KARAN รักเกินเลย

บทที่ 6 โกรธ

หลังจากที่จบเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในร้าน ตอนนี้ฉันก็กำลังยืนโบกมือลาพิงค์กับแอลลี่ด้วยสายตาละห้อยอยู่ที่หน้าไนต์คลับ เพราะถูกพี่การันต์สั่งให้กลับทันทีที่จบเรื่อง แน่นอนว่าฉันต้องกลับบ้านไปพร้อมกับเขาแทนการให้เพื่อนไปส่ง

"ขึ้นรถได้แล้ว"

เสียงเข้มที่ดังมาจากด้านหลังทำฉันหน้างอง้ำ ก่อนจะหันกลับไปก้มหน้าขานรับเบา ๆ

"ค่ะ…"

ภายในรถถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ พอขึ้นมาบนรถได้พี่การันต์ก็พาฉันขับรถออกจากไนต์คลับทันที โดยไม่มีคำพูดใด ๆ จากเขาอีกเลยนอกจากประโยคคำสั่งที่บอกให้ฉันขึ้นรถก่อนหน้านี้

บรรยากาศในรถตอนนี้ชวนอึดอัดเป็นบ้าเลย

"พี่รันต์คะ" ฉันเอ่ยเรียกคนตัวโตเบา ๆ ที่วันนี้ดูตั้งใจขับรถเป็นพิเศษ เขาไม่แม้แต่จะพูดเล่นหยอกล้อกับฉันเหมือนปกติเลยด้วยซ้ำ แถมคำพูดก็ไม่มีคะขาเหมือนเดิมด้วย

"…"

"พี่การันต์" เมื่อเห็นเขาไม่ตอบโต้คราวนี้ฉันจึงยื่นมือไปจับมือหนาของเขาที่วางอยู่บนตัก

"พี่ขับรถอยู่" เขาบอกพร้อมกับดึงมือออกจากมือฉันไปจับพวงมาลัยรถไว้ทั้งสองข้าง เล่นเอาฉันเม้มปากแน่นหน้าเสียไปเลยที่ถูกเขาปฏิเสธ

"โกรธหนูดีมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ"

"พี่ต้องใช้สมาธิในการขับรถ ไว้ถึงบ้านค่อยคุยกัน" นอกจากจะไม่ตอบคำถามฉันแล้วเขายังตัดบทสนทนาฉันมาแบบนี้อีก

ที่ฉันโดนไอ้แก่บ้ากามนั่นลวนลามมันไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย ใครจะอยากถูกลวนลามแบบนั้นกันล่ะ แค่นึกถึงตอนที่ถูกไอ้บ้านั่นใช้มือพาดก้นก็รู้สึกขยะแขยงจนขนลุกไปหมดแล้ว

"คนใจร้าย" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงเบาอย่างรู้สึกน้อยใจ ก่อนจะขยับตัวนั่งหันหลังให้เขาหันหน้าออกไปนอกกระจกรถแทน

จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกเลยก็ได้ที่เขาเย็นชาใส่ฉันแบบนี้ ทั้งการกระทำและคำพูดดูเย็นชาไปหมด เหมือนนี่ไม่ใช่พี่การันต์ของฉันเลย

"รู้มั้ยว่าถ้าพี่ไปช่วยไม่ทันมันจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น"

ความเงียบเข้าปกคลุมได้ไม่ถึงห้านาที อยู่ ๆ คนที่บอกต้องใช้สมาธิในการขับรถก็เปล่งเสียงออกมาซะงั้น

"หนูดีคงได้เป็นเด็กเสี่ยมั้งคะ" ฉันตอบกลับด้วยความประชดประชันโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมอง

"หนูดี!" คนตัวโตตะคอกเรียกชื่อฉันดังลั่นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

ฉันหันกลับไปมองคนด้านหลังที่ตะคอกใส่ฉันเป็นครั้งที่สองแล้วในวันนี้

"พี่การันต์ตั้งใจขับรถเถอะค่ะ ถ้าถึงบ้านแล้วหนูดีหลับฝากปลุกด้วยนะคะ" พูดจบฉันก็เอนหลังพิงเบาะรถหลับตาลงหลีกเลี่ยงบทสนทนาที่อาจจะก่อให้เกิดการทะเลาะกันกับเขา

ฉันก็มีส่วนผิดแหละที่ออกไปเที่ยวที่คลับของเขาโดยไม่บอก แต่นั่นมันที่ของเขา ที่ที่คัดกรองลูกค้าดีขนาดนั้นก็ยังมีพวกคนบ้ากามหลุดเข้าไปได้ แล้วการที่ฉันถูกลวนลามมันก็เป็นเหตุสุดวิสัยที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดกับตัวเองด้วยซ้ำ ถ้ารู้ว่าตรงนั้นมีไอ้แก่บ้ากามจะลวนลามฉันคงไม่พาตัวเองเดินผ่านไป แล้วเขาจะมาโกรธฉันเรื่องอะไร จะบอกว่าเรื่องที่สั่งห้ามฉันหันกลับไปมองสภาพใบหน้าที่อาบไปด้วยเลือดอันน่าสยดสยองของไอ้แก่นั่นน่ะเหรอ ถ้าเขาจะโกรธเพราะเรื่องนี้ ฉันเองก็จะโกรธเขากลับเหมือนกันที่เขามาตะคอกใส่ฉันอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนแบบนี้

