียว พันดาวครางเสียงหลงออกมาพร้อมกับช่องทางรักคับแคบที่ตอดรัดแน่น

“ผมทนไม่ไหวแล้ว” พูดจบก็โน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากลงบนอวัยวะเดียวกัน ดูดดึงตามแรงอารมณ์จนคนใต้ร่างเริ่มผ่อนคลายจึงค่อย ๆ ขยับนิ้วเข้าออกก่อนจะแทรกนิ้วที่สองและสามเข้าไปอย่างต่อเนื่อง

กลางกายสาวรุ่มร้อน นี่เป็นครั้งแรกที่ส่วนลึกของร่างกายถูกคนอื่นสำรวจ ส่วนนั้นฉ่ำเยิ้มราวกับพร้อมเต็มที่ซ้ำยังบีบรัดสิ่งแปลกปลอมที่ล่วงล้ำเข้าไปอย่างเชื้อเชิญ ปลายนิ้วถูกถอนออกจากตรงนั้นพร้อมด้วยเสียงชุ่มน้ำ

ภวินทร์เลียริมฝีปากอย่างอดใจไม่ไหว คว้ามือบางสัมผัสกับส่วนแสดงความเป็นชายที่คับแน่นอยู่ภายใต้อันเดอร์แวร์สีเข้ม แท่งร้อนแข็งขืนอย่างรวดเร็วเมื่อถูกปลุกเร้าจากฝ่ามือนุ่ม

มือหนาดึงอันเดอร์แวร์ลง แท่งเอ็นอุ่นร้อนที่ซ่อนอยู่ภายในเด้งดีดออกมาทันที ดวงหน้าละมุนร้อนวูบวาบด้วยความเขินอาย พันดาวได้แต่ขบริมฝีปากล่างของตนเองแน่น เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นคนชักนำ

“ซี๊ด...อ่า” สัมผัสจากฝ่ามือนุ่มนิ่มปลุกเร้าอารมณ์ของร่างสูงให้กระโจนอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งเพิ่มความรุนแรงของการรูดเท่าไหร่มันก็ยิ่งขยายตัวตอบรับการสัมผัสมากขึ้นเท่านั้น

เส้นความอดทนขาดผึง ภวินทร์แทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างขาของคนใต้ร่าง จ่อความแข็งขืนที่ปากทางก่อนจะแทรกเข้าสู่ภายในจนสุดความยาวในคราเดียว

“อ๊ะ!...เจ็บ ฮึก” พันดาวร้องออกมาด้วยน้ำเสียงติดสั่นเทา ขบริมฝีปากที่สั่นระริกของตนเองเอาไว้แน่น ทั้งเจ็บแสบและอึดอัดที่ช่องทางรักไม่น้อย หยาดน้ำสีใสที่เอ่อล้นค่อย ๆ ไหลรินลงมาอย่างช้า ๆ

ช่องทางที่คับแคบทำเอาต้องกัดฟันแน่นระงับความรู้สึกที่พลุ่งพล่านจนแทบจะปลดปล่อยออกมาในทันที ร่างสูงโน้มตัวลงไปกดจูบข้างขมับบางอย่างอ่อนโยนก่อนจะเลื่อนลงไปซับน้ำตาข้างแก้มอย่างต้องการปลอบประโลม

“ผ่อนคลายหน่อยครับ...คนดี”

“อื้อ...ฮึก”

เมื่อแรงตอดรัดภายในเริ่มคลายลง ร่างสูงก็ถอนแก่นกายออกไปจนเกือบสุดก่อนจะสอดใส่เข้ามาใหม่อีกครั้ง จงใจเสียดสีจุดไวสัมผัสซ้ำๆ มือหนายึดสะโพกกลมมนแน่นระหว่างที่ส่วนนั้นผ่านเข้ามา

ทว่าเมื่อเสียงสะอื้นไห้แปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องครวญครางเอวสอบจึงกระแทกกายเข้าออกโดยไม่ยั้งแรงใด ๆ ขาเรียวสวยทั้งคู่ถูกแยกออกจากกัน มือหนาช้อนใต้เข่าเพื่อยกเรียวขาจนถึงไหล่ ทำให้การสอดใส่ลึกมากขึ้น

ร่างบางร้องครวญครางทั้งเจ็บและเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน ต้นขาด้านในสั่นสะท้าน ได้แต่บิดเร่าเมื่อการสอดแทรกทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ จนเสียงเนื้อกระทบดังสะท้อนไปทั่วห้อง

พันดาวรู้ซึ้งถึงแจ้งแล้วว่าการเริ่มต้นอย่างนุ่มนวลราวกับทะเลยามสงบ ก่อนจะค่อย ๆ โหมแรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับลมพายุซัดสาดคลื่นเข้ามาเป็นระลอกเป็นอย่างไร

“อ๊ะ อ๊า” เสียงครางผสานกับลมหายใจหอบกระเส่า ดวงหน้าละมุนส่ายไปมาบนหมอนใบใหญ่ มือเล็กจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ขณะที่ร่างสูงกระแทกกระทั้นไม่หยุดยั้ง

“ฮึ่ม...อ่า”

พันดาวไม่อาจต้านทานความร้อนที่พลุ่งพล่านอยู่ในร่าง ความเสียดเสียวพุ่งขึ้นมาจนตัวชา แรงตอดรัดภายในเริ่มถี่ขึ้นประกอบกับเอวสอบที่กระแทกระรัวเร่งความเร็วถี่ขึ้นจนสะโพกลอยลิ่ว

