“ผมขอโทษ...” น้ำใสเลิกคิ้วมองเขา หมับ! และจู่ๆเขาก็ดึงเธอเข้ามาสู่อ้อมแขนจนใบหน้าเนียนแนบกับแผ่นอกกว้าง เสียงหัวใจเต้นที่แรงและเร็ว ตอนพบกันครั้งแรกระหว่างเธอกับเขามันช่างแตกต่างเหลือเกิน ครั้งนั้นเขามองเธออย่างกับเห็นผี แม้ในเวลาต่อมาเธอจะเข้าใจถึงสายตาของเขาตอนนั้น “น้ำใส คุณเข้ามาในเวลาที่ใช่มากๆ ผมต้องการใครสักคนที่ที่ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมต้องการใครสักคนในตอนนี้จริงๆ เรามาเป็นคนรักกันนับแต่นี้เลยไดมั้ย”
!!!! โอ้!!! รวดเร็วยิ่งกว่าความเร็วแสงเสียอีก แต่ก็ชอบแฮะ! น้ำใสแอบคิดในใจอีกแล้ว เธอชอบความรู้สึกแบบนี้มาก เมื่อก่อนตอนที่เธอกับเขาเริ่มคบกัน ตอนนั้นเธอก็ไม่ค่อยกล้าเปิดใจเผยความรู้สึกกับเขามากนัก เธอก็แอบคิดแอบยิ้มในใจแบบนี้ ใครจะคิดว่าความรู้สึกแบบนี้กลับมาอีกครั้งกับผู้ชายคนเดิมคนเดียวของเธอ เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“ไปหาอะไรดื่มกันดีมั้ย”
“เดทหรือคะ” แต่เอ็ดเวิร์ดกลับส่ายหน้าไปม