เวลาผ่านไปไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงเปิดประตูรถดังขึ้นจากฝั่งคนขับก่อนจะถูกปิดลงทันที ทำให้ต้องหรี่ตาขึ้นมองอย่างอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอเห็นว่าตอนนี้ถึงบ้านแล้วฉันก็ตกใจเล็กน้อย เพราะตลอดทางฉันหลับตานิ่งแกล้งทำเป็นหลับมาตลอด ไม่รู้ว่าพี่การันต์ใช้ความเร็วในการขับรถมากแค่ไหนถึงได้ถึงบ้านเร็วขนาดนี้

ฉันรีบหลับตาลงอีกครั้งเมื่อพี่การันต์เดินอ้อมมาเปิดประตูรถฝั่งฉัน อยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อจากนี้

"หนูดี"

"…" ฉันค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงทุ้มของคนตัวโตกระซิบเรียกที่ข้างหูเบา ๆ ทำทีเป็นเหมือนเพิ่งรู้สึกตัว

"ถึงบ้านแล้ว" พี่การันต์เอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับโน้มตัวเข้ามาช่วยปลดเข็มขัดนิรภัยให้ฉัน

จังหวะที่เขาเงยหน้าขึ้นกำลังจะดึงตัวเองกลับ ทำให้จมูกของเขาสัมผัสเข้าที่แก้มของฉันเบา ๆ เล่นเอาฉันสะดุ้งโยนด้วยความตกใจ สายตาคมที่เขามองมาในระยะประชิดที่ใบหน้าฉันกับเขาอยู่ห่างกันไม่กี่เซนติเมตร มันมีผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจฉันอย่างมาก จนฉันต้องเม้มปากแน่นกลั้นลมหายใจเพื่อไม่ให้ลมหายใจตัวเองเป่ารดไปบนใบหน้าของเขาเหมือนอย่างที่ลมหายใจอุ่น ๆ ที่คละเคล้าไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ ของเขากำลังเป่ารดอยู่บนใบหน้าฉันในตอนนี้

ให้ตายสิ! เขาจะรู้บ้างไหมว่าการใกล้ชิดของเขาในตอนนี้มันทำให้ฉันใจสั่นมากกว่าทุกครั้ง

"คนที่โกรธควรเป็นพี่ ทำไมอยู่ดี ๆ กลายเป็นพี่ที่โดนโกรธ"

"แล้วพี่รันต์จะมาโกรธหนูดีเรื่องอะไรคะ หนูดีทำอะไรผิดงั้นเหรอ" ฉันถามกลับทันทีที่ได้ยินเขาพูดมาแบบนั้น

"หนีเที่ยวเรื่องแรก"

"หนูดีบอกแล้วไงว่าไม่ได้หนี"

"แน่ใจ?"

"ไม่เชื่อพรุ่งนี้ก็ถามคุณแม่ได้เลย แล้วก็ถอยออกไปด้วยค่ะ หนูดีจะเข้าบ้าน" ฉันยกมือขึ้นดันอกแกร่งเบา ๆ เพื่อให้เขาถอยห่างออกไป แต่เขากลับไม่ยอมทำตามง่าย ๆ

"เรื่องที่สอง… แต่งตัวโป๊" สายตาคมหลุบตาต่ำมองที่หน้าอกของฉัน

พรึ่บ!

ฉันรีบขึ้นมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองไว้ด้วยความรวดเร็วเมื่อถูกเขามองอย่างเปิดเผยแบบนั้น ใจก็เต้นแรงขึ้นกว่าเดิมอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่เขาจะยอมดึงตัวเองกลับขึ้นไปยืนตัวตรงอย่างเดิม

มีพี่ชายที่ไหนมาก้มหน้ามองหน้าอกน้องสาวตัวเองในระยะประชิดแบบนี้กัน ถึงจริง ๆ แล้วการแต่งตัววันนี้จะตั้งใจแต่งเพื่ออ่อยเขาก็เถอะ แต่พอถูกเขามองอย่างเปิดเผยกลับรู้สึกแปลก ๆ

หรือว่าเขา…ก็ไม่ได้คิดว่าฉันเป็นน้องสาวเหรอ เขาถึงได้กล้ามองฉันอย่างเปิดเผยแบบนี้

"เข้าบ้านไปอาบน้ำนอนค่ะ ดึกมากแล้ว" พี่การันต์เอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะขยับเปิดทางให้ฉันได้ก้าวลงจากรถ

พอก้าวเท้าลงจากรถได้ฉันก็รีบเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในบ้านทันทีโดยที่ไม่พูดอะไรกับเขาอีก แต่พอหันกลับไปมองก็เห็นคนตัวโตเดินตามเข้ามาในบ้านด้วยเช่นกัน เห็นแบบนั้นฉันก็รีบหันกลับไปเดินต่อโดยไม่คิดจะพูดอะไรกับเขา หรือรอให้เขาได้พูดด้วยอีก