บทที่ 22 หลบหน้า

1828 Words

วันต่อมา 8:15 am ร่างบางของหนูดีกำลังเดินย่องออกจากห้องในช่วงเช้าวันหยุด เธอทำเหมือนตัวเองเป็นหัวขโมยที่ย่องเข้ามาขโมยของแล้วต้องรีบออกไปก่อนที่เจ้าของห้องจะรู้ตัว ที่เธอต้องทำทุกอย่างให้เบาที่สุดแบบนี้เพราะเธอกลัวว่าคนตัวโตที่อยู่อีกห้องจะได้ยินเสียงและรับรู้ถึงความเคลื่อนไหวของเธอ เพราะตอนนี้เธอกำลังหลบหน้าเขาอยู่ จากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ทำเอาเธอว้าวุ่นใจตลอดทั้งคืนจนนอนแทบไม่หลับ พอนึกย้อนกลับไปแล้วก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองตาย แล้วแบบนี้จะให้เธออยู่ที่ห้องสู้หน้าเขาได้ยังไงกัน "จะไปไหนแต่เช้าคะ" "!!!!" เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลังไม่ไกล ทำให้คนตัวเล็กที่กำลังย่องออกจากห้องถึงกับหยุดชะงักยืนตัวแข็งทื่อความความตกใจ ก่อนจะรีบหันขวับกลับไปมองที่ด้านหลังตัวเองด้วยความรวดเร็ว ขวับ! เพียงแค่หันกลับไปเจอเขาในสภาพที่สวมเพียงแค่กางเกงชุดนอนสีดำขายาวท่อนบนเปลือยเปล่าก็ทำให้เ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD