=เฝ้าจับตา= [3/5]
1317 Words
“น่าประทับใจอย่างมาก งั้นเรามาสานสัมพันธ์กันไว้ดีมั้ยครับ”
“ไม่ค่ะ” ไซม่อนเลิกคิ้ว แต่ไม่ได้ตกใจและไม่รู้สึกไม่พึงพอใจสักนิดกับการปฎิเสธ “คุณไซม่อนจะมาขอสานสัมพันธ์กับฉันทั้งๆที่คุณเองก็มีใครอยู่แล้วอย่างงั้นเหรอคะ”
“มีใคร คุณหมายถึงผู้หญิงของผม ฮาฮาฮา...ผมไม่ซิงค์ แต่ผมโสดครับ” น้ำใสยิ้มขบขันอย่างมีจริตน้อยๆ โดยที่สายตาไม่ละไปจากดวงตาสีฟ้าครามของเขาเลย และนั่นทำให้เธอรู้ตัวว่าเธอชอบผู้ชายนัยน์ตาสีเทามากกว่า
น้ำใสไม่แสดงความเห็นใดๆออกไป เธอกลับกล่าวขอตัวไปห้องน้ำเพื่อเปิดโอกาสให้กับไซม่อนทำบางอย่างกับเครื่องดื่มของเธอ รู้ว่ามันเสี่ยงแต่เธอต้องเข้าไปในพื้นที่ของไซม่อนเพื่อค้นหาข้อมูลให้ได้ ให้เขาเอ่ยปากชวนและเธอตกลงมันดูง่ายและจงใจเกินไป แต่เธอจะค่อยเป็นค่อยไปก็ไม่ได้ เวลายืดออกไป ‘ซานต้า’ ก็เสี่ยงมากขึ้นเรื่อยๆ เธอถึงจะต้องใช้วิธีนี้เพื่อญาติตามสายเลือดที่เธอไม่เคยรู้ว่ามีมาก่อน คำร้องขอสุดท้าย “โรส โปรดช่วยลูกสาวฉันด้วย” คำสุดท้ายของหญิงสาวนามว่าจัสมิน
น้ำใสไม่รู้ตัวเลยว่าชายในมุมมืดได้เคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน เขาลุกและเดินไปยังทิศทางที่น้ำใสเดินไป เธอไม่ได้ไปห้องน้ำแต่เธอกลับเดินหลบไปอีกมุม และแอบมองว่าไซม่อนจะใส่อะไรในเครื่องดื่มของเธอที่กำลังจะมาเสิร์ฟ เพราะถ้าเขาใส่เธอแค่ได้กลิ่นก็พอจะเดาได้ว่ามันจะออกฤทธิ์แบบไหน หลังจากนั้นก็ต้องฝีมือล้วนๆ ในการลวงตาไซม่อนว่าเธอดื่มมันไป
“อื้ม” น้ำใสร้องออกมาเล็กน้อย เมื่อจู่ๆมีมือเย็นเฉียบจากทางด้านหลังแบบที่เธอไม่รู้ตัวสักนิด เข้าปิดปากกลบเสียงร้องของเธอไว้ กลิ่น ไออุ่น และบางอย่างของเจ้าของมือเย็นนั้นทำให้น้ำใสไม่ตอบโต้กลับไปทันทีเมื่อเจ้าของมือในมุมมืดด้านหลังเธอคือเขา ‘เอ็ดเวิร์ด’ ที่จู่ๆเขาก็มาปรากฎตัวหลังจากที่เธอหนีหายจากเขามานานสามเดือนแล้ว เขาตามหาเธออย่างงั้นเหรอแม้จะดีใจจนแทบจะอยากกระโดดกอดเขาแต่นั่นก็เป็นการปิดฉากทุกอย่างที่เธออุตส่าห์เสียสละและทิ้งมา เธอทิ้งเขามาแล้ว ทำไมนะ! เขาถึงมาโผล่อยู่ตรงนี้ได้...
“อยากลองของใหม่ที่แตกต่างอย่างงั้นเหรอ” น้ำใสนิ่งงัน แต่เธอไม่โกรธเอ็ดเวิร์ดเลยสักนิด เขาคงรู้เห็นเหตุการณ์เมื่อสักครู่ของเธอแล้ว ฟังจากน้ำเสียงที่มันแฝงความหึงไว้ไม่น้อยเลย เธอไม่ได้หันกลับไปมองเขา แต่พยายามแกะมือของเขาที่ทาบทับบนหน้าเธอไว้ครึ่งหนึ่งออกและเธอยังแยกแยะสมาธิให้ไม่คลาดสายตาที่ยังจับจ้องไปที่โต๊ะที่ไซม่อน
“ถ้าใช่ ฉันตอบคุณแล้ว เชิญคุณกลับไปในที่ของตนซะ!” น้ำใสเสียงเรียบไร้ความรู้สึก ไม่ง่ายสำหรับเธอที่จะทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับคนที่เธอยอมตายแทนได้
เอ็ดเวิร์ดขบกรามแน่น เมื่อรับรู้ถึงความเย็นชาที่ร่างเพรียวส่งตรงมาให้เขา การถูกปฎิเสธเขาเคยได้รับมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ตอนนั้นอนาสตาเซียไม่เย็นชากับเขาแบบนี้ต้องขอชื่นชมน้ำใสว่าเธอทำได้ดีมากและกล้าหาญมากแบบไม่ถูกทางนัก แต่เอาเถอะเขาบอกกับตัวเองแล้วว่าเขาจะไม่แพ้ง่ายๆ หลังจากที่สืบตามข่าวเธอมานานสามเดือนแล้ววันนี้เขาได้พบเธอแล้ว การเจรจาน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดด้วยกันทั้งสองฝ่าย เขาก็ได้แต่ภาวนาว่าเธอจะไม่ดื้อรั้นจนทำให้เขาเอาจริงหรือโกรธเธอหนักกว่าที่เป็นอยู่
