สามวันต่อมาลูส จัสมิน และเจเนต เดินทางกลับนิวยอร์ก จัสมินยอมรับปากและเลือกไปอยู่เมืองไทย แต่เธอต้องไปจัดการเรื่องการมีตัวตนอย่างถูกต้องที่นิวยอร์กและเรียนภาษาไทย เฮ้ยยยย!!! เป็นคนไทยแท้ๆ แต่ จัสมินกลับพูดไทยไม่ได้เลย และแน่นอนว่าเธอก็ต้องมีชื่อไทยซึ่งน้ำใสตั้งให้เธอเรียบร้อยแล้วว่า ‘สายน้ำ’ คนที่รู้ภาษาไทยอย่างเธอได้ยินแล้วก็คงธรรมดา แต่น้ำใสอธิบายชื่อนี้ให้จัสมินได้ฟังว่า อยากให้เธอมีชีวิตเหมือนสายน้ำคือต่อแต่นี้ไปให้เธอมองไปแต่ข้างหน้า เพราะสายน้ำจะไม่ไหลย้อนกลับเหมือนกับชีวิตเธอที่จะไม่มีทางหวลกลับมาเป็นแบบเดิมอีกต่อไปแล้ว
“น้ำใสพี่จะปลอดภัยใช่มั้ย”
“ยอมเรียกฉันว่าพี่แล้วเหรอ” จัสมินหน้าแดง แต่เธอก็ยิ้มออกมาและโผเข้ากอดน้ำใสเป็นครั้งแรก ทำให้ลูสและคนอื่นๆมองภาพคู่เหมือนที่กอดกันนั้นแล้วเผลอมีรอยยิ้มออกมา
“รับปากฉันมาสิว่าพี่จะปลอดภัย”
“แน่นอน...เสร็จเรื่องทางนี้แล้วฉันจะจูงมือเอ็ดเ
