Evine giren vedat buz gibi duvarlar ile karşılaşır.
Feride'nin belki bedeni bu eve girmemişti ama , hayali hep burdaydı vedat hep hayaller kurmuş, her gece Feride'nin hayaliyle sabahlamış günleri saymıştı
şimdi ise ne hayaliyle sabah edeceği sevdiği yoktu onu tek başına bırakmıştı bu hayatta yalnız bırakmıştı en önemlisi çocukluğunun gençliğinin hayallerini süsleyen kadın yoktu artık.
bunları düşünürken vedat nefes alamaz gibi hissetti, kendini dışarı attı.
dışarı cıkmış nereye gittiğini bilmeden yürüyordu.
yoldan karşıya geçeceği zaman bir arabanın acı fireniyle kafasını kaldırdı.
'' ne yapıyorsunuz beyefendi öldürtecek misiniz kendinizi ''
bu Vedat'ın duyduğu son cümleydi bilincini kaybetmeye başlamıştı.
'' beyefendi iyi misiniz beyefendi cevap verin lütfen korkutuyorsunu
