“แม่รักกับพ่อของลูกซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่คณะแต่จบไปแล้ว เมื่อแม่เรียนจบก็บอกเรื่องนี้กับคุณยาย แต่ท่านไม่ยอมรับเพราะจะให้แม่แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนท่าน แม่ก็ไม่ยอมและทะเลาะกับคุณยาย จนคุณยายพลั้งปากบอกว่าถ้าดึงดันที่จะแต่งงานกับพ่อให้ได้ก็ไม่ต้องมาเคารพนับถือกันอีก”
รสิกาเบ้ริมฝีปากแล้วพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง
“อันนี้น้ำเน่าของแท้และดั้งเดิมจริงๆ โรสไม่สงสัยเลยว่า นิยายน้ำเน่าทั้งหลายเอาเรื่องราวจากไหนมาเขียนกันนัก ที่แท้ก็มีมูลเหตุมาจากเรื่องจริงนี่เอง แล้วแม่ทำยังไงต่อคะ”
“แม่ก็ดื้อแพ่งแต่งงานกับพ่อของลูกจนได้ งานแต่งมีเพียงคุณลุงของลูกที่มาร่วมงานเท่านั้นแหละจ้ะ” พูดแล้วคุณรสรินก็น้ำตารื้นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นจนผู้เป็นสามีต้องบีบมือปลอบประโลม
“แล้วแม่ตัดขาดกับที่บ้านเลยหรือคะ” รสิกาไม่อยากเอ่ยถึงคุณยายเพราะความเคือง เรื่องแค่นี้ต้องถึงกับตัดแม่ตัดลูกกันเลยหรือ น้ำเน่าจริงๆ
“
