“แล้วนี่พี่ปอหายดีหรือยังครับพี่แพร” กรวิชญ์ถามหาพี่เขยของเพื่อน
“ค่อยยังชั่วแล้วจ้ะ นี่ถ้าพี่เขยเธอกับน้องปริมไม่ป่วยพร้อมกันพี่คงไปงานกับภามแล้ว เสียดายมากพี่อยากแต่งชุดไทยจะแย่ ตั้งแต่แต่งงานก็ไม่เคยได้แต่งอีกเลย แล้วงานเมื่อคืนเป็นไงบ้างจ๊ะ คงมีดารามากันเยอะเลยสิจ๊ะ เจ้าสาวเป็นถึงนางร้ายชื่อดัง”
“ก็เยอะครับ เรียกว่าคนดังในวงการบันเทิงมากันพร้อมหน้าเชียว”
“เสียดายจริงๆ ยายตัวดีร้องไห้ร้องห่มอยากจะไปงานแต่งให้ได้ ทั้งที่เป็นไข้ตัวรุมๆ นะ” พูดพลางมองลูกสาวตัวเล็กอย่างหมั่นไส้ระคนรักใคร่
“ก็น้องปริมอยากไปเจอดารานี่คะคุณแม่ คอยดูนะโตขึ้นน้องปริมจะเป็นนางเอกละครเหมือน...เหมือนใครนะคะคุณแม่ คนผอมๆ ร้องไห้เก่งๆ ชื่ออะไรน้องปริมจำไม่ได้แล้ว”
“อ๋อ น้ำผึ้ง ลัลรินจ้ะลูก” แพรพักตราบอกลูกสาวแล้วจึงหันไปทางเพื่อนของน้องชาย “ยายน้องปริมชอบดาราคนนี้มากจ้ะวิชญ์ มีฉากร้องไห้ทีไรแม่ตัวดีนี่ก็ร้องตามท
