“แกคิดเหมือนฉันไหมภาม อาหารชาติไหนๆ ก็สู้อาหารไทยของเราไม่ได้ แค่รูปลักษณ์ก็กินขาดชาติอื่นแล้ว แล้วใครจะนึกว่าแตงกวาที่แสนธรรมดาไม่ได้มีอะไรโดดเด่น จะแกะสลักเป็นดอกไม้จนคล้ายของจริงได้ อาหารไทยนี่นอกจากรูปลักษณ์จะสวยงามแล้ว กลิ่นยังหอมจรุงใจ แถมรสชาติยังโอชะอีกด้วย”
กรวิชญ์พูดพลางจ้องแตงกวาด้วยสายตาทึ่งระคนชื่นชม ก่อนจะตักน้ำพริกกะปิราดแตงกวาแกะสลักที่เพิ่งเอ่ยชมความสวยงามไปหยกๆ เข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยพลางสูดปากเพราะความเผ็ด เขาไม่ค่อยได้ลิ้มรสอาหารพวกนี้นัก แต่เมื่อได้ลองชิมก็บอกตัวเองว่าถ้าไม่ได้ตักมาคงเกิดความเสียดายเป็นแน่แท้
“อืม”
คนถูกถามความคิดเห็นส่งเสียงอืมในลำคอเบาๆ ทว่านัยน์ตาคมกริบไม่ได้มองไปทางผู้เป็นเพื่อนแต่อย่างใด เพราะมัวแต่พุ่งความสนใจไปยังเจ้าของดวงหน้าสวยประหลาดด้วยอาการกึ่งหงุดหงิด บวกความรู้สึกแปลกๆ ที่กำลังถาโถมเข้าใส่ เมื่อเห็นท่าทีการยิ้มหัวของเธอกับนัก