อื้ม! น้ำใสร้องเสียงในคอเล็กน้อย เมื่อคิดว่าเอ็ดเวิร์ดจะจากไปทันทีกับคำพูดไร้เยื่อใยนั้น แต่เขากลับกระชากดึงร่างเธอแนบชิดเบียดแน่นกับร่างกายด้านหน้าของเขาและเขาไม่ทำแค่นั้น ใบหูของเธอกลับถูกเขาขบกัดเม้มไว้อย่างท้าทาย
น้ำใสไม่ต่อต้าน แต่เธออดทนต่อความรู้สึกที่กำลังกระเจิดกระเจิง เคราหนวดที่มากและหนาขึ้นของเขาสัมผัสผิวบอบบางอ่อนนุ่มของเธอ แน่นอนว่าตอนนี้เธอต้องต่อสู้กับสองสิ่งในเวลาเดียวกัน สายตาไม่อาจละไปจากไซม่อนที่ตอนนี้เขาทำแล้วจริงๆ เขาใส่บางอย่างในแก้วของเธอกับร่างกายที่กำลังต่อสู้กับความรู้สึกที่ถูกเร่งเร้าจากปลายลิ้นจมูกและริมฝีปากหยักของเขาเอ็ดเวิร์ดที่รัก
“ไม่รู้จักที่จะโต และยอมรับความจริงเสียเลย!” เสียงกระชากบ่งบอกว่าคนพูดรู้สึกรำคาญกับสิ่งที่เกิดขึ้น
! เอ็ดเวิร์ดหยุดชะงักเมื่อน้ำเสียงที่ไม่ยี่หระต่อการกระทำของเขาดังออกมา เขากะว่าจะปลอบประโลมเธอก่อนที่จะเจรจากัน แต่ทำไมผลกลับออกมาเป็นแบบนี้ไปละเนี่ย ก็รู้อยู่ว่าเธอกำลังทำอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเย็นชากับเขาเลยนี่น่า
น้ำใสรับรู้กระแสความเกร็งและความเคร่งเครียดมาจากร่างกำยำด้าน
หลังได้ในทันทีแต่สายตาและใบหน้าของเธอก็ไม่ละไปจากภาพตรงหน้าที่เธอกำลังสนใจอยู่ตอนนี้ ‘ไซม่อน'
“จริงสินะ! ขอบใจที่ย้ำเตือนสติว่าฉันเอ็ดเวิร์ด มาเยส เซนนิคอฟ ไม่ได้เป็นเจ้าของผู้หญิงคนไหนแล้ว ลาก่อน” น้ำใสพยายามนิ่ง แม้หัวใจกระตุกวาบกับน้ำเสียงที่แฝงปนความเจ็บปวดดังเข้าโสตประสาทแต่เมื่อน้ำใสคิดว่าคำว่าลาก่อนจะเป็นการสิ้นสุดระหว่างเธอและเขา เอ็ดเวิร์ดกลับเอ่ยต่อ... “ชีวิตฉันมีมิตร มีคนรัก มีศัตรู ในเมื่อเธอไม่ใช่สองอย่างแรก เธอก็คืออย่างสุดท้ายของฉัน เธอจะปลอดโปร่งจากฉันในสามวันนี้เท่านั้นหลังจากนั้นฉันล่าเธอ น้ำใส ลูเธอร์ ผู้หญิงทรยศ กลับไปหายใจให้ทั่วท้องให้เต็มที่” น้ำใสนิ่งกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก น้ำเสียงเยือกเย็นบอกเธอว่ามันเกิดขึ้นจริงแน่ แต่เธอจะยอมให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขากำหนดอย่างงั้นเหรอ ‘ไม่มีทาง’ แม้ใจอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าเธอรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง แต่เพราะรักมากอย่างไรเล่า! เธอจึงไม่ต้องการลากเขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ บนโลกใบนี้มีความชั่วร้ายมากมายนัก ทั้งเธอและเขาไม่มีทางจะกำจัดให้มันหมดไปได้ เธอก็ขอเพียงให้เขาอยู่ให้ห่างจากมันในขณะที่เธอกำลังวิ่งเข้าหามันอย่างไรละ...
“ว่างมากเหลือเกิน” น้ำใสหันกลับมาเมื่อเห็นและรับรู้ในสิ่งที่ต้องเห็นแล้วจากภาพโต๊ะที่เธอจากมา ‘เธอกำลังถูกวางยา’
“ก็ไม่ขนาดนั้นแต่เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะปล่อยให้ผู้หญิงอย่างเธอเข้ามาปั่นหัวเล่นๆช่วงเวลาหนึ่งและมาจากไปโดยไร้คำพูดสักคำอย่างงั้นเหรอ ฉันมีค่าแค่โน้ตสั้นๆ แค่นั้นเหรอ”
“คุณตามหาฉัน เพียงต้องการคำพูดเหตุผลที่ฉันทิ้งคุณมาอย่างงั้น เหรอ”
หึ “ถ้าแค่นั้น ฉันก็ถามเธอไปแล้วสิ!”
“แล้วคุณต้องการอะไร?” น้ำใสเอ่ยถามกลับอย่างรวดเร็ว เพราะไม่งั้น เอ็ดเวิร์ดจะเข้ามาทำอะไรต่อมิอะไรที่เธอกำลังทำอยู่พังแน่ๆ
- Writer
