“ค่ะ”
ภรรยาสาวตอบรับความห่วงใยจากสามี แล้วปล่อยให้อีกฝ่ายกดวางสายไปเสียก่อน พอสิ้นสุดการสนทนาเธอก็หันไปเรียกชายหนุ่มที่ยังหลับตาพริ้ม ให้ตื่นจากภวังค์ฝันดี เพราะนี่ใกล้จะถึงเวลาเข้างานของเขาแล้ว
“อือ”
เสียงครางตอบรับอื้ออึง ปรากฏพร้อมแววตาที่ดูงัวเงียคล้ายจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ เธอเข้าใจที่เขาอยู่ในสภาพนี้เพราะต้องทำงานกลางคืน แต่พอเอาเวลาช่วงที่ต้องพักผ่อนมาใช้กับเธอ เลยทำให้เขาพักผ่อนไม่เพียงพอ
“จะไปทำงานไหวไหม?”
ประโยคถามแอบซ่อนความห่วงใยอยู่ในนั้น
“ไหว” คำตอบแสนสั้นมาพร้อมกับการชันตัวลุกขึ้นนั่งซบไหล่บอบบาง เสมือนลูกแมวน้อยที่กำลังติดเจ้าของใหม่งอมแงม พอเธอเชยคางคมกริบขึ้นมาสบตา เขาก็ส่งความรู้สึกบางอย่างให้เธอต้องโน้มไปจูบเปลือกตาของเขา
[จูบเปลือกตาหมายถึงการแสดงความหลงใหล]
ซึ่งเธอไม่ปฎิเสธว่ากำลังหลงใหลในเสน่ห์ผู้ชายคนนี้เข้าอย่างจัง ถึงแม้จะพยายามหักห้ามตัวเองไม่ให้ทำตามความร
