" สรุปมีอะไรคะ โทรมารบกวนคนอื่นแต่เข้า " นีรนุชบ่นให้ปลายสาย แต่ภูวดลก็ไม่ได้โกรธเธอหรือถือสากลับหัวเราะด้วยความชอบใจและเอ็นดูซะมากกว่า
" พี่คิดถึงโทรหาไม่ได้หรือครับที่รักของพี่ " คนที่ชอบแกล้งให้เธอโมโหก็ยังคงชอบแกล้งอยู่วันยังค่ำ เธอล่ะเกลียดขี้หน้าตานี่นัก
" อย่ามาเรียกที่รักนะ พูดธุระของพี่มาค่ะไม่งั้นนุชจะว่าง" นีรนุชไม่ว่างมาคุยเล่นกับเขาหรอกนะ คงว่างจากพวกผู้หญิงของเขาแล้วนั่นแหละถึงคิดจะโทรมาหาเธอ น่าเบื่อ!
" ครับๆ พูดแล้วแหมขี้งอนซะด้วย พี่จะบอกว่าพี่กลับมาไทยสักพักแล้วมัวแต่ยุ่งๆ อยู่กับเรื่องเข้าไปบริหารบริษัทกับท่านเจ้าสัว เลยไม่โทรหาคู่หมั้นคนสวยของพี่เลย " ภูวดลบอกเธอเพราะคุณนายแม่สั่งให้พานีรนุชไปกินข้าวที่บ้านเพราะไม่ได้เจอกันนานแล้ว
ตั้งแต่เขาไปเรียนต่างประเทศ ตามจริงเขาก็ไม่อยากจะไปรบกวนเธอเพราะเราตกลงเงื่อนไขกันแล้วถ้าพ่อแม่เขาไม่สั่ง เดี๋ยวเธอจะเกลียดขี้หน้าเขาเปล