“คุณ อื้อ ตะ ตรงนั้นมัน...อ๊า”

“เสร็จพร้อมกันนะครับ”

เพียงไม่นานภวินทร์ก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกับคนใต้ร่างที่ตัวกระตุกเกร็ง ช่องทางตอดรัดแน่นเป็นจังหวะ สะโพกสั่นกระตุกไม่หยุดอย่างควบคุมไม่ได้ คลื่นความหอมหวานกระจายไปทั่วอณูของร่างกาย พันดาวรู้สึกถึงความร้อนที่ทะลักทลายเข้ามาภายในตัวเธอจนอุ่นวาบถึงท้องน้อย

ความเบาสบายแผ่กระจายไปทั่วร่าง เมื่อละอองแห่งความสุขถูกปลดปล่อย แต่กระนั้นทำไมเขายังรู้สึกไม่เพียงพอ ส่วนที่เพิ่งผ่อนคลายไปเมื่อสักครู่ กลับมาตั้งตระหง่านแข็งตัวอีกครั้งทั้งที่ยังคาอยู่ช่องทางสีช้ำ

“เดี๋ยวก่อนค่ะ...อ๊า!”

“ผมยังไม่อิ่มเลยครับ...ขออีกรอบนะ”

ภวินทร์ค่อย ๆ พลิกตัวอีกฝ่ายให้นอนคว่ำทั้งที่ส่วนนั้นยังคงอยู่ในตัว มือหนาพยุงสะโพกกลมนขึ้นมาให้อยู่ในท่าคลานก่อนเอวหนาจะเริ่มกระแทกเข้าออกอีกครั้ง

กว่าบทรักจะจบลงก็ล่วงเข้าวันใหม่ไปหลายชั่วโมง ภายในห้องที่เคยมืดสลัวเริ่มมีแสงสว่างจากพระอาทิตย์ที่เพิ่งโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าสาดส่องเข้ามารำไร ภายในห้องนอนที่มีสภาพราวกับผ่านสนามรบมา เสื้อผ้ากองเกลื่อนกลาดรวมไปถึงคราบน้ำรักสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนจนไร้พื้นที่ว่าง

พันดาวค่อย ๆ ยันกายขึ้นอย่างยากลำบาก หลังจากเสร็จกิจกามรอบสุดท้ายเธอแค่นอนปิดตานิ่ง ๆ รอให้อีกฝ่ายเข้าสู่ห้วงนิทราไปก่อน อาการเจ็บแสบที่ช่องทางรักและความปวดเมื่อยแล่นไปทั่วร่างแต่กระนั้นก็ยังฝืนสังขารลากตนเองออกมาจากอ้อมกอดอุ่นของอีกคนจนได้

ดวงตาคู่สวยปรายตามองคนที่นอนหลับอุตุอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวก่อนจะส่งมือไปเกลี่ยสัมผัสที่ข้างแก้มอย่างแผ่วเบา...ใช่คุณจริง ๆ ด้วย เนิ่นนานกว่าดึงสายตากลับมา สวมใส่อาภรณ์ชุดเดิมอย่างช้า ๆ แล้วเดินออกจากห้องไปทันที

เวลา 15.38 น.

แสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านผืนบางเข้ามาเป็นนาฬิกาปลุกชั้นดี เปลือกตาสีไข่ขยับขะยุกขะยิกก่อนจะค่อย ๆ เลิกขึ้น ร่างสูงค่อย ๆ ยันกายนั่งพิงกับหัวเตียง รู้สึกยอกไม่น้อยแต่ก็สบายตัวในเวลาเดียวกัน

คราบน้ำสีขาวขุ่นที่เปื้อนเป็นวง ๆ กระจายอยู่เต็มเตียงดึงดูดสายตาไม่น้อย อยู่ ๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายชัดเข้ามาในความทรงจำ แสงไฟที่สลัวทำให้เขานึกหน้าเธอไม่ออก รู้แค่เพียงว่าเขาและเธอมีความสัมพันธ์กันทั้งคืนโดยไม่ได้ป้องกัน

“ฉิบหายแล้วไหมไอภาม” ภวินทร์บ่นขึ้นอย่างหัวเสีย

ไม่ได้ใส่ถุง...ไปตายซะไอเหี้ยภาม อยู่ ๆ ก็หาเรื่องใส่ตัวโดยไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงเงยหน้ามองนาฬิกาภายในห้องก่อนจะพบว่าผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าเธอคนนั้นมีเจตจำนงไม่ดีหรือเปล่า เล่นหนีหายไปก่อนเขาตื่นทั้ง ๆ ที่โดนไปขนาดนั้นกลับยังมีแรงหนีไปได้

ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทว่าก่อนจังหวะที่สาวเท้าเดินไปยังห้องน้ำดันเผลอไปเหยียบเข้ากับอะไรบางอย่าง...สร้อยข้อมืองั้นเหรอ

พี.ดี ?

ภวินทร์เพ่งมองจี้ตัวอักษรที่คาดว่าน่าจะเป็นอักษรตัวย่อของชื่อผู้หญิงคนนั้น หึ....หลบให้ดี หนีให้ได้ตลอดก็แล้วกันแม่คุณ

ถ้าเขาเจอตัวเมื่อไหร่จะตีให้ก้นช้ำเลยคอยดู